สวัสดีค่ะ เรามีแฟนเป็นผู้หญิง คบหากันมา 7 ปี ก่อนจะจัดพิธีแต่งงานกันเมื่อ 3ปีก่อน
ตอนนี้เราอยู่ต่างประเทศด้วยกันค่ะ แต่เป็นประเทศที่ยังไม่มีกฏหมายรองรับ สมรสเท่าเทียม
ก่อนแต่งงานแม่เราเป็นห่วงเลยขอให้รับปากว่าจะไม่ซื้ออะไรเป็นสองชื่อ เหตุผลเพราะพี่น้องเราที่แต่งงาน (แบบชายหญิง) เคยแต่งแล้วตอนถูกหลอกจนไม่เหลืออะไรเลย แม่เลยกลัวว่าเราจะซ้ำรอยค่ะ
ซึ่งเราก็รับปากและจัดพิธีแต่งงานกัน และซื้อบ้าน 1 หลังเป็นชื่อเราเอง
“เพราะประเทศนี้ใส่สองชื่อไม่ได้ค่ะ”
จนเมื่อปีก่อนพี่น้องเรามีเรื่องผิดใจกับแฟน ทำให้แฟนเริ่มไม่แน่ใจเรื่องอนาคตเลยคุยกันว่าอยากให้ทำพินัยกรรมผ่านทนาย เพราะเป็นบ้านที่เราซื้อเป็นเงินของเราคนละครึ่ง โดยรายละเอียดพินัยกรรมมีดังนี้ค่ะ
1.ถ้าเราเสียชีวิตก่อน บ้านหลังนี้แฟนจะเป็นผู้ดูแล มีสิทธิอยู่อาศัย และการตัดสินใจในการขาย
2. ในกรณีที่ขาย แฟนเราจะต้องแบ่งให้ทางบ้านเราครึ่งหนึ่ง
3. ในกรณีที่แฟนเราเสียชีวิต บ้านหลังนี้จะเป็นของครอบครัวเรา
4. กรณีแยกทางกันก่อน ถือว่าสัญญานี้เป็นโมฆะ (ข้อนี้แฟนเสนอมาให้ใส่เพื่อความสบายใจของบ้านเราค่ะ)
หลังคุยกับแฟนแล้ว เราก็ตัดสินใจว่าจะบอกแม่ ทั้ง ๆที่ความจริงเราจะแอบไปทำพินัยกรรมก็ได้ แต่แฟนอยากได้ความถูกต้อง และแฟนอยากรู้ความคิดเห็นของทางบ้านเรา เราเลยไปบอกค่ะ
ผลปรากฏว่า คำแรกของแม่คือ แล้วแต่ลูก แต่แม่ร้องไห้ พวกเราเลยคะยั้นคะยอถามความคิดเห็น จนแม่บอกว่าเราผิดสัญญาที่เคยรับปากว่าจะไม่ซื้อของรวมกัน ในเมื่อปีหน้าเรากับแฟนมีโครงการจะซื้อรถ ทำไมไม่ให้เราผ่อนบ้านแล้วแฟนผ่อนรถไป จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง เราเลยบอกแม่ว่า เราแต่งงานกันแล้วนะคะ เราอยากมีอะไรร่วมกัน แม่ก็บอกว่าถึงแต่งแล้วก็ไม่เหมือนคู่ชายหญิง แฟนเราก็เลยถามว่าถ้าอย่างนั้นแม่ให้แต่งงานทำไม ถ้าแต่งงานแล้วไม่มีความหมายแบบนี้ก็แยกกันดีกว่า...
