เคยมีแฟนคนแรกตอนอายุ15ปี คบกันมา7ปี
ในช่วงเวลานั้นรักคือทุกอย่าง ไม่ต้องการอะไรเลย ขอแค่ได้รัก ความรักแบบเด็กๆ
เขาได้ไปทำงานต่างประเทศ ทำให้ต้องห่าง เราต้องเรียนต่อและทางบ้านเราค่อนข้างเข้มงวด ทำให้เราไปกับเขาไม่ได้แต่เราก็ยังติดต่อกันมาตลอด 2 ปี ที่ห่างกัน เขากลับมาเมืองไทยแค่ 2 ครั้ง จนวันหนึ่งเราได้คุยกันมันเหมือนบอกเลิกนั่นแหละ เขาบอกว่าเขาคงไม่ได้กลับมาที่เมืองไทยนะ
ต่างคนต่างมีอนาคตใหม่กันเถอะ เขาไม่อยากรั้งเราไว้
ตอนนั้นยอมรับด้วยความที่เราโตขึ้นก็มีคนเข้ามาบ้าง เราก็คุยกับคนนึงอยู่แต่เราก็ยังไม่คบ เพราะเรายังมีแฟนเราอยู่ พอเขาพูดเช่นนั้นเราก็ตกลง เราไม่เสียใจเลย เพราะคนที่เราคุยอยู่นั้น มีหน้าที่การงานที่มั่นคงมีรถมีฐานะ
พอเราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเราก็มองปัจจัยอย่างอื่นเพิ่มมากขึ้นด้วย เราก็ตัดสินใจคบกับคนคนนั้น แต่มันก็ไม่โอเคอย่างที่คิด เขาไม่ได้ให้เราเป็นตัวจริงและก็เจ้าชู้ เราก็เสียใจนะ
แล้วเราก็ลองคบกับคนอื่นดูก็ไม่โอเค
แต่ตอนที่คบเราไม่ได้เปลืองตัวนะ ในตอนนั้นก็แอบคิดถึงแฟนเก่าอยู่เหมือนกัน
ไม่มีใครจริงจังและจริงใจเท่ากะเขาแล้ว
พอเราอายุ 26 เราก็ได้มีชีวิตครอบครัวมีลูกมีสามี แต่ลึกๆในหัวใจของเราก็ไม่เคยลืมแฟนเก่าได้เลย
แต่แค่เราไม่แสดงออกและไม่พูดออกมาให้ใครฟัง
เรายอมรับทุกคนมีข้อดีข้อเสียต่างกันไป สามีเราทำให้เราคิดถึงแฟนเก่า
สามีเราเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก
เราเองเป็นคนที่ชอบคนอ่อนโยนและพูดนิ่มนวล ในส่วนนี้มันเป็นแบบแฟนเก่าเราเลย แต่สามีเราไม่มี
เราก็รู้ว่าลึกๆสามีเราก็รักเราและทำเพื่อเราและลูก และมีหลายๆอย่างทำให้เราน้อยใจ สามีเราไม่เคยมีของขวัญเซอร์ไพรส์อะไรพิเศษให้เราเลย จริงๆนะแค่ลูกอมเม็ดเดียวเราก็ดีใจแล้ว
เราพยายามทำความเข้าใจเขาและเราพยายามทำให้เขาเห็น
วันพิเศษต่างๆาเราทำให้เขา มอบของขวัญให้ไม่ว่าจะเล็กๆน้อยๆหรือชิ้นใหญ่
แต่เขาก้ไม่เคยให้เรากลับเลย
ทำให้เรารู้สึกน้อยใจและเสียใจประจำ
ในความที่เขาไม่มีความพยายาม
ทำให้เราเปรียบเทียบกับแฟนเก่า
แฟนเก่าตอนคบกับเราเขาเป็นแค่นักเรียนนักศึกษาแต่ทุกครั้งที่ใกล้วันเกิดวันวาเลนไทน์วันครบรอบหรือวันพิเศษต่างๆ
