เราเป็นเด็ก ผญ. อายุ14 ปี เราอยู่กับยายและแม่แท้ๆ (เรามีแม่2คน) ส่วนแม่เลี้ยงเราอยู่อีกจังหวัด เราโตมากับแม่เลี้ยงเพราะแม่แท้ๆเราๆม่เคยดูแลเราแม้แต่นิดเดียว เราอยู่กับแม่เลี้ยงจนอายุ11พออายุ12เราก็มาอยู่กับแม่แท้ๆ แม่แท้ๆก็ไม่ได้สนใจเราแต่เราก็ไม่ได้รักเขาอยู่แล้ว ส่วนแม่เลี้ยงเรามีแฟนใหม่ พอเราบอกแม่เลี้ยงว่าเราอยากไปอยู่กับแม่เลี้ยง แม่เลี้ยงจะชอบบอกว่าให้ทนที่ที่เราอยู่ไปก่อน แถมชอบพูดถึงแฟนใหม่แล้วก็ลูกติดของแฟนใหม่แม่เลี้ยงให้ฟังบ่อยๆซึ่งเราไม่อยากฟัง เราขอแค่อยากกลับไป แต่แม่เลี้ยงเราส่งเงินให้เราทุกอาทิตย์นะคะ ส่วนแม่แท้ๆยืมแต่เงินเรา แต่เราไม่ได้ต้องการเงินเราต้องการกลับไปหาแม่เลี้ยง แต่พอเราบอกทีไรแม่เลี้ยงจะชอบพูดแบบเดิม เราเบื่อมากเราอยากจะทำงานแล้วก็เก็บเงินและหนีไปไกลๆเราอยากทำงานแล้วก็ส่งตัวเองเรียนเราเบื่อและเครียดอนาคตเราแทบจะมองไม่เห็นเลยแม่เลี้ยงก็ว่าแม่แท้ๆเราไม่เคยดูแลเราส่วนแม่แท้ๆก็บอกว่าแม่เลี้ยงไม่รักเราแล้ว เราเครียดจริงๆในขณะที่เราพิมพ์ตอนนี้น้ำตาเราก็ไหลและปวดหัวมาก เราแค่อยากให้ใครสักคนเข้าใจเรา (แม้แต่ยายก็ๆไม่เคยเข้าใจเรา)เราพูดอะไรยายก็จะชอบเมินถามอะไรก็เมินพอเราอยากเล่นด้วยก็ด่า เราแค่อยากได้รับความรักจากใครสักคนแค่นั้นเองเราไม่ได้ต้องการอะไรเลย แต่ในเมื่อไม่มีใครมอบความรักให้เราเราก็ขอไปใช้ชีวิตอยู่คนเดียวดีกว่า เราจึงคิดว่าระหว่างที่เราอยู่ม.3เราจะทำงานหาเงินและไปใช้ชีวิตของตัวเอง