คือเราอะถูกเลี้ยงมาด้วยป้าและลุงเพราะพ่อกับแม่เราไปทำงาน แล้วการเลี้ยงดูของเขาคือแบบโบราณเลย  ห้ามเราทุกอย่าง แล้วสังคมยุคสมัยมันเปลี่ยน  เวลาเราไปเรียนเราต้องกลับเย็นบ้างเพราะต้องทำงานกลุ่ม ทำกิจกรรมต่างๆ เขาก็ว่าเราว่าเกเรบ้าง ว่าเราจะเรียนไม่จบบ้าง  เราไปทำงานบ้านเพื่อนก็หาว่าเราจะไปหาผู้ชาย  เราไม่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้เลย แล้วก็ชอบเอาเราไปพูดเสียๆหายกับคนอื่น ชอบพูดแซะ ชอบพูดให้หมดกำลังใจ  ชอบบังคับ กดดัน จนตอนนี้อายุ17 เราไม่เคยได้ไปไหนแบบคนอื่นเขาเลย จะขอไปไหนแต่ละทีก็ต้องทะเลาะกันจนเราเครียดจนปวดหัวมากๆ เราเล่าเรื่องแบบนี้ให้แม่ฟังทุกอย่างแม่ก็คอยปลอบเราเสมอ  แต่เรากับแม่ไม่ค่อยจะได้อยู่ด้วยกันหรอกเพราะนานๆทีแม่จะกลับมา พอแม่กลับมาเขาก็ดีกับเราทุดอย่าง พอแม่กลับก็กลายเป็นอีกคน พ่อแท้ๆของเรายังไม่เคยเข้าข้างเราเลย  ไม่เคยฟังเหตุผลเราเลย ลุงกับป้าเราว่าอะไรเขาก็เห็นด้วย เราปรึกษาอะไรกับใครไม่ได้เลยนอกจากแม่  แต่เราแค่ต้องการคำพูดดีๆจากคนใกล้ตัวบ้าง เขาจ้องจะว่าจ้องจะด่าเราอย่างเดียวเลย เราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยนะ เรื่องเรียนเราก็ได้เกรดดีตลอด  งานกิจกรรมอะไรที่สร้างชื่อเสียงให้เราให้บ้านเรา เราทำหมดแต่ไม่เคยได้คำชมมาเลย เราเหนื่อย เราท้อ เราควรทำยังไงดี