เขาจะหักเงินค่าขนมเขาเก็บไว้ซื้อของขวัญให้เราเป็นเดือนคิดดูเอาว่าทำไมมานี่เขาได้เงินไปแค่วันละ 80 100 บาท เขาเก็บเงินซื้อชุดผ้าปูคิตตี้ให้เราเกือบ 3,000 บาท
ดอกไม้นาฬิกา และอื่นๆอีก พาไปกินร้านอาหาร ไม่ได้ประเมิลค่าที่เงินนะ แต่วัดที่ความพยายามเขา ความใส่ใจ
ทุกๆอาทิตเขาต้องเก็บเงินจะพาเราไปดูหนังวันเสาร์อาทิตย์ พาไปกินไอติมไปเดินห้าง เพื่อจะได้มีเวลาอยุ่ด้วยกัน
เราเห็นถึงความพยายามความตั้งใจของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่จะพยายามทำให้เรา ส่วนสามีเราตอนนี้มีเงินเดือนเป็นหมื่น แต่เขาไม่มีความพยายามจะทำให้เราบ้างเลย
เขารู้ว่าเรารอ
ทั้งทีแค่ช็อกโกแลตชิ้นหนึ่ง ดอกไม้สักดอก เขาสามารถทำให้เราได้
เราเคยคุยกับเขาหลายครั้งเรื่องแบบนี้นะ
แต่เขาก็มองข้ามมัน เขาบอกว่าวันไหนๆก้เหมือนกันแหระ รักทุกวัน
หรือเพราะว่าคนเก่าของเราเขาทำมาดี ทำให้เรารู้สึกเปรียบเทียบอยู่ตลอดเวลา
ทุกๆเรื่อง เราไม่เคยลืมเรื่องราวกับแฟนเก่าได้เลยนะเราคิดถึงเขานึกถึงเขาอยู่ตลอดเวลาแต่เราก็ทำได้แค่นั้นเพราะเรามองความเป็นจริงทุกคนล้วนมีชีวิตที่ต้องเดินต่อมีครอบครัว เดือนก่อนหน้านี้ปลายเดือนพฤศจิกายนเราฝันถึงเขา เขามาหาเราว่าเขาบอกว่าเขาจะกลับมาอยู่เมืองไทยแล้วเราก็ถามเขากลับไปว่าจะมาทำอะไรมีอะไรให้เราช่วยบอกได้นะ เชื่อไหมจากนั้นเรานึกถึงเขาตลอดเวลาเลยทุกครั้งที่นึกถึงคิดถึงเราจะเศร้าและแอบร้องไห้เราแอบไปส่อง facebook เขา
เขากลับมาอยู่เมืองไทยได้สักพักแล้ว
ในใจลึกๆเราอยากติดต่อเขาไป
เราไม่หวังว่าเราจะไปต่อกะเขาอยู่แล้ว
แค่หวังแค่เป็นเพื่อนพี่น้อง เราอยากมีคนๆนี้ในส่วนนึงของชีวิตเรา
เพราะเขาเป็นคนนึง ที่เรามีความหวังดีให้ มีความคิดดีๆให้และมีหลายๆอย่างที่เราอยากคุยกับเขา อยากเคลีย
เพื่อให้เราได้ไปต่อจริงๆสักที
ว่าลึกๆในใจเราทำไมยังมีเขาอยู่ยังค้างคาใจอยู่ แต่เราเลือกที่จะไม่ติดต่อไปทั้งๆที่เราทำได้เพราะเราคิดว่าเรามีคนของเราอยู่แล้วมีครอบครัวอยู่แล้วเราไม่ควรทำเช่นนั้น มันคงไม่เป็นการดีถ้าวันหนึ่งสามีเรารู้ว่าเราคุยกับแฟนเก่าถึงแม้เราจะบริสุทธิ์ใจ ไม่เป็นไปทางชู้สาว
จนมากลางเดือนธันวาคมเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนเขาด้วยได้ส่งข้อความมาหาว่าเขาเสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็ง เราเสียใจมากมากมายจริงๆเพราะมีหลายๆอย่างหลายๆเรื่องที่ยังค้างคาใจไม่ได้เคลียกับเขา
ทำไมการลาจากครั้งที่ 2 ของเราต้องเป็นการจากตายด้วย เรายังลืมเขาไม่ได้
เรายังนึกถึงเขาอยู่ตลอดเวลา ยิ่งทำให้เราเจ็บปวดมากกว่านั้น น้องสาวและแม่เขาบอกว่าเขาได้ฝากบอกเราว่า ถึงจะผ่านมา 13 ปี
เราคือผู้หญิงคนเดียวในชีวิตเขาที่เขารัก
ถ้าบอกเขาได้ก็อยากบอก เขาก็คือผู้ชายที่เรารักมากๆเช่นกัน
นี่ก็ผ่านมานานแล้วแต่ทำไมเรายังลืมเขาไม่ได้ ยิ่งบอกให้ลืมยิ่งจำยิ่งนึกถึง เราไม่สามารถคุยกับใครได้ไม่สามารถคุยกับครอบครัวเพื่อนหรือสามีเพราะในความถูกต้องเราไม่ควรที่จะมีเขาอยู่ในความรู้สึกแล้ว
แต่เราเองก็ทำไม่ได้ มีหลายครั้งที่เราคิดว่าเราจะไม่ไปต่อกับสามีเราแล้วแต่เราก็อดนึกถึงหน้าลูกไม่ได้อีกอย่างสามีเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราทำได้เพียงบอกใจตัวเอง ให้มาโฟกัสที่ความเป็นจริง
เราแค่อยากระบาย เราแค่อยากไม่ทุกข์ อยากมีใครรับฟังบ้าง เราผิดมากไหม ที่เรายังนึกถึงแฟนเก่า🫂🫂🫂💔💔💔
ลืมแฟนเก่าไม่ได้🥺🥺🥺💔💔💔
ในช่วงเวลานั้นรักคือทุกอย่าง ไม่ต้องการอะไรเลย ขอแค่ได้รัก ความรักแบบเด็กๆ
เขาได้ไปทำงานต่างประเทศ ทำให้ต้องห่าง เราต้องเรียนต่อและทางบ้านเราค่อนข้างเข้มงวด ทำให้เราไปกับเขาไม่ได้แต่เราก็ยังติดต่อกันมาตลอด 2 ปี ที่ห่างกัน เขากลับมาเมืองไทยแค่ 2 ครั้ง จนวันหนึ่งเราได้คุยกันมันเหมือนบอกเลิกนั่นแหละ เขาบอกว่าเขาคงไม่ได้กลับมาที่เมืองไทยนะ
ต่างคนต่างมีอนาคตใหม่กันเถอะ เขาไม่อยากรั้งเราไว้
ตอนนั้นยอมรับด้วยความที่เราโตขึ้นก็มีคนเข้ามาบ้าง เราก็คุยกับคนนึงอยู่แต่เราก็ยังไม่คบ เพราะเรายังมีแฟนเราอยู่ พอเขาพูดเช่นนั้นเราก็ตกลง เราไม่เสียใจเลย เพราะคนที่เราคุยอยู่นั้น มีหน้าที่การงานที่มั่นคงมีรถมีฐานะ
พอเราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเราก็มองปัจจัยอย่างอื่นเพิ่มมากขึ้นด้วย เราก็ตัดสินใจคบกับคนคนนั้น แต่มันก็ไม่โอเคอย่างที่คิด เขาไม่ได้ให้เราเป็นตัวจริงและก็เจ้าชู้ เราก็เสียใจนะ
แล้วเราก็ลองคบกับคนอื่นดูก็ไม่โอเค
แต่ตอนที่คบเราไม่ได้เปลืองตัวนะ ในตอนนั้นก็แอบคิดถึงแฟนเก่าอยู่เหมือนกัน
