หลังจากนำหลักหลักฐานแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งภาพถ่าย คลิปวิดีโอ และหนังสือรับรองของโรงพยาบาลที่รักษาประจำ ให้พนักงานสอบสวนตามคำบอก พนักงานสอบสวนได้ลงบันทึกแจ้งความเป็นคดียักยอก คู่กรณีเป็นชาวต่างชาติโต้แย้งว่า เราให้เขา

เขาขอไปดูแล เราก็ให้ไปดูแล ไม่ได้ให้กรรมสิทธิ์ครอบครอง

เราไม่รู้รายละเอียดคำโต้แย้ง จะได้โต้แย้งกลับ 
พนักงานสอบสวนบอกแค่ว่า คำโต้แย้งของคู่กรณีมีน้ำหนักพอควร

ชีวิตเราไม่มีใครนอกจากเค้า คนรอบข้างก็แค่คุยทางไลน์ ต่างคนมีภาระหน้าที่ มีครอบครัวของตัวเอง ไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนเราได้เหมือนน้องหมา
ไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย2ครั้ง มีคนช่วยไว้ และตำรวจพาไปแอดมิดที่สมเด็จเจ้าพระยา อยู่ที่นั่น1เดือนกว่าจะได้ออกมา
ยาที่กินทำให้ล้มหัวฟาดพื้นเลือดออก ทำให้ตาพร่า ไม่มีเรี่ยวแรง เป็นอุปสรรคการใช้ชีวิตประจำวัน

ตอนออกจากโรงพยาบาลใหม่ๆ คิดว่าทำใจได้ แต่ทุกวันนี้แน่ใจแล้วว่า ไม่มีน้องหมาอยู่ด้วย ชีวิตไม่มีความหมายอีกต่อไป
เคยซึมเศร้าเพราะคิดถึงสุนัขคนอื่นที่เคยดูแล ต้องไปหาซื้อสุนัขเป็นของตัวเอง รอ1ปีจึงได้สุนัขที่ต้องการ

หมดเงินกับสุนัขเป็นล้าน ซื้อห้อง22ตรม.ให้วิ่งเล่น ซื้อของเล่นเด็กให้เล่น ทำอาหารคลีนให้กิน
มีคนแนะนำให้หาตัวใหม่มาเลี้ยง เราไม่ต้องการตัวใหม่และไม่มีเวลาฝึกแล้ว ต้องทำงาน และไม่มีเงินพอ

รายได้จากการขับแท็กซี่ก็หมดไปกับค่าเช่า ค่าก๊าซ ค่าซ่อม ค่าจอดรถ แทบไม่เหลือไว้กินไว้ใช้ 

ตอนนี้ทุกข์มาก ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร เราจะทำอย่างไรดี เหงามาก
หรือต้องแลกด้วยชีวิต ตอนนี้ไม่ต่างจากศพที่มีลมหายใจ