1. ผมตั้งสมมุติฐานไว้อย่างหนึ่งว่า ถ้าลองเปรียบเทียบประเทศพัฒนาแล้วด้วยกันแล้ว
ประเทศที่มี Consumer goods and services ที่มากมาย หลากหลาย และน่าสนใจมากว่า จะมีความเครียดมากยิ่งกว่าประเทศที่ดูไม่หวือหวา ของน้อย  ยกตัวอย่างเช่น อเมริกา ญี่ปุ่น เกาหลี อังกฤษ จะเครียดมากกว่าประเทศพวกแคนาดา นิวซีแลนด์ กลุ่มสแกนดิเนเวีย  เป็นต้น

ยิ่งมี Consumer goods and services ที่น่าสนใจเยอะ คนก็จะยิ่งรู้สึกว่า "ของที่ต้องมี" "ของที่อยากได้" มีจำนวนมากขึ้นไปด้วย ส่งผลให้ต้องดิ้นรนมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม บุคคลทั่วไป (ที่ไม่ได้ร่ำรวยมาตั้งแต่แรกหรือเป็นอัจฉริยะมาจากไหน) นั้นมีขีดความสามารถในการหารายได้ที่จำกัด ในประเทศที่มี
Consumer goods and services ที่น่าสนใจเป็นจำนวนมาก คนก็จะยิ่งรู้สึกว่า สิ่งที่ตัวเอง Missed out (อยากได้ แต่คว้ามาไม่ได้) มีมากขึ้นตามไปด้วย ส่งผลให้เกิดความเครียดและความทุกข์


2. จากสินค้า บริการและ Content ญี่ปุ่นหลายๆ อย่าง เราจะสังเกตเห็นว่า ของพวกนี้มีไอเดีย มีความแปลก มีความใส่ใจในรายละเอียด และมีการคิดถึงแง่มุมที่คนทั่วไปคาดไม่ถึง ในข้อนี้ หากลองมองในอีกด้านหนึ่งแล้ว เราก็จะตีความได้ว่า คนญี่ปุ่นมีความเป็นคน "คิดมาก" ครับ และความคิดมากนี่แหละ ที่เป็นแหล่งที่มาของความเครียด

เมื่อลองพิจารณาความคิด/ความทุกข์ของตัวละครในหนัง/ละคร/การ์ตูนญี่ปุ่นบางเรื่อง ก็จะมีอยู่หลายกรณีเลยที่ชวนให้คนดูที่ไม่ได้เป็นคนญี่ปุ่นสงสัยขึ้นมาในใจว่า "คิดมากไปหรือเปล่า (ฟะ)"  ยกตัวอย่างเช่น:
- บทพูดและบทบรรยายในทำนองที่ว่า อะไรคือความหมายของการมีชีวิต คนเราเกิดมาเพื่ออะไร
- พระเอก A เป็นลูกชายของตัวละครในตำนาน B  ผู้คนทั่วไปต่างเคารพยกย่อง B เป็นอย่างมาก เลยปฏิบัติตัวต่อ A เป็นอย่างดีตามไปด้วย
ถ้า A เป็นคนไทยหรือชาติอื่นๆ ที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น A ก็คงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข หรืออย่างแย่หน่อยก็คงใช้ชื่อของ B แสวงหาประโยชน์ในทางไม่ดี
แต่เมื่อเป็นมาตัวการ์ตูนญี่ปุ่น A จะใช้ชีวิตอย่างเป็นทุกข์ เพราะอยากให้ผู้คนยึดถือและจดจำว่าตัวเองคือ "A"  ไม่ใช่ "ลูกของ B"