ไม่มีใครจริงจังและจริงใจเท่ากะเขาแล้ว
พอเราอายุ 26 เราก็ได้มีชีวิตครอบครัวมีลูกมีสามี แต่ลึกๆในหัวใจของเราก็ไม่เคยลืมแฟนเก่าได้เลย
แต่แค่เราไม่แสดงออกและไม่พูดออกมาให้ใครฟัง
เรายอมรับทุกคนมีข้อดีข้อเสียต่างกันไป สามีเราทำให้เราคิดถึงแฟนเก่า
สามีเราเป็นคนพูดจาขวานผ่าซาก
เราเองเป็นคนที่ชอบคนอ่อนโยนและพูดนิ่มนวล ในส่วนนี้มันเป็นแบบแฟนเก่าเราเลย แต่สามีเราไม่มี
เราก็รู้ว่าลึกๆสามีเราก็รักเราและทำเพื่อเราและลูก และมีหลายๆอย่างทำให้เราน้อยใจ สามีเราไม่เคยมีของขวัญเซอร์ไพรส์อะไรพิเศษให้เราเลย จริงๆนะแค่ลูกอมเม็ดเดียวเราก็ดีใจแล้ว
เราพยายามทำความเข้าใจเขาและเราพยายามทำให้เขาเห็น
วันพิเศษต่างๆาเราทำให้เขา มอบของขวัญให้ไม่ว่าจะเล็กๆน้อยๆหรือชิ้นใหญ่
แต่เขาก้ไม่เคยให้เรากลับเลย
ทำให้เรารู้สึกน้อยใจและเสียใจประจำ
ในความที่เขาไม่มีความพยายาม
ทำให้เราเปรียบเทียบกับแฟนเก่า
แฟนเก่าตอนคบกับเราเขาเป็นแค่นักเรียนนักศึกษาแต่ทุกครั้งที่ใกล้วันเกิดวันวาเลนไทน์วันครบรอบหรือวันพิเศษต่างๆ
เขาจะหักเงินค่าขนมเขาเก็บไว้ซื้อของขวัญให้เราเป็นเดือนคิดดูเอาว่าทำไมมานี่เขาได้เงินไปแค่วันละ 80 100 บาท เขาเก็บเงินซื้อชุดผ้าปูคิตตี้ให้เราเกือบ 3,000 บาท
ดอกไม้นาฬิกา และอื่นๆอีก พาไปกินร้านอาหาร ไม่ได้ประเมิลค่าที่เงินนะ แต่วัดที่ความพยายามเขา ความใส่ใจ
ทุกๆอาทิตเขาต้องเก็บเงินจะพาเราไปดูหนังวันเสาร์อาทิตย์ พาไปกินไอติมไปเดินห้าง เพื่อจะได้มีเวลาอยุ่ด้วยกัน
เราเห็นถึงความพยายามความตั้งใจของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่จะพยายามทำให้เรา ส่วนสามีเราตอนนี้มีเงินเดือนเป็นหมื่น แต่เขาไม่มีความพยายามจะทำให้เราบ้างเลย
เขารู้ว่าเรารอ
ทั้งทีแค่ช็อกโกแลตชิ้นหนึ่ง ดอกไม้สักดอก เขาสามารถทำให้เราได้
เราเคยคุยกับเขาหลายครั้งเรื่องแบบนี้นะ
แต่เขาก็มองข้ามมัน เขาบอกว่าวันไหนๆก้เหมือนกันแหระ รักทุกวัน
หรือเพราะว่าคนเก่าของเราเขาทำมาดี ทำให้เรารู้สึกเปรียบเทียบอยู่ตลอดเวลา