แม่เลยบอกว่า แฟนเราพูดว่าจะแยกทาง ทำให้ยิ่งไม่ไว้วางใจว่าจะคบกันได้นาน สรุปวันแรกที่คุยคือ แม่อยากให้เราจ่ายบ้านคนเดียว แต่เราบอกแม่ว่า เราอยากเป็นครอบครัว ถ้าจ่ายคนเดียวเราทำได้ แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนค่ะ
พอวันรุ่งขึ้นแม่เรียกเราเข้าไปคุยคนเดียวที่บ้านของแม่ แม่บอกแม่ไม่ไว้ใจแฟนเรา ที่มาคุยเรื่องพินัยกรรม เรื่องประกันต่าง ๆ กลัวแฟนจะวางแผนทำร้ายเรา เราก็บอกไปตรง ๆ ว่า แฟนดูแลเราดีมาก ขนาดฝนตกเขายังยอมเปียกไปรับ ไม่เปลี่ยนเลยตลอด 10ปี กับแม่เค้าก็พาอาสาให้เงิน พาไปเลี้ยงข้าว พาไปเที่ยว เวลาปวดเมื่อยก็มานวดให้แม่ตลอด แต่แม่เราบอกว่าเรารักเขาจนตาบอด ลืมแล้วว่าแม่เลี้ยงมาแต่เล็ก เราก็อธิบายว่าเราไม่ได้ยกความดีของเขาเหนือความดีของแม่ เราแค่อยากบอกว่า 10 ปีที่รู้จักแฟน เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าคิดแผนไม่ดีเค้าจะมาชวนให้คุยกับแม่ทำไม ไปแอบทำพินัยกรรมสองคนไม่ดีกว่าเหรอ แม่ก็บอกว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ เขายังไงก็เป็น คนอื่น
คำว่าคนอื่นของแม่ ทำให้เรายิ่งห่วงแฟนค่ะ
หลังกลับมาถึงบ้านเรา แฟนก็ถามว่าคุยอะไรกับแม่บ้าง เราก็พยายามเล่าอ้อม ๆ จนโดยซักเข้ามาก ๆ เลยบอกไปว่า แม่กลัวว่าที่มาคุยเรื่องพินัยกรรมจุดประสงค์คือวางแผนทำร้ายเรา แฟนเราน้ำตาไหลทั้ง ๆ ที่เข้าเป็นคนแข็งแรงมาก บอกถ้าอย่างนั้นก็เลิกกันเถอะ เพราะรับกับความคิดนี้ไม่ได้จริง ๆ เราก็ร้องไห้ไม่อยากเลิก เราบอกเราไม่เอาบ้านก็ได้ ไปขายแล้วออกไปเช่าเอาก็ได้ถ้ามีปัญหา แต่ไม่อยากเลิกกับแฟน
ระหว่างที่กำลังคุยกับแฟน แม่ก็มาถึงบ้านของเราพอดีค่ะ โดยพาพ่อเรามาด้วย
แม่มาถามว่าต้องการทำพินัยกรรมเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่ แฟนเราก็อธิบายว่า มันเป็นของที่เราสร้างรวมกัน แค่ต้องการสิทธิในการอยู่ ไม่ได้แช่งเรา แต่อยากทำไว้เผื่อ 20-30ปีข้างหน้า
พ่อเราเลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นให้เขียนพินัยกรรมเอาดีไหม แบบไม่ต้องผ่านทนาย แลกจดหมายกันแล้วพ่อแม่เซ็นรับรู้ สมมติในอนาคตถ้ามีปัญหาแฟนเราเอาเอกสารตัวนี้ไปยื่นทนายได้ แต่แฟนเราบอกว่าใน20-30ปี ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ก็ไม่มีผล อยากทำให้เรียบร้อยไปเลย ดีกว่ามามีปัญหาทีหลัง โดยเฉพาะมีปัญหากับครอบครัวพี่น้องของเรา
แม่เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้น นับแต่นี้ให้แฟนเราจ่ายบ้านคนเดียว (ทั้งที่บ้านยังเป็นชื่อเรา) เราบอกว่ามันไม่แฟร์
