ตั้งแต่จำความได้พ่อกับแม่เราเลิกกัน ตอนนั้นเรามีน้องสาวอีก2คน พ่อกับแม่ตัดสินใจเอาเรากับน้องไปให้ยายเลี้ยง พ่อกับแม่ก็แยกย้ายกันไป จนตอนนี้ผ่านมา20กว่าปีแล้ว ยายส่งเราเรียนจนจบม.6 จนเรามีงานทำ เงินที่ยายส่งเราเรียนจนจบคือเงินที่ยายหามาเองจากการหาผักทำขนมขาย ซึ่งแม่ไม่เคยส่งเงินให้ยายเราเลย ให้ก็เดือนละ500 บางเดือนก็ไม่ให้ เวลาที่ยายเราเดือดร้อน แม่ก็ไม่เคยช่วยยาย แล้วแม่ก็ยังมีลูกกับผัวใหม่อีก 2 คน แม่ก็เอามาให้ยายเราเลี้ยงอีก เงินก็ไม่ส่ง ตอนนี้ยายเราก็อายุมากแล้ว เริ่มทำงานไม่ไหว ไหนจะโรคระบาดทำให้ยายเราทำมาหากินลำบาก แม่เรามีลูก 5คน ไม่เคยเลี้ยงเองเลย คลอดก็ออกมาแล้วก็เอามาทิ้งให้ยายเลี้ยง ส่วนพ่อเราส่งเงินให้ยายตลอด คอยช่วยเหลือเรากับยาย แต่เราไม่เข้าใจแม่ จะมีลูกกี่คนก็ไม่เคยเลี้ยงเอง เงินก็ไม่เคยให้ยาย ทุกครั้งที่ยายโทรไปขอเงินแม่จะบอกตลอดว่าไม่มี ปากบอกไม่มีแต่ทองเต็มตัว โพสต์รูปลงเฟสบุ้ค อยู่ร้านเหล้ากินเหล้ากินเบียร์ แม่เรามีลูก5คนไม่เคยรับผิดชอบอะไร ยายส่งเราเรียนจนจบ แต่ยังต้องเลี้ยงน้องอีก4คน ต้องส่งน้องเรียนอีกตั้ง4คน มันทำให้เรารู้สึกว่าแม่เห็นแก่ตัว
ผิดไหมที่เราเกลียดแม่ตัวเอง?