เราอายุ 27 เป็นคนที่ชอบใครยาก ต้องใช้เวลาจริงๆในการพัฒนาความสัมพันธ์
วันนึงเรามีโอกาสได้รู้จักกับคนๆนึงโดยบังเอิญ เขาอายุมากกว่าเรา 6 ปี คุยกันมาประมาณ2เดือนก็นัดเจอกัน
เขาโอเคหมดเลย เป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล ใจเย็นตรงสเปคเลย เราคิดว่าตัวเองคงชอบเขาไปแล้วแหละ
แต่มันก็ยังมีหลายๆเรื่องที่ทำให้เราไม่มั่นใจและไม่โอเคก็เลยยังไม่กล้าเปิดไฟเขียวให้ตัวเองชอบเขาเต็มร้อย
นั่นคือการที่เขาไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องของตัวเองแม้แต่เรื่องทั่วๆไป ไม่เล่นโซเชียลอะไรเลย(หรือไม่ให้ก็ไม่รู้นะ)
และเขาทำให้เรารู้สึกว่าเขาเข้าหาเราเพราะแค่เรื่องเซ็กส์ ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะเขาพยายามจะชวนเราไปเที่ยวแบบค้างคืนกันทั้งที่ก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาชวนบ่อยจนเราตัดสินใจถามไปตรงๆว่าเขาต้องการอะไร คำตอบของเขาคือความสัมพันธ์ที่จริงจัง
ทั้งที่เราควรจะสบายใจกับคำตอบแต่พฤติกรรมของเขามันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น เราเลยบอกไปตามตรงว่าไม่ได้อยากหาแค่คู่นอน บลาๆ
พิมพ์ไปยาวมากแต่เขาส่งมาแค่สติ๊กเกอร์โอเค ไม่มีคำอธิบายอะไรเลย อีกวันก็ทักมาแบบปรกติ
เลยตัดสินใจได้ในตอนนั้นว่าควรพอได้แล้วเพราะถ้าเขาชอบเราจริงเขาต้องมีคำอธิบายให้เราบ้างสิ ไม่ใช่ปล่อยให้อีกคนคิดไปไกลแบบนั้น
ก็เลยขอหยุดความสัมพันธ์เอาไว้แค่นั้น หลังจากเลิกคุยกันเราก็หาคนคุยไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่มีใครที่ทำให้เราอยากคุยด้วยนานขนาดคนก่อน
คุยกับใครก็นึกถึงแต่คนเดิม มีคำถามในใจตลอดว่าคนใหม่จะเข้ามาแบบคนก่อนรึป่าว
ไม่รู้ว่าที่เกิดความรู้สึกแบบนี่ขึ้นมันเป็นเพราะคนที่คุยด้วยยังไม่ใช่คนที่ใช่รึป่าว
เราเองก็หงุดหงิดตัวเองที่เริ่มต้นใหม่ไม่ได้ซักที กำแพงที่ว่าสูงอยู่แล้วก็เหมือนจะยิ่งสูงกว่าเดิม
อยากรู้ว่าจะทำยังไงให้มูฟออนจากเรื่องเก่าๆคนเก่าๆได้คะไม่อยากคิดวนซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้อีกแล้วค่ะ

ปล.จริงๆแล้วไม่ใช่แค่คนนี้นะคะแต่ผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาในรูปแบบนี้ก็มีอีก
คนที่บอกว่าตัวเองมีแฟนแล้วแต่เดินหน้าจีบเราโต้งๆก็มี บอกตรงๆว่าเจอแต่อะไรแบบนี้ก็ท้อใจ หดหู่เหมือนกัน

ใครมีประสบการณ์อะไรหรือมีคำแนะนำอะไรก็แชร์มาได้เลยนะคะ เผื่อเราจะมูฟออนได้บ้าง