เราคุยกับคนนึงมา 6-7 เดือน เขาคอลมาหาเองตลอดทุกวันเลย เขาอยู่ต่างประเทศ เวลาต่างกัน 12 ชม. เรื่องระยะทางกับเวลา ไม่ใช่อุปสรรคความรักของเราเลยค่ะ เขาคอลมาก่อนไปทำงานในทุกเช้า และก็หลังเลิกงานในบางวัน ความรักเราเหมือนจะไปได้ดี จนกระทั่งเราถามหาความชัดเจนค่ะ กะจะได้แฟนเป็นของขวัญปีใหม่ซะแล้ว 555  เขาตอบกลับมาว่า ไม่ใช่ไม่อยากคบนะ แต่ยังไม่ถึงเวลา .. โอ้โห้อุตส่าห์รวบรวมความกล้าตั้งหลายวันก่อนจะกล้าถามความชัดเจน พัง หมด .. ด้วยความที่โมโหที่ผิดหวังก็เลยลั่นปากไปว่า งั้นเราไม่ต้องคุยกันอีก จะคุยกันไปทำไม .. แล้วหลังจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันจริงๆค่ะ พอห่างแล้วใจมันคิดถึงเขามาก ๆ รู้ตัวทันทีเลยว่ารักเขาจากใจจริง ๆ ไม่ได้แค่ความเหงา .. ก็เลยทักไปหา ถามเขาว่ากลับมาคุยกันอีกได้ไหม .. เขาตอบว่าช่วงนี้มีปัญหาครอบครัว ต้องขายบ้าน หาบ้านอยู่ใหม่ ชีวิตกำลังลำบาก ไม่มีความมั่นคงในทุกๆเรื่อง .. พอเราได้ฟัง เราเข้าใจเขาและเป็นห่วงมาก ๆ ก็ทักไปบ้างด้วยความเป็นห่วงจริงๆ แต่เขาก็ได้แต่กดเศร้าข้อความของเราที่ส่งไป และไม่ได้ทักเรากลับมาเลย .. แต่เขายังมาคอยดูทุกความเคลื่อนไหวในทุกสตอรี่ที่ลง.. ไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าควรรอหรือพอแค่นี้ แต่ใจคือรักเขามาก รักจนอยากอยู่ด้วยตบลอดชีวิตเลย พร้อมสู้ทุกปัญหา แต่เป็นเขาเองที่นิ่ง .. ไม่รู้เขามีอีกกี่คนนะคะ TT .. ทำไงดีน้อ