....ขอเล่าก่อนนะคะ
...ดิฉันกับแฟน คบกันมา เป็นเวลา 7 ปี ตั้งแต่มัธยมเรียนจบมหาลัย แต่โชคร้ายที่ เขาจับได้ใบแดง เมื่อถึงวัยทำงาน ทำให้เราต้องแยกกัน ตลอดเวลาอยู่กับเขา เขามีทั้งมุมดี และไม่ดี แต่ข้อเสียที่ฉันไม่ชอบเวลาอยู่ด้วยกันคือ เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วชอบ พาลหงุดหงิด เงียบ ไม่พูด ทำลายสิ่งของ ที่อยู่ในมือ เช่น ซ่อมมือถือ ซ่อมไม่ได้ก็ คือ โยนเหวี่ยง กับความเจ้าชู้ ( ในมุมมอง เจ้าชู้คือ ชอบกดไลค์ กดฟอล ผญ.ไปเรื่อย แต่ข้อดีคือเขาไม่เคยนอกใจ)
ตัดมาที่ดิฉัน...ข้อเสียก็คือ ค่อนข้างเป็นคน โลเล ขี้เหงา ใครทักมา ก็จะคุย (เฉพาะชาวต่างชาติ เพราะอยากฝึกภาษาด้วย แต่ก็รู้สึกคุยสนุกดี ) และข้อเสียอีกอย่างคือกลัวการที่ต้อง อยู่คนเดียว เพราะ ตั้งแต่ ไกลบ้านมา ไม่อยู่กับเพื่อนก็กับแฟนมาตลอด
...จนแฟนมาติดทหาร แรกๆ ยอมรับไม่ได้ เพราะไม่เคยห่างกัน ร้องไห้หนักมาก แต่ต่างคนต่างมีหน้าที่ เลยต้องอดทนรอ แรกๆ รู้สึกว่า เวลามันเหลือน้อยลงมาก ก็คุยกันให้เยอะที่สุด ห่วง คิดถึง มากที่สุด ...
....แต่เวลาผ่านไป ตอนนี้เพิ่งเข้าเดือนที่ 3 เราก็คุยโทรศัพท์กับแฟนบ่อยขึ้น แต่ รู้สึกคุยกันน้อยลง ไม่มีเรื่องให้คุย เขาถามคำเราตอบคำ เราถามเขา เขาก็ตอบคำ เราใจลอยมากๆ แบบรู้สึกเบื่อ เหมือนจะเริ่มชินกับการอยู่เงียบๆคนเดียว.... และแล้ว...
ก็ มีคนทักมาหาเราเต็มแต่มีคนนึงเป็น คนญี่ปุ่นอยู่ใกล้ๆ ทักมาหาเรา แต่แปลก ทำไมอยู่ดีๆก็อยากคุยกับเขามากกว่า แฟนตัวเอง แค่ประโยคที่เขาถามเราโสดไหม เรายังไม่อยากจะตอบไปว่ามีแฟน แต่ก็ เราก็ห้ามใจไม่ได้ที่ต้องบอกไปว่าเรามีแฟนแล้ว แต่เขาก็โอเคที่จะคุยต่อกับเรา....
ตัดภาพมาที่ความรู้สึก ....เรารู้สึก เริ่มชิน และชากับการอยู่คนเดียวไปแล้ว แฟนกำลังจะได้กลับจากทหารก็ไม่ตื่นเต้นหรือดีใจเลย และเราก็ถามเขาตลอดว่าเบื่อไหม ที่คุยกัน เขาก็บอกไม่เบื่อ แต่ความเป็นจริงเราเริ่มเบื่อที่ต้องตอบคำถามเดิมๆ กินไรยัง นอนกี่โมง ทำไรอยู่ แทบทุกวัน ....
