คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ตอบตัวเองก่อนว่าทำไมถึงยอมอยู่ในที่หรืออยู่กับคนที่ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์อ่ะครับ ผมไปอ่านเจอมาจากไหนจำไม่ได้แล้วว่า "จะอยู่อย่างไม่มีใครหรืออยู่อย่างไม่มีค่า" แน่นอนว่าสำหรับบางคนมันอาจจะทุกข์ทั้งสองแบบ แต่แบบหนึ่งทุกข์เกิดจากตัวเราเอง อีกแบบหนึ่งทุกข์เกิดจากการกระทำของคนอื่น โอกาสที่จะจัดการกับความทุกข์ได้ แบบแรกมีโอกาสมากกว่าเพราะมันเกิดจากตัวเรา แต่แบบหลังเราทำได้แค่ร้องขอ อ้อนวอน จะได้หรือไม่ได้มันขึ้นอยู่ที่เขา...
สำหรับผมนะ การอยู่อย่างไม่มีใครมันแปลว่าวันหนึ่งเราสามารถมีใครสักคนได้ วันหนึ่งที่เราดีพอดีสำหรับคนที่ดีพอดีสำหรับเรา ในระหว่างที่เรายังไม่มีใครเราก็พัฒนาตัวเองจนมั่นใจว่านี่แหละเวอร์ชันที่ดีที่สุดของฉันแล้ว แล้วก็ออกไปเจอผู้คนซะ คนที่มีความสุขกับตัวเองจะมีรัศมีความสุขแผ่ออกมาจนคนรอบตัวรู้สึกได้ครับ ท่าทางที่เป็นมิตรจะเป็นใบเบิกทางให้คนกล้าเข้าหาเราเอง อันนี้คือประสบการณ์จริงของตัวผมเองจากการเทียบกับเมื่อก่อนครับ...
ผมมีประสบการณ์มาหมดแล้วทั้งอยู่อย่างไม่มีใครและอยู่อย่างไม่มีค่า ซึ่งการทนอยู่อย่างไม่มีค่ามันทำให้ผมโสดมาจนถึงทุกวันนี้ ผลพวงที่เกิดขึ้นมันกำจัดออกไปได้ไม่หมดสักทีครับ ยิ่งเราคาดหวังความรักที่ดีมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่าเรายังต้องทำตัวเองให้ดีขึ้นกว่านี้อีก มีคนดี ๆ ผ่านเข้ามาก็กลายเป็นว่าเราผลักเขาออกไปอีก เป็นแบบนี้มาตลอดครับ จนกลายเป็นว่าการอยู่อย่างไม่มีใครทุกข์น้อยที่สุดไปซะงั้น...
ตัวผมเองไม่ได้โฟกัสแค่ว่าอยากมีความรัก แต่ผมอยากมีคู่ชีวิตซึ่งองค์ประกอบมันมีมากกว่าแค่ความรัก สำหรับผมความรักไม่ใช่เรื่องยาก แต่การมีชีวิตคู่คือยากสุด เพราะงั้นผมจะขอบคุณตัวเองเสมอที่สามารถเดินออกจากคนที่ไม่เห็นค่าของผมได้ การเป็นโสดเราอาจจะไม่ได้รู้สึกว่ามีค่าเป็นพิเศษอะไร แต่อย่างน้อยมันก็ไม่มีอะไรมาลดหรือทำให้เรารู้สึกว่าไม่มีค่าอ่ะครับ แค่รอเวลาที่จะได้เจอกับคน ๆ นั้นแค่นั้นเอง ยังมีคนที่เป็นความสุขของเราอีกตั้งเยอะครับ สุขทุกข์เป็นของเรา เพราะงั้นอย่าร้องของความเมตตาจากใครครับ เมตตาตัวเองบ้าง ทะนุถนอมใจตัวเองบ้าง ถ้าเราไม่ได้มีความสำคัญกับชีวิตเขา เขาไม่แคร์จริง ๆ หรอกครับว่าเราจะเป็นยังไง...
สำหรับผมนะ การอยู่อย่างไม่มีใครมันแปลว่าวันหนึ่งเราสามารถมีใครสักคนได้ วันหนึ่งที่เราดีพอดีสำหรับคนที่ดีพอดีสำหรับเรา ในระหว่างที่เรายังไม่มีใครเราก็พัฒนาตัวเองจนมั่นใจว่านี่แหละเวอร์ชันที่ดีที่สุดของฉันแล้ว แล้วก็ออกไปเจอผู้คนซะ คนที่มีความสุขกับตัวเองจะมีรัศมีความสุขแผ่ออกมาจนคนรอบตัวรู้สึกได้ครับ ท่าทางที่เป็นมิตรจะเป็นใบเบิกทางให้คนกล้าเข้าหาเราเอง อันนี้คือประสบการณ์จริงของตัวผมเองจากการเทียบกับเมื่อก่อนครับ...
ผมมีประสบการณ์มาหมดแล้วทั้งอยู่อย่างไม่มีใครและอยู่อย่างไม่มีค่า ซึ่งการทนอยู่อย่างไม่มีค่ามันทำให้ผมโสดมาจนถึงทุกวันนี้ ผลพวงที่เกิดขึ้นมันกำจัดออกไปได้ไม่หมดสักทีครับ ยิ่งเราคาดหวังความรักที่ดีมากเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่าเรายังต้องทำตัวเองให้ดีขึ้นกว่านี้อีก มีคนดี ๆ ผ่านเข้ามาก็กลายเป็นว่าเราผลักเขาออกไปอีก เป็นแบบนี้มาตลอดครับ จนกลายเป็นว่าการอยู่อย่างไม่มีใครทุกข์น้อยที่สุดไปซะงั้น...
ตัวผมเองไม่ได้โฟกัสแค่ว่าอยากมีความรัก แต่ผมอยากมีคู่ชีวิตซึ่งองค์ประกอบมันมีมากกว่าแค่ความรัก สำหรับผมความรักไม่ใช่เรื่องยาก แต่การมีชีวิตคู่คือยากสุด เพราะงั้นผมจะขอบคุณตัวเองเสมอที่สามารถเดินออกจากคนที่ไม่เห็นค่าของผมได้ การเป็นโสดเราอาจจะไม่ได้รู้สึกว่ามีค่าเป็นพิเศษอะไร แต่อย่างน้อยมันก็ไม่มีอะไรมาลดหรือทำให้เรารู้สึกว่าไม่มีค่าอ่ะครับ แค่รอเวลาที่จะได้เจอกับคน ๆ นั้นแค่นั้นเอง ยังมีคนที่เป็นความสุขของเราอีกตั้งเยอะครับ สุขทุกข์เป็นของเรา เพราะงั้นอย่าร้องของความเมตตาจากใครครับ เมตตาตัวเองบ้าง ทะนุถนอมใจตัวเองบ้าง ถ้าเราไม่ได้มีความสำคัญกับชีวิตเขา เขาไม่แคร์จริง ๆ หรอกครับว่าเราจะเป็นยังไง...
แสดงความคิดเห็น
คนรักกับเพื่อนรู้ใจของเเฟนผม?