คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราชอบเพื่อนเรามาตั้งแต่ม.4 คือเขาเป็นคนมีสเน่ห์มาก ทั้งหน้าตา บุคลิก นิสัย แล้วเขาชอบทำให้เราหวั่นไหวทั้งๆที่เขาไม่ได้ชอบเรา เช่น ตอนนั้นเราอยู่กลุ่มเดียวกัน นัดกันไปทำงาน 3 คน มีเรา เขาแล้วก็เพื่อนอีกคน ก่อนไปทำงานเรา3คนก็นั่งกินข้าวที่ร้านข้าว แต่เราเลือกที่จะไม่กิน เพราะเราเป็นคนไม่ชอบกินข้าวอะชอบกินขนมไรงี้ มันไม่อยากข้าวด้วยแหละ พอเขากินเสร็จเขาก็บอกว่าเดี๋ยวไปเซเว่นแปปนึง พอเขากลับมาเขาก็ซื้อขนมมาให้เราอะ เนี่ย เห็นมะ เราคิดไปไกลถึงดาวอังคารละ555 แต่ตามจริงเขาก็แค่เห็นว่าเราไม่ได้กินอะไรเลยซื้อมาให้แค่นั้นแหละ มีอีกครั้งนึงมือเขาบังเอิญมาโดนมือเราแล้วเขาก็พูดว่า ''สงสัยเราเป็นเนื้อคู่กันรึป่าวเนี่ย'' เนี่ยจะไม่ให้หวั่นไหวได้ไง ชอบพูดแบบนี้ แต่เขาก็ชอบผู้หญิงคนนึงอะนะ เขาก็มาขอให้เราช่วยทุกรอบคือเจ็บใจมาก แต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ชอบผู้ชาย เราก็ช่วยตลอด จนจบม.6ไป ไม่ได้เจอกันยาวเลย ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัย จนเขามีแฟนอะ เราเห็นในโซเชี่ยล คือแฟนคนแรกของเขาเลยนะ ครั้งแรกที่เห็นคือมันรู้สึกเสียใจอะ หวง แต่น้ำตาไม่ไหล คือมันผูกพันด้วยแหละ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย ตั้งแต่ ม.4 จนปัจจุบัน ผ่านมาจะ7ปีละ เราก็ยังชอบเขาอยู่ ตัดใจไม่ได้สักที ชอบตั้งแต่เขาไม่มีแฟน จนมีแฟน จนเลิกกับแฟน จนมีแฟนอีกคนแล้วอะ คือเซ็งมาก เบื่อตัวเอง เลิกชอบไม่ได้สักที มาระบาย555 เหนื่อยใจ TT