แต่บางครั้งก็รู้สึกผิด ที่ทำไมความรู้สึกรัก คิดถึง รอ เขามันค่อยๆลดลง ...เหมือนหัวใจมันพยายามไขว่คว้า หรือกำลังจะหาใครอีกคน ทั้งๆที่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย
มีวิธีไหนที่จะทำให้กลับมา รู้สึกดีกับแฟนบ้างคะ ไม่อยากทำให้แฟนเราเสียใจเลย
ความรู้สึก ดีที่มีให้กันมันลดลง และแฟนติดทหารด้วย ทำไงดีคะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
...ดิฉันกับแฟน คบกันมา เป็นเวลา 7 ปี ตั้งแต่มัธยมเรียนจบมหาลัย แต่โชคร้ายที่ เขาจับได้ใบแดง เมื่อถึงวัยทำงาน ทำให้เราต้องแยกกัน ตลอดเวลาอยู่กับเขา เขามีทั้งมุมดี และไม่ดี แต่ข้อเสียที่ฉันไม่ชอบเวลาอยู่ด้วยกันคือ เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน แล้วชอบ พาลหงุดหงิด เงียบ ไม่พูด ทำลายสิ่งของ ที่อยู่ในมือ เช่น ซ่อมมือถือ ซ่อมไม่ได้ก็ คือ โยนเหวี่ยง กับความเจ้าชู้ ( ในมุมมอง เจ้าชู้คือ ชอบกดไลค์ กดฟอล ผญ.ไปเรื่อย แต่ข้อดีคือเขาไม่เคยนอกใจ)
ตัดมาที่ดิฉัน...ข้อเสียก็คือ ค่อนข้างเป็นคน โลเล ขี้เหงา ใครทักมา ก็จะคุย (เฉพาะชาวต่างชาติ เพราะอยากฝึกภาษาด้วย แต่ก็รู้สึกคุยสนุกดี ) และข้อเสียอีกอย่างคือกลัวการที่ต้อง อยู่คนเดียว เพราะ ตั้งแต่ ไกลบ้านมา ไม่อยู่กับเพื่อนก็กับแฟนมาตลอด
...จนแฟนมาติดทหาร แรกๆ ยอมรับไม่ได้ เพราะไม่เคยห่างกัน ร้องไห้หนักมาก แต่ต่างคนต่างมีหน้าที่ เลยต้องอดทนรอ แรกๆ รู้สึกว่า เวลามันเหลือน้อยลงมาก ก็คุยกันให้เยอะที่สุด ห่วง คิดถึง มากที่สุด ...
....แต่เวลาผ่านไป ตอนนี้เพิ่งเข้าเดือนที่ 3 เราก็คุยโทรศัพท์กับแฟนบ่อยขึ้น แต่ รู้สึกคุยกันน้อยลง ไม่มีเรื่องให้คุย เขาถามคำเราตอบคำ เราถามเขา เขาก็ตอบคำ เราใจลอยมากๆ แบบรู้สึกเบื่อ เหมือนจะเริ่มชินกับการอยู่เงียบๆคนเดียว.... และแล้ว...
ก็ มีคนทักมาหาเราเต็มแต่มีคนนึงเป็น คนญี่ปุ่นอยู่ใกล้ๆ ทักมาหาเรา แต่แปลก ทำไมอยู่ดีๆก็อยากคุยกับเขามากกว่า แฟนตัวเอง แค่ประโยคที่เขาถามเราโสดไหม เรายังไม่อยากจะตอบไปว่ามีแฟน แต่ก็ เราก็ห้ามใจไม่ได้ที่ต้องบอกไปว่าเรามีแฟนแล้ว แต่เขาก็โอเคที่จะคุยต่อกับเรา....
ตัดภาพมาที่ความรู้สึก ....เรารู้สึก เริ่มชิน และชากับการอยู่คนเดียวไปแล้ว แฟนกำลังจะได้กลับจากทหารก็ไม่ตื่นเต้นหรือดีใจเลย และเราก็ถามเขาตลอดว่าเบื่อไหม ที่คุยกัน เขาก็บอกไม่เบื่อ แต่ความเป็นจริงเราเริ่มเบื่อที่ต้องตอบคำถามเดิมๆ กินไรยัง นอนกี่โมง ทำไรอยู่ แทบทุกวัน ....
แต่บางครั้งก็รู้สึกผิด ที่ทำไมความรู้สึกรัก คิดถึง รอ เขามันค่อยๆลดลง ...เหมือนหัวใจมันพยายามไขว่คว้า หรือกำลังจะหาใครอีกคน ทั้งๆที่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย
มีวิธีไหนที่จะทำให้กลับมา รู้สึกดีกับแฟนบ้างคะ ไม่อยากทำให้แฟนเราเสียใจเลย