แม่เลยถามว่า ถ้าแฟนเราเสียชีวิตก่อน เราได้อะไร มีประกันอะไรให้เราไหม? เหมือนที่เรามีเงินประกันบ้านให้แฟน
เราก็บอกแม่ว่า ทุกวันนี้เราก็จ่ายคนละครึ่งกันไงคะ
แต่แม่ก็บอกว่า ถ้าแฟนไปอยู่ข้างนอกก็ต้องจ่ายค่าเช่าเหมือนกัน
แม่บอกไม่ได้อยากได้เงิน หรือสมบัติลูก แต่แม่ไม่อยากให้ใครมาเอาเปรียบ
เรายอมรับว่าไม่เข้าใจแม่ พยายามจะคิดถึงความคิดแม่ คิดว่าแม่น้อยใจหรือเปล่าที่เราคิดเผื่อแฟน แต่เราก็บอกแม่แล้วว่าแค่บ้านเท่านั้น เพราะทรัพย์สินอื่น เราให้ที่บ้านทั้งหมด
ตอนนี้เรายืนยันว่าจะทำพินัยกรรมให้แฟนค่ะ เราคิดผิดไหมคะ หรือมีหนทางที่ดีกว่านี้ไหมคะ
หญิงรักหญิงปัญหาพินัยกรรม
ตอนนี้เราอยู่ต่างประเทศด้วยกันค่ะ แต่เป็นประเทศที่ยังไม่มีกฏหมายรองรับ สมรสเท่าเทียม
ก่อนแต่งงานแม่เราเป็นห่วงเลยขอให้รับปากว่าจะไม่ซื้ออะไรเป็นสองชื่อ เหตุผลเพราะพี่น้องเราที่แต่งงาน (แบบชายหญิง) เคยแต่งแล้วตอนถูกหลอกจนไม่เหลืออะไรเลย แม่เลยกลัวว่าเราจะซ้ำรอยค่ะ
ซึ่งเราก็รับปากและจัดพิธีแต่งงานกัน และซื้อบ้าน 1 หลังเป็นชื่อเราเอง
“เพราะประเทศนี้ใส่สองชื่อไม่ได้ค่ะ”
จนเมื่อปีก่อนพี่น้องเรามีเรื่องผิดใจกับแฟน ทำให้แฟนเริ่มไม่แน่ใจเรื่องอนาคตเลยคุยกันว่าอยากให้ทำพินัยกรรมผ่านทนาย เพราะเป็นบ้านที่เราซื้อเป็นเงินของเราคนละครึ่ง โดยรายละเอียดพินัยกรรมมีดังนี้ค่ะ
1.ถ้าเราเสียชีวิตก่อน บ้านหลังนี้แฟนจะเป็นผู้ดูแล มีสิทธิอยู่อาศัย และการตัดสินใจในการขาย
2. ในกรณีที่ขาย แฟนเราจะต้องแบ่งให้ทางบ้านเราครึ่งหนึ่ง
3. ในกรณีที่แฟนเราเสียชีวิต บ้านหลังนี้จะเป็นของครอบครัวเรา
4. กรณีแยกทางกันก่อน ถือว่าสัญญานี้เป็นโมฆะ (ข้อนี้แฟนเสนอมาให้ใส่เพื่อความสบายใจของบ้านเราค่ะ)
หลังคุยกับแฟนแล้ว เราก็ตัดสินใจว่าจะบอกแม่ ทั้ง ๆที่ความจริงเราจะแอบไปทำพินัยกรรมก็ได้ แต่แฟนอยากได้ความถูกต้อง และแฟนอยากรู้ความคิดเห็นของทางบ้านเรา เราเลยไปบอกค่ะ
ผลปรากฏว่า คำแรกของแม่คือ แล้วแต่ลูก แต่แม่ร้องไห้ พวกเราเลยคะยั้นคะยอถามความคิดเห็น จนแม่บอกว่าเราผิดสัญญาที่เคยรับปากว่าจะไม่ซื้อของรวมกัน ในเมื่อปีหน้าเรากับแฟนมีโครงการจะซื้อรถ ทำไมไม่ให้เราผ่อนบ้านแล้วแฟนผ่อนรถไป จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง เราเลยบอกแม่ว่า เราแต่งงานกันแล้วนะคะ เราอยากมีอะไรร่วมกัน แม่ก็บอกว่าถึงแต่งแล้วก็ไม่เหมือนคู่ชายหญิง แฟนเราก็เลยถามว่าถ้าอย่างนั้นแม่ให้แต่งงานทำไม ถ้าแต่งงานแล้วไม่มีความหมายแบบนี้ก็แยกกันดีกว่า...
แม่เลยบอกว่า แฟนเราพูดว่าจะแยกทาง ทำให้ยิ่งไม่ไว้วางใจว่าจะคบกันได้นาน สรุปวันแรกที่คุยคือ แม่อยากให้เราจ่ายบ้านคนเดียว แต่เราบอกแม่ว่า เราอยากเป็นครอบครัว ถ้าจ่ายคนเดียวเราทำได้ แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนค่ะ
พอวันรุ่งขึ้นแม่เรียกเราเข้าไปคุยคนเดียวที่บ้านของแม่ แม่บอกแม่ไม่ไว้ใจแฟนเรา ที่มาคุยเรื่องพินัยกรรม เรื่องประกันต่าง ๆ กลัวแฟนจะวางแผนทำร้ายเรา เราก็บอกไปตรง ๆ ว่า แฟนดูแลเราดีมาก ขนาดฝนตกเขายังยอมเปียกไปรับ ไม่เปลี่ยนเลยตลอด 10ปี กับแม่เค้าก็พาอาสาให้เงิน พาไปเลี้ยงข้าว พาไปเที่ยว เวลาปวดเมื่อยก็มานวดให้แม่ตลอด แต่แม่เราบอกว่าเรารักเขาจนตาบอด ลืมแล้วว่าแม่เลี้ยงมาแต่เล็ก เราก็อธิบายว่าเราไม่ได้ยกความดีของเขาเหนือความดีของแม่ เราแค่อยากบอกว่า 10 ปีที่รู้จักแฟน เขาไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าคิดแผนไม่ดีเค้าจะมาชวนให้คุยกับแม่ทำไม ไปแอบทำพินัยกรรมสองคนไม่ดีกว่าเหรอ แม่ก็บอกว่าคนเรามันเปลี่ยนกันได้ เขายังไงก็เป็น คนอื่น
คำว่าคนอื่นของแม่ ทำให้เรายิ่งห่วงแฟนค่ะ
หลังกลับมาถึงบ้านเรา แฟนก็ถามว่าคุยอะไรกับแม่บ้าง เราก็พยายามเล่าอ้อม ๆ จนโดยซักเข้ามาก ๆ เลยบอกไปว่า แม่กลัวว่าที่มาคุยเรื่องพินัยกรรมจุดประสงค์คือวางแผนทำร้ายเรา แฟนเราน้ำตาไหลทั้ง ๆ ที่เข้าเป็นคนแข็งแรงมาก บอกถ้าอย่างนั้นก็เลิกกันเถอะ เพราะรับกับความคิดนี้ไม่ได้จริง ๆ เราก็ร้องไห้ไม่อยากเลิก เราบอกเราไม่เอาบ้านก็ได้ ไปขายแล้วออกไปเช่าเอาก็ได้ถ้ามีปัญหา แต่ไม่อยากเลิกกับแฟน
ระหว่างที่กำลังคุยกับแฟน แม่ก็มาถึงบ้านของเราพอดีค่ะ โดยพาพ่อเรามาด้วย
แม่มาถามว่าต้องการทำพินัยกรรมเพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่ แฟนเราก็อธิบายว่า มันเป็นของที่เราสร้างรวมกัน แค่ต้องการสิทธิในการอยู่ ไม่ได้แช่งเรา แต่อยากทำไว้เผื่อ 20-30ปีข้างหน้า
พ่อเราเลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นให้เขียนพินัยกรรมเอาดีไหม แบบไม่ต้องผ่านทนาย แลกจดหมายกันแล้วพ่อแม่เซ็นรับรู้ สมมติในอนาคตถ้ามีปัญหาแฟนเราเอาเอกสารตัวนี้ไปยื่นทนายได้ แต่แฟนเราบอกว่าใน20-30ปี ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ก็ไม่มีผล อยากทำให้เรียบร้อยไปเลย ดีกว่ามามีปัญหาทีหลัง โดยเฉพาะมีปัญหากับครอบครัวพี่น้องของเรา
แม่เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้น นับแต่นี้ให้แฟนเราจ่ายบ้านคนเดียว (ทั้งที่บ้านยังเป็นชื่อเรา) เราบอกว่ามันไม่แฟร์
แม่เลยถามว่า ถ้าแฟนเราเสียชีวิตก่อน เราได้อะไร มีประกันอะไรให้เราไหม? เหมือนที่เรามีเงินประกันบ้านให้แฟน
เราก็บอกแม่ว่า ทุกวันนี้เราก็จ่ายคนละครึ่งกันไงคะ
แต่แม่ก็บอกว่า ถ้าแฟนไปอยู่ข้างนอกก็ต้องจ่ายค่าเช่าเหมือนกัน
แม่บอกไม่ได้อยากได้เงิน หรือสมบัติลูก แต่แม่ไม่อยากให้ใครมาเอาเปรียบ
เรายอมรับว่าไม่เข้าใจแม่ พยายามจะคิดถึงความคิดแม่ คิดว่าแม่น้อยใจหรือเปล่าที่เราคิดเผื่อแฟน แต่เราก็บอกแม่แล้วว่าแค่บ้านเท่านั้น เพราะทรัพย์สินอื่น เราให้ที่บ้านทั้งหมด
ตอนนี้เรายืนยันว่าจะทำพินัยกรรมให้แฟนค่ะ เราคิดผิดไหมคะ หรือมีหนทางที่ดีกว่านี้ไหมคะ