ช่วงนี้ที่บ้าน ได้รับย่า(แม่สามี) จากต่างจังหวัด มาอยู่ด้วยกันที่บ้าน อายุจะ 80 ปีแล้ว และเป็นโรคเบาหวาน กินยา หาหมอสม่ำเสมอ
แต่ในระยะหลังๆ เริ่มมีอาการความจำเสื่อม ค่อยๆ เสื่อม และเสื่อมมากขึ้นเรื่อย ๆ 
เช่น เมื่อก่อนย่าชอบกินปู พอมาถึง เราก็ไปซื้อปูมานึ่งให้กิน ฟันก็เหลือ 2-3 ซี่ แกก็กล้อมแกล้ม กินไป แต่ที่สังเกตเห็นคือ สมัยก่อนแกจะแกะปูเก่งมาก กล้ามเล็กๆ นี่ไม่เหลือเลย แกะเกลี้ยง แต่ตอนนี้เหมือนลืมวิธีการแกะนะ กินแบบงับๆ บางตัวแบ่งครึ่งแล้ววางในจาน แล้วก็ลืมกิน ไปแกะตัวใหม่อีก
ต้องคอยบอกอยู่

หรือบางทีอาบน้ำเสร็จก็เดินไป เดินมา ถามว่าจะไปไหน ก็บอกว่าหาเสื้อไม่เจอ 
หรือที่เจอบ่อยๆ คือเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว ก็เอามาใส่อีก บอกยังไม่ได้ใส่ เราต้องคอยดมทุกตัว ถ้าตัวไหนมีกลิ่นก็หยิบไปลงถังเลย ไม่ต้องถาม
เพราะถามไปก็จำไม่ได้ แถมยังจะเถียงกัน ให้เป็นเรื่องอีก

หรือมีอยู่วันหนึ่ง ขณะที่เราทำงานอยู่บนบ้าน แล้วย่า อยู่ชั้นล่าง ส่วนลูกสาว 10 ขวบ ก็นั่งเล่นโทรศัพท์ 
พอทำงานเสร็จเราลงมาชั้นล่าง ปรากฏว่า โต๊ะกินข้างเลอะเทอะมาก มีเศษขนมตกอยู่เกลื่อนกลาด มดเดินวนไปมาบนพื้น  
ก็เลยถามย่าว่าใครกินขนม ย่าบอกไม่รู้ ไม่ได้กิน ถามลูกสาวบอกว่าเห็นย่านั่งกินอยู่ แต่ไม่รู้กินอะไร ไม่ได้ดู
สรุปว่าไม่รู้ใครกิน และกินอะไรไปบ้าง 5555 

การดูแลผู้สูงอายุที่เริ่มมีอาการอัลไซเมอร์ ค่อนข้างเหนื่อย เพราะต้องคอยสังเกตและ ดูแลอยู่ตลอด
ถ้าคนดูแลไม่เข้าใจในอาการของโรค ก็จะยิ่งเครียด และเหนื่อยกันไปใหญ่ 
แต่ถ้ามองว่านี่ตัวเราในอนาคต ถ้าเราแก่เราอาจความจำไม่ดี ลืมนั้น ลืมนี่ ทำอะไรผิดๆ พลาดๆ ทำอะไรเลอะเทอะ ไปบ้าง  
ลูกหลานจะปฏิบัติกับเราแบบไหน  เราก็พยายามทำแบบเดียวกัน  ต้องดูแลกันไป จนลูกสาวถามว่าทำไมแม่ไม่ว่าย่าเวลาย่าทำเลอะเทอะ
ทำไมว่าแต่หนูคนเดียว  ก็เลยบอกลูกสาวว่า ถ้าวันหนึ่งแม่แก่ แล้วทำเลอะเทอะแบบนี้ หนูจะว่าแม่ไหม ลูกสาวตอบว่า หนูไม่ว่าแม่ค่ะ
บางครั้งการกระทำมีค่ามากกว่าคำสอน จริงๆ  ค่ะ

นี่ก็ยังไม่รู้ว่าอาการจะเริ่มหนักขึ้นขนาดใหญ่ แต่ตอนนี้ยังจำคนในบ้านได้อยู่ เพียงแต่สับสนว่าใครเป็นลูกใคร ในบางครั้งเท่านั้นเอง