ตอนนี้ อายุ20ปีแล้ว   ไม่มีความเป็นส่วนตัวเลย จะแยