เรามีพี่สาวที่อายุห่างกับเราประมาณนึงค่ะ เค้าชอบคิดว่าเราเห็นแก่ตัวทั้งๆที่เรามีอะไรก็ให้เค้ายืมตลอด พี่เราก็ให้เรายืมนะคะ เวลาเค้าขอยืมอะไรเราเช่นเสื้อ รองเท้า กระเป๋า หรืออะไรต่างๆเราก็ให้ยืม มีอยู่วันนึงพี่เราขอยืมเสื้อเราก็บอกว่าจำไม่ได้อันนี้คือจำไม่ได้จริงๆค่ะไม่ได้ไม่อยากให้ยืมหรือกระแดะหรือ พี่เราเลยบอกว่าเราเห็นแก่ตัว ที่ไม่ให้ยืม แล้วคือจำไม่ได้จริงๆค่ะตอนนั้น เราชอบโดนพี่หาว่าเราเห็นแก่ตัวตลอดค่ะ แล้วคือเรากลับมานั่งคิดแล้วแบบที่ให้ไปแต่ละอย่างนี่คือเห็นแก่ตัวเหรอ แอบเสียใจเหมือนกันค่ะทั้งๆที่เราเองรู้อยู่แก่ใจว่าเราคิดยังไงกับพี่แต่กลับโดนกล่าวหาแบบนั้นมาตั้งแต่เด็ก มีอยู่อีกวันนึง ทะเลาะกันหนักเลยค่ะ เราลืมอะไรอยู่บ่อยๆค่ะเหมือนจำได้ว่าตั้งอยู่ตรงนั้นพอกลับมาดูก็ไม่มี เราจำไม่ได้จริงๆค่ะ;-;  พี่เราก็หาว่าเราเห็นแก่ตัวตลอด เค้าคิดว่ามันคือสันดานคือนิสัยของเราค่ะ เค้าคิดแบบนั้น แต่ในใจของเราคือรักเค้ามาก เรารักพี่สาวของเรามากเลยค่ะตั้งแต่เด็กๆคือเล่นด้วยด้วยกันตลอด ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วค่ะ เหนื่อยใจมาก ที่เค้าคิดแบบนั้น ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะ😢
เราเองก็ดิ่งทุกครั้งเวลาที่พี่สาวเราพูดแบบนี้แทงใจดำเรามากๆ
นี่คือกระทู้แรกของเราค่ะผิดพลาดตรงไหนขออภัยค่ะ😊