ผมตัดสินใจเเต่งานกับเเฟนผมเเล้วเรียนต่อไปด้วยกัน เเล้วพอเรียนจบ ปวช.3 ผมอยากจะออกมาทำงาน เพราะว่าเเฟนผมจะไปเรียนต่อ ปวส เเต่ค่าเทอมค่าอาหารค่าทำงานส่งครูมันหมดเยอะเกินไปที่เเฟนผมอยากไปเรียนเพราะว่ามีการส่งนักศึกษาไปดูงานที่ต่างประเทศ ถ้าเเฟนผมเรียนจบเเล้วนางก็จะไปทำงานต่างประเทศเเต่ผมต้องมาอยู่ที่ไทยเพราะตามไปไม่ได้ เเต่ว่าที่ผมวางเเผนไว้ก็คือ จบ ปวช.3 ออกมาทำงานด้วยกันก่อนพอสร้างเนื้อสร้างตัวได้ค่อยไปทำงานที่เมืองนอกด้วยกัน เเต่พอผมพูดเเบบนั้นเเฟนผมก็ไม่ยอมรับ ผมเลยบอกว่า ผมเเต่งงานไปเพื่อนอะไรเพื่อนที่จะอยู่คนล่ะที่เพื่อนที่จะห่างกันเป็น10ๆปีหรอเเต่เเฟนผมก็บอกว่าก็เเยกกันทำงานไปสิ่ทำเเบบนี้ก็เพื่ออนาคต อนาคจะต้องเดินในทางเเบบนั้นหรอเเค่เราอยากสร้างอนาคตไปพร้อมกันเเต่กลับไม่ฟังคำขออะไรเลยหรือเป็นเพราะผมเอาเเต่ใจ ยิ่งเป็นเศรษฐกิจเเบบนี้เราควรจะปล่อยให้เเฟนเรียนต่อดีมั้ยจะเสียเวลาทำงานเสียเวลาทิ้งมั้ย หรือจะได้จากกันจริงๆ เเม้เเต่ผมก็พูดเหตุผลไปเเต่ก็ไม่ฟังสักครั้งเเถมโดนด่ากลับมาอีกมันเป็นทำเพื่อนอนาคตของใครดันเเน่ ผมเสียใจมากจริงๆ ขอโทษที่ผมเอาเเต่ใจตัวเองน่ะครับ