เรื่องมีอยู่ว่า...... เพื่อนของแม่ของเพื่อนสนิท(ผมขอเรียกว่า คุณน้า ละกัน)เขาฝากให้ผมช่วยขายลูกหมาพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์โดยถ้าผมขายได้เขาเอาแค่ตัวละ4000ส่วนต่างที่เหลือคือของผม ตอนนั้นผมต้องบอกก่อนว่าผมไม่มีอะไรเลย วันๆไม่ทำอะไร งานก็ไม่ทำ แบมือขออย่างเดียว (แต่มันมีสาเหตุที่ทำให้ชีวิตของผมเป็นแบบนี้เดี๋ยวผมบอกอีกที)ผมเห็นว่าลูกสุนัขพันธุ์นี้ปกติราคาจะอยู่ที่7000+++ผมก็เลยลองโพสขายดู พอหลังจากผมโพสไป ก็มีคนสนใจทักข้อความมาเป็นจำนวนมาก ลูกหมามีทั้งหมด10ตัว ก็คุยตอบแชทลูกค้าทุกวัน วันไหนมีคนสนใจต้องการดูน้องหมาผมก็จะนัดเค้าไปเจอกันที่จุดนัดแล้วผมจะพาเค้าไปที่บ้านคุณน้าอีกที ตอนแรกๆที่ผมนั่งคุยแต่แชททั้งวันแฟนผมก็ถามว่า "ทำไมวันๆคุยแต่กับแชทแอบมีกิ๊กหรอ" ผมก็บอกแฟนผมไปว่าผมโพสขายลูกหมาคุณน้าเขาขอช่วยขายออกได้มีเงินดีกว่าอยู่แบบนี้ แฟนผมก็ทำสีหน้าเหมือนดูถูกผมเพราะที่ผ่านมาแฟนผมไม่เคยคิดจะช่วยอะไรผมเลยแถมยังคอยจ้องจะจับผิดเรื่องไร้สาระอยู่ตลอดส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องคิดว่าผมนอกใจทั้งๆที่ผมไม่เคยนอกใจเรยสักครั้งมีแต่เขาที่เคยนอกใจผม ตอนเรียนอยูเขาบอกผมว่าวันนี้จะไปเที่ยวกับเพื่อนกลับดึก ผมเลยแอบตามเขาพอเขาเลิกเรียนเขาก็ไปที่บ้านเพื่อนเขา ผมก็แอบสะกดรอยตามจนทุ่มนึงเขาออกไปนั่งร้านเหล้ากับเพื่อน4คนสักพักก้มีผู้ชาย3คน1ในนั้นเป็นคนที่เคยทักมาจีบแฟนผมมานั่งที่โต๊ะแฟนผม ผมได้แต่นั่งกำหมัดจนแฟนผมกินเสร็จประมานเกือบๆ3ทุ่มเขาก็ออกมาจากร้านแล้วไปบ้านเพื่อน ผมเรยโทรไปถามว่าอยู่ใหนเมื่อไหร่กลับ แฟนผมตอบว่ากลับนานแล้วอยู่บ้านวันนี้นอนบ้านผมก็เลยบอกโอเคนอนบ้านแน่นะ ด้วยความที่ผมกำลังกำหมัดเรื่องที่ร้านเหล้าแล้วยังมาโกหกผมอีก ผมเลยเอากุญแจโซโลที่ผมไว้ล็อคล้อรถไปล็อคประตูบ้านเพื่อนมันแล้วผมเอาลูกกุญแจโยนทิ้งน้ำคลองไปแล้วผมก็กลับบ้านมานอน พอตอนเช้าผมตื่นมาดูโทรศัพท์มีสายไม่ได้รับ50กว่าสายเป็นเบอร์แฟนผม ผมก็โทรกลับไป พอผมโทรกลับไปผมถามมันว่ามีอะไร มันก็บอกว่ามันโดนขังอยู่บ้านเพื่อนมันถามผมว่าผมเป็นคนทำใช่มั้ย ผมก็ถามกลับไปว่ารู้ใช่มั้ยว่าทำไม แล้วทำไมต้องโกหกว่านอนบ้าน มันก็ยอมรับทุกอย่าง