เราเคยคุยๆ กับผู้ชายมาหลายคน แต่ทุกคนคือเข้ามาแล้วก็หายไปตลอด
รู้ตัวเองดีว่าพอมีความรัก คุยกับใครเราจะจริงจังกับมัน คุยเพื่อทำความรู้จักกันจริงๆ ไม่ใช่คุยแบบผ่านๆ
ผู้ชายเขาคงกลัวการถูกผูกมัดแบบนี้ เพราะเหมือนเราไปรุกเขาแน่ๆ แต่เราไม่รู้จริงๆ ว่าพื้นที่แต่ละคนมันควรอยู่แค่ตรงไหน เพราะเคยเจอคนโลกส่วนตัวสูง เราก็พยายามชวนเขาคุยๆ จนเขาหายไปเลย ไม่ตอบ หรือคุยกับคนเฟลนลี่เขาก็ไม่ชัดเจนสักที พาเราไปเที่ยว คุยกับเราถึงเรื่องจะพาไปหาพ่อแม่ แต่ไม่ให้สถานะ เราไม่รู้จริงๆ ว่าควรวางตัวเองให้อยู่ในจุดที่พอดีตรงไหนดี
ล่าสุดผู้ชายบอกว่ากลัว แต่สาบานเลยว่าเราไม่ได้ไปคุกคามอะไรเขาเลย คุยกันเหมือนปกติที่คุย เราไม่รู้ว่าเราเข้าไปยุ่งตรงไหนขนาดนั้น
นิสัยแบบนี้ ควรทำแบบไหนดี ไม่ได้อยากมีแฟนขนาดนั้น แค่พอคุยก็อยากให้ชัดเจนเท่านั้นเอง...
เราควรแก้นิสัยแบบนี้ยังไงดี
รู้ตัวเองดีว่าพอมีความรัก คุยกับใครเราจะจริงจังกับมัน คุยเพื่อทำความรู้จักกันจริงๆ ไม่ใช่คุยแบบผ่านๆ
ผู้ชายเขาคงกลัวการถูกผูกมัดแบบนี้ เพราะเหมือนเราไปรุกเขาแน่ๆ แต่เราไม่รู้จริงๆ ว่าพื้นที่แต่ละคนมันควรอยู่แค่ตรงไหน เพราะเคยเจอคนโลกส่วนตัวสูง เราก็พยายามชวนเขาคุยๆ จนเขาหายไปเลย ไม่ตอบ หรือคุยกับคนเฟลนลี่เขาก็ไม่ชัดเจนสักที พาเราไปเที่ยว คุยกับเราถึงเรื่องจะพาไปหาพ่อแม่ แต่ไม่ให้สถานะ เราไม่รู้จริงๆ ว่าควรวางตัวเองให้อยู่ในจุดที่พอดีตรงไหนดี
ล่าสุดผู้ชายบอกว่ากลัว แต่สาบานเลยว่าเราไม่ได้ไปคุกคามอะไรเขาเลย คุยกันเหมือนปกติที่คุย เราไม่รู้ว่าเราเข้าไปยุ่งตรงไหนขนาดนั้น
นิสัยแบบนี้ ควรทำแบบไหนดี ไม่ได้อยากมีแฟนขนาดนั้น แค่พอคุยก็อยากให้ชัดเจนเท่านั้นเอง...