เรามีปัญหาเรื่องความรักมาตลอด ไม่ว่าจะเริ่มต้นความรักสักกี่ครั้งก็ยังไม่เคยได้สมหวังเลยสักครั้ง จำได้ว่ามีความรักครั้งแรกตอน ป.4 อาจจะเร็วไปนิด แต่ยอมรับว่าจริงจังและอกหักหนักมาก ถูกปฏิเสธเป็นครั้งแรกเลย แต่ไม่นานได้เริ่มคุยกับคนในเฟสตอนนั้นประมาณ ป.5 คนนี้คุยด้วย2เดือน แล้วเราก็ไปตกหลุมรักเขาอีก พี่เขาอยู่ม.2 ด้วยความที่เราก็ยังเด็กก็ง้องแง้ง งอแงบ้าง เขาก็เลยบอกว่างั้นลองคบกันก็ได้ แต่คือเขาก็ไม่ได้รักหรอก แต่คงรำคาญที่เรางอแงแหละ แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง เราชวนทะเลาะตลอด เป็นเด็กที่ปากหมาด้วย ก้าวร้าวมากๆ เขาคงเกลียดเรามาก จนถึงตอนนี้ก็คงเกลียดอยู่มั้ง ตั้งแต่ตอนนั้นเราส่งข้อความยาวเหยียดไปหาเขาแต่เขาก็ไม่ตอบกลับอีกแล้ว ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่ไปวุ่นวายกับเขาเลย แต่ส่องเฟสเขาตลอด เขาปิดทุกอย่าง ไม่เห็นโพสหรือความเคลื่อนไหวอะไรเลยแต่ก็ส่องทุกวันจนเราอยู่ ม.3 (ทุกวันนี้ก็ยังตามดูเหมือนเดิมไม่ได้รักแล้วนะคงเป็นความเคยชิน) แต่คนนี้เฮิร์ทหนักมากกก หนักกว่าคนแรก เปลี่ยนเราเป็นอีกคนไปเลย พอ ม.3 ก็มีเพื่อนผู้ชายเข้ามาใหม่ นี่คือผู้ชายคนแรกที่เรารู้สึกดีด้วย ลืมบอกไปว่า2คนก่อนเป็นผู้หญิง เขาชอบมาหยอกล้อ ตามแกล้งเราทุกวัน จนเรารู้สึกชอบเขามากๆ แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายเขาก็ไม่ได้คิดกับเราแบบที่เราคิด พอเรียนจบก็แยกย้ายกันไป แล้วเราก็เริ่มมีความรักอีกครั้งตอน ปวช.1 เราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่ง ที่จริงเราคิดว่าเราคงไม่ชอบคนอื่นแล้วแน่ๆ เพราะคนนี้เรามีความหวังมาก มันมีความรู้สึกที่ว่าคนนี้มันใช่มากๆ ต้องคนนี้แหละ เราแอบมองเขาตั้งแต่ ปวช.1-ปวช.3 สารภาพรักไป1ครั้ง ทักไปบอกชอบอีก1ครั้ง แต่โดนปฏิเสธทุกครั้ง โดนหักหน้าอีกด้วย เขาบอกว่าเขาไม่ได้อยากรู้จักเรา รู้สึกเจ็บมาก ไม่คิดว่าเขาจะบอกกับเราแบบนี้ แต่ก็ยังไม่เข็ด ก็ชอบไปอีก เขาน่ะไปเรียนที่อื่นแล้ว ตอนนี้เราก็เรียน ปวส.อยู่ที่เดิม ตอนนี้ ปวส.2แล้ว ไม่นานมานี้ก็มีผู้ชายเข้ามาคนหนึ่ง คนนี้แหละเราคุยกันได้2เดือน เขาทำให้เรากล้าตัดสินใจลบรูปลบอะไรที่เกี่ยวกับคนก่อนหน้านั้นได้ เขาปฏิบัติกับเราอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน แต่ช่วงหลังๆบางทีเขาก็ใจร้ายกับเราบ้าง หายบ้าง ตอบช้าบ้าง เปลี่ยนเป็นอีกคนเลย สุดท้ายเราก็ไม่สมหวังอีกตามเคย ตอนนี้เราไม่ไหวเลย พอคิดทบทวนมาตั้งแต่ต้นจนจบ เราเหนื่อย เราคงโหยหาความรักเกินไป เราก็อยากสมหวังอย่างคนอื่นเขาบ้างเหมือนกัน แต่ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้นะ