ผมเป็นคนยอมแฟนทุกอย่างผมยอมหั้ยแฟนผมใช้รถผมไปเรียน ส่วนผมเดิน แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาไม่มีอะไรเลย งานผมไปทำกี่ที่ก็ออกทุกครั้งแฟนผมต้องหาเรื่องทำให้ผมออกจากงานทุกครั้ง "กลับมาเข้าเรื่องกันต่อ" พอผมนัดลูกค้าพาไปที่บ้านคุณน้าแฟนผมก็คิดว่าผมไปเอากันกับคุณน้า แฟนผมไปบอกคนอื่นทุกคนไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้องผมกับฝ่ายแฟนผมจนทุกคนคิดว่าผมนอกใจแฟนผมกันหมด ผมคิดในใจขืนถ้าผมยอมอีกครั้งนี้ผมก็จะไม่มีอะไรดีขึ้นเลยไม่มีงานไม่มีอนาคตในเมื่อผมถ้าทุกคนคิดว่าผมนอกใจผมจึงตัดสินใจออกมาพิสูจให้ทุกคนได้เห็นว่าผมไม่ได้นอกใจแฟนผม (ต้องบอกก่อนว่าหลังจากที่ผมตัดสินใจออกมาเพื่อพิสูจน์ ผมไม่มีอะไรเลย ไม่มีเงิน ไม่มีรถ และแฟนผมเขาบล็อคทุกอย่างผมพยายามติดต่อทั้งโทรทั้งแชท ทุกอย่าง ผมโทรไปทุกวันแต่ไม่ติด พอเอาเครื่องของเพื่อนสนิทผมโทรไปเขาก็ตัดสายทิ้ง จนเวลาผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ ผมเอาไลน์ของเพื่อนสนิทผมทักไป เขาตอบ "ผมถามเขาว่าทำไมไม่เชื่อใจผมเลยที่ผ่านมา12ปีเคยมีสักครั้งมั้ยที่ผมนอกใจ ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง เคยช่วยอะไรบ้างมั้ยตัวเองมีงานทำมีเงินซื้อนู่นนี่ได้คิดว่าคนอื่นเค้าไม่อยากมีเงินซื้อนู่นนี่บ้างหรอ" แต่คำตอบที่ผมได้กลับมาคือคำว่า มันสายไปแล้วทำไมเพิ่งคิดจะตาม (ผมคิดในใจ กูตามทุกวันแต่บล็อคกู รถกูก็ไม่มีจะให้กูส่งนกพิราบไปตามหรอ... สาเหตุที่ผมไม่มีรถเพราะเมื่อก่อนผมมีรถ1คันของแฟน1คัน แฟนผมจะซื้อคันใหม่ผมเลยขายรถผมซื้อคันใหม่แล้วใช้รถแฟนคันเก่าพอมีเรื่องแฟนมันเอากลับไปหมดผมเลยไม่มีรถ ผมก็เลยตัดสินใจว่าใก็เวลาพิสูจน์ความจริงดีกว่าทำเพื่อลูกไม่อยากให้ลูกต้องมีพ่อที่ไม่มีอะไรเลย ผมคิดว่าแฟนผมยังไงมันคงไม่ทำร้ายลูกหรอก แต่ผมคิดผิด เวลาผ่านไป2เดือน แฟนผมมันกับมีคนใหม่ ทุกวันนี้ผมสงสารลูกมาก แต่ผมก็พยายามทำหน้าที่ให้ดีทีสุด ตอนนี้ผมมีงานทำ มีชีวิตดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก และผมได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าผมไม่ได้นอกใจแฟนผม ชีวิตผมดีขึ้น เพียงแต่ในใจผมยังคงผูกใจเจ็บอยู่เพราะผมรักเขาจริงๆไม่คิดว่าเขาจะทำกับลูกกับผมได้