สวัสดีค่ะตามหัวข้อเลยเราอายุ11เราไม่เคยจัดงานวันเกิดเลยทุกคนแทบจะลืมวันเกิดเราไปหมดเลยบางครั้งเราก็แอบน้อยใจแต่พอถึงตาวันเกิดคนอื่นเราก็จำได้หมดเลยค่ะลงสตอรี่แหกขี้ตามาอวยพรให้ตลอดเราเลยถามพ่อแม่ว่าทำไมไม่เคยทำอะไรดีในวันเกิดเราเลยวันเกิดเราพ่อแท่ก้บประชดว่าอ้าววันนี่วันเกิดหรอเราตั้งตารอวันเกิดตัวเองมาตั้งแต่เด็กพอเราไปวันเกิดคนอื่นเราจะแอบอยู่ข้างหลังตลอดเพราะเราเห็นภาพเค้าเป่าเค้กแต่ทำไมเราไม่มีเราไม่ต้องกาาเป่าเค้กก็ได้ค่ะขอแค่พ่อกับแม่จำวันเกิดเราได้ก็พอเราจะน้ำตาไหลตลอดเลยเวลาไปงานวันเกิดคนอื่นจนอายุ9ยะเข้า10เราเลือกที่จะไม่โพสอะไรหรือยอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดเราอยู่เฉยๆมีแค่เพื่อนเท่านั้นที่นำได้เราก็แอบน้อยใจแต่ก็ได้แต่เก็งไว้คนเดียวเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยจนวันนี้เป็นวันเกิดพี่ชาย(ญาติ)เราเราก็อวยพรลงสตอรี่ให้เค้าตามเดิมเราน้ำตาไหลอยู่คนเดียวเพราะตัวเองไม่เคยมีวันเกิดญาติเราทุกคนโพสลงเฟสว่าสุขสันต์สันวันเกิดแต่ของเรากลับไม่มีเราเลยไม่ได้ใส่ใจเราเลยเป็นคนไม่ชอยวันเกิดตัวเองเลยเรททักไปขอคำอวยพรจากพี่ชายที่เป็นญาติต่างๆนาๆเค้าก็บอกว่ามีความสุขมากๆแต่เราก็รู้เลยว่าเค้าแค่บอกผ่านๆแต่ก็ไม่ได้อะไรเราเลยอยากรู้ว่าเราดูงี่เง่าไหมคะเพราะเรารู้สึกแค่วันเกิดของคนอื่สแต่เราแค่ไม่มีทำไมเราต้องน้อยใจด้วย