เราเห็นแก่ตัวหรือว่าสามีเห็นแก่ตัวกันแน่?

คือเรามีลูก 1 คนค่ะอายุ 9 เดือน ก่อนหน้าที่ตะคลอดสถานะการเงินเราก็โอเคค่ะ เราทำธุรกิจส่วนตัว แต่แฟนเป็นพนักงานประจำเงินเดือน 30000

เข้าเรื่องเลยนะคะ คือตอนคลอดลูกเราเป็นคนจัดแจงค่าใช้จ่ายทั้งหมดรวมไปถึงค่านมค่าหมอค่าดูแลจนถึงปัจจุบันเลยค่ะ แต่ตอนที่ลูกคลอดได้ 1 เดือนธุรกิจเราเริ่มมีปัญหา ล้มไม่เป็นท่าสุดท้ายก็ต้องปิดตัวลง พร้อมหนี้สินหลักล้าน เราตัดสินมาเป็นแม่ค้าตลาดนัดค่ะ ขายทุกอย่างที่ได้เงินเพื่อมาเลี้ยงลูก สามีไม่เคยถามสักคำเลยค่ะว่ามีเงินซื้อนมให้ลูกมั้ย เงินเดือนออกปุ๊บเขารีบโอนให้พ่อแม่เขาแล้วก็จ่ายค่างวดรถเขา ที่เหลือก็เก็บไว้ใช้ส่วนตัวเลยค่ะ เราเคยหมุนเงินไม่ทันเพราะรถเราก็ต้องส่งบ้านก็ต้องผ่อน ไหนจะลูกอีก (คือเรากับสามีไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ เขาอยู่บ้านเขา ส่วนเราเลี้ยงลูกอยู่อีกจังหวัดนึง) เราเคยเอ่ยปากขอเงินเขาไปซื้อนมลูกแล้วก็จ่ายค่าวัคซีนลูก 3000 เขาบอกมาว่าเขาหามาเหนื่อยนะ ทำงานมากว่าจะได้ทำไมต้องโยนภาระมาให้เขา เราได้ยินแล้วจุกเลยค่ะ ที่ผ่านมาก่อนธุรกิจจะล้มเราเป็นคนหาเงินได้เยอะนะ ค่ารถเขาเราก็ผ่อน กินใช้เขาเราก็จ่าย พอเราล้มมีหนี้เราก็ไม่เคยให้เขามาร่วมรับผิดชอบด้วยเลย เราแบกภาระนี้ไว้คนเดียวทั้งหมด เราขอแค่เขาส่งรถเขาเองไปก่อนเพราะเราไม่มี พอเราขอหย่าเขาก็ดราม่าว่าเป็นเพราะเขาจนใช่มั้ย เพราะเขาช่วยเราไม่ได้เราถึงอยากเลิก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 14
“ พอเราขอหย่าเขาก็ดราม่าว่าเป็นเพราะเขาจนใช่มั้ย เพราะเขาช่วยเราไม่ได้เราถึงอยากเลิก”

ก็บอกความจริงไปค่ะว่า “ใช่” สมัยก่อนคุณรวย เลยไม่เคยพึ่งพาสามีจนๆ ที่ไม่มีน้ำใจและไม่ทำหน้าที่ใดๆ ไม่ช่วยเลี้ยงลูก ไม่ช่วยภาระครอบครัวที่เป็นของคน 2 คน

มาวันนี้คุณลำบาก ไม่ไหวจะพยุงภาระในนามครอบครัวอีกต่อไป ขอให้จบเท่านี้ คุณมีแรงพอจะเลี้ยงลูกและชีวิตตัวเองได้และถ้าคู่ชีวิตไม่สาทารถร่วมนำพาใดๆ ก็ไม่เห็นความจำเป็นต้องฝืนมีค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่