สวัสดีค่ะ เราอายุ24 แฟนเราก็อายุเท่ากัน เราสองคนคบกันได้2ปีกว่าจะเข้าปีที่3 ที่บ้านรับรู้กันทั้งสองฝ่าย ปัญหาของเราตอนนี้คือ เรากับแฟน ทำงานกันคนละที่ คนละจังหวัด ตัวเราเองอยู่ที่กรุงเทพทำงานเป็นพยาบาล ตอนเรียนมหาลัยแฟนเราก็อยู่กรุงเทพ คือตัวติดกันมาก แต่พอเรียนจบแฟนเราต้องสานต่อธุรกิจช่วยที่บ้าน เค้าต้องทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุด จะมาหาเราได้ก็แค่เดือนละครั้งสองครั้ง ไปๆมาๆแบบนี้ประมาณ1ปีแล้ว ตั้งแต่ที่เราเริ่มแยกกันไปคนละที่ ตัวเราเองก็ยังไม่ชิน ที่ต้องอยู่ห่างกับเค้า เรามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เราดีใจมากเวลาที่เค้ามาหา แต่พอเค้ากลับไป เราก็เศร้า เราพยายามปรับตัว ให้อยู่คนเดียวให้ได้ แต่ตอนนี้ก็ครบปีแล้ว เรารู้สึกว่าเรายิ่งห่างกันออกไป เราคิดว่าซักวันเราจะชินกับการใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ช็อปปิ้งคนเดียว (เพื่อนเราก็มีแต่ส่วนมากก็เป็นพยาบาลเหมือนกัน เวลาก็ไม่ค่อยตรงกัน) เราเคยคุยเรื่องนี้กันหลายรอบมากๆ เค้าก็บอกให้เราไปอยู่ด้วย ไปช่วยกันทำธุรกิจ แต่ใจเราไม่อยากไป เรายังอยากทำงานที่เราชอบ แต่เราก็อยากมีเค้าด้วย ทุกวันนี้เวลาเราคอลไป เค้าก็ไม่ว่าง เค้าทำงานเสร็จ เวลาส่วนตัวที่เค้ามี เค้าก็เล่นเกม จนเราชินไปแล้ว เวลาเรางอแง อยากให้อยู่ต่อเค้าก็บอกว่าเรางี่เง่า แต่เราแค่ต้องการอยากอยู่กับเค้าจริงๆอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ ตอนนี้เราสับสนมากๆ มันผ่านมานานแล้วทำไมเรายังไม่ชิน เราควรไปต่อ รึพอแค่นี้ดี..
รักระยะไกล จะไปกันรอดมั้ยคะ