ทุกๆเรื่อง เราไม่เคยลืมเรื่องราวกับแฟนเก่าได้เลยนะเราคิดถึงเขานึกถึงเขาอยู่ตลอดเวลาแต่เราก็ทำได้แค่นั้นเพราะเรามองความเป็นจริงทุกคนล้วนมีชีวิตที่ต้องเดินต่อมีครอบครัว เดือนก่อนหน้านี้ปลายเดือนพฤศจิกายนเราฝันถึงเขา เขามาหาเราว่าเขาบอกว่าเขาจะกลับมาอยู่เมืองไทยแล้วเราก็ถามเขากลับไปว่าจะมาทำอะไรมีอะไรให้เราช่วยบอกได้นะ เชื่อไหมจากนั้นเรานึกถึงเขาตลอดเวลาเลยทุกครั้งที่นึกถึงคิดถึงเราจะเศร้าและแอบร้องไห้เราแอบไปส่อง facebook เขา
เขากลับมาอยู่เมืองไทยได้สักพักแล้ว
ในใจลึกๆเราอยากติดต่อเขาไป
เราไม่หวังว่าเราจะไปต่อกะเขาอยู่แล้ว
แค่หวังแค่เป็นเพื่อนพี่น้อง เราอยากมีคนๆนี้ในส่วนนึงของชีวิตเรา
เพราะเขาเป็นคนนึง ที่เรามีความหวังดีให้ มีความคิดดีๆให้และมีหลายๆอย่างที่เราอยากคุยกับเขา อยากเคลีย
เพื่อให้เราได้ไปต่อจริงๆสักที
ว่าลึกๆในใจเราทำไมยังมีเขาอยู่ยังค้างคาใจอยู่ แต่เราเลือกที่จะไม่ติดต่อไปทั้งๆที่เราทำได้เพราะเราคิดว่าเรามีคนของเราอยู่แล้วมีครอบครัวอยู่แล้วเราไม่ควรทำเช่นนั้น มันคงไม่เป็นการดีถ้าวันหนึ่งสามีเรารู้ว่าเราคุยกับแฟนเก่าถึงแม้เราจะบริสุทธิ์ใจ ไม่เป็นไปทางชู้สาว
จนมากลางเดือนธันวาคมเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนเขาด้วยได้ส่งข้อความมาหาว่าเขาเสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็ง เราเสียใจมากมากมายจริงๆเพราะมีหลายๆอย่างหลายๆเรื่องที่ยังค้างคาใจไม่ได้เคลียกับเขา
ทำไมการลาจากครั้งที่ 2 ของเราต้องเป็นการจากตายด้วย เรายังลืมเขาไม่ได้
เรายังนึกถึงเขาอยู่ตลอดเวลา ยิ่งทำให้เราเจ็บปวดมากกว่านั้น น้องสาวและแม่เขาบอกว่าเขาได้ฝากบอกเราว่า ถึงจะผ่านมา 13 ปี
เราคือผู้หญิงคนเดียวในชีวิตเขาที่เขารัก
ถ้าบอกเขาได้ก็อยากบอก เขาก็คือผู้ชายที่เรารักมากๆเช่นกัน
นี่ก็ผ่านมานานแล้วแต่ทำไมเรายังลืมเขาไม่ได้ ยิ่งบอกให้ลืมยิ่งจำยิ่งนึกถึง เราไม่สามารถคุยกับใครได้ไม่สามารถคุยกับครอบครัวเพื่อนหรือสามีเพราะในความถูกต้องเราไม่ควรที่จะมีเขาอยู่ในความรู้สึกแล้ว
แต่เราเองก็ทำไม่ได้ มีหลายครั้งที่เราคิดว่าเราจะไม่ไปต่อกับสามีเราแล้วแต่เราก็อดนึกถึงหน้าลูกไม่ได้อีกอย่างสามีเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เราทำได้เพียงบอกใจตัวเอง ให้มาโฟกัสที่ความเป็นจริง
เราแค่อยากระบาย เราแค่อยากไม่ทุกข์ อยากมีใครรับฟังบ้าง เราผิดมากไหม ที่เรายังนึกถึงแฟนเก่า🫂🫂🫂💔💔💔