เท้าความก่อนว่า ผมเคยชอบรุ่นน้องที่ รร เก่าคนนึงชอบมากแต่อยู่ในสถานะพี่น้องกัน แต่ผมชอบมากจนทักไปคุยไปจีบน้องจนได้เป็นคนคุยกัน แต่อยู่ๆก็เลิกคุยกันแบบงงๆผมไม่ทักไปน้องไม่ทักมา แล้วก็ผ่านไป1ปีก็กลับมาเป็นคุยกันเป็นพี่น้องแบบเดิมเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเหมือนผมจะไม่ได้คิดอะไรกับน้องแล้ว พอผมขึ้นปี1ผมก็ไม่มีแฟน แล้วผมมีออกกองถ่ายหนังสั้นผมก็เลยทักไปจ้างน้องมาเล่นเป็นนางเอกให้โดยผมได้รับบทเป็นพระเอก ในบทมีฉากที่ต้องรำด้วยกัน มองตากันเหมือนเป็นคู่รักมีโอบเอวใกล้ชิดกัน จนทำให้ผมเหมือนหวั่นไหว แล้วตกหลุมรักน้องเขาอีกครั้ง ผมมานั่งคิดดีๆว่าหรือจริงๆผมไม่เคยหยุดชอบน้องได้เลย เพราะทุกครั้งที่มีโอกาสที่นึกถึงน้องได้ ผมจะนึกถึงน้องตลอดทั้งๆ หนังสั้นที่ผมทำผมจะจ้างให้คนอื่นมาเล่นก็ได้แต่ก็ดันไปนึกถึงน้อง แล้ววันที่ผมนัดน้องมาต่อบท ผมก็เอาแต่มองบันไดว่าเมื่อไหร่น้องจะเดินมา ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน และผมก็รู้สึกหึงรู้สึกหวงเวลามีใครจะมายุ่งกับน้อง ผมเจอน้องทั้งหมด4วัน มันทำให้ผมรู้ว่าจริงๆผมไม่เคยเลิกชอบน้องเลย เหมือนผมกลับไปอยู่จุดๆเดิม แล้วผมก็ไปนั่งอยู่คนเดียวเลื่อนอ่านแชทเก่าๆของผมกับน้องแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว ตอนนี้ผมคิดถึงน้องอยากกลับไปคุย แต่ทำไม่ได้เพราะผมมีแฟนอยู่แล้วผมก็รู้สึกผิดกับแฟนผมด้วยที่ผมไปคิดถึงคนอื่น ผมจะจัดการความรู้สึกตอนนี้ยังไงดี ผมคิดไปไกลมากว่าถ้าน้องมาต่อมหาลัยเดียวกับผมก็คงดี ถ้าตอนนั้นเราไม่เลิกคุยกับน้องจีบน้องต่ออาจจะได้คบกันจนถึงตอนนี้ก็ได้