คบกับผู้หญิงคนหนึ่งมาได้ประมาณ 1ปีครึ่ง
ช่วงปีแรกไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ทั้งเราทั้งเขา ทางเราก็พาเขารู้จักกับคนที่บ้านเรา เช่นเดียวกับทางเขาก็พาเราไปให้รู้จักกับครอบครังเขาเช่นเดียวกัน
แต่ต่อมา ช่วง4เดือนหลัง แฟนไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้ต้องห่างกัน ช่วงแรก คุยกันทุกวันวันละหลาย ชม และเนื่องจากสิ่งที่เธอไปเรียน
แต่ช่วงหลังสิ่งที่เธอเรียน ยากขึ้น ทำให้ผมช่วยเธอได้น้อยลง ประกอบกับงานที่หนักขึ้น ทำให้เวลาที่ผมมีให้เธอน้อยลง คำพูดของผมใส่ใจเธอน้อยลงมาก พูดจาทำร้านจิตใจเธอ
จนวันหนึ่ง เธอระเบิดร้องไห้ออกมา ว่ารับไม่ไหวแล้ว มันทำให้ผมตาสว่าง แล้วอยากทำหน้าที่แฟนที่ดีอีกครั้งเพื่อให้ความรู้สึกดีๆเหล่านั้นกลับคืนมา ซึ่งในจังหวะแรกที่เธอระเบิกออกมา เธอขอเป็นเพื่อนกับผม
ผมสติแตก ร้องไห้ จังหวะนี้ ผมตาสว่างขึ้นมาว่าทำไรลงไปกับคนที่ผมรัก
ผมขอตั้งสติ และพิมพ์ตอบกลับว่า ขอโอกาสอีกซักครั้งซึ่งเธอก็ให้โอกาสผม แต่รู้สึกได้เลยว่ามันไม่เหมือนเดิม เลยอยากถามเพื่อนๆว่า โอกาสนั้นเป็นได้ไหมว่าเธอแค่สงสาร หรือเธอยังสามารถกลับมาได้จริงๆ
ถูกบอกว่าหมดใจ แต่ยังให้โอกาศ เป็นไปได้ไหมที่จะกลับมาเหมือนเดิม?
ช่วงปีแรกไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ทั้งเราทั้งเขา ทางเราก็พาเขารู้จักกับคนที่บ้านเรา เช่นเดียวกับทางเขาก็พาเราไปให้รู้จักกับครอบครังเขาเช่นเดียวกัน
แต่ต่อมา ช่วง4เดือนหลัง แฟนไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้ต้องห่างกัน ช่วงแรก คุยกันทุกวันวันละหลาย ชม และเนื่องจากสิ่งที่เธอไปเรียน
แต่ช่วงหลังสิ่งที่เธอเรียน ยากขึ้น ทำให้ผมช่วยเธอได้น้อยลง ประกอบกับงานที่หนักขึ้น ทำให้เวลาที่ผมมีให้เธอน้อยลง คำพูดของผมใส่ใจเธอน้อยลงมาก พูดจาทำร้านจิตใจเธอ
จนวันหนึ่ง เธอระเบิดร้องไห้ออกมา ว่ารับไม่ไหวแล้ว มันทำให้ผมตาสว่าง แล้วอยากทำหน้าที่แฟนที่ดีอีกครั้งเพื่อให้ความรู้สึกดีๆเหล่านั้นกลับคืนมา ซึ่งในจังหวะแรกที่เธอระเบิกออกมา เธอขอเป็นเพื่อนกับผม
ผมสติแตก ร้องไห้ จังหวะนี้ ผมตาสว่างขึ้นมาว่าทำไรลงไปกับคนที่ผมรัก
ผมขอตั้งสติ และพิมพ์ตอบกลับว่า ขอโอกาสอีกซักครั้งซึ่งเธอก็ให้โอกาสผม แต่รู้สึกได้เลยว่ามันไม่เหมือนเดิม เลยอยากถามเพื่อนๆว่า โอกาสนั้นเป็นได้ไหมว่าเธอแค่สงสาร หรือเธอยังสามารถกลับมาได้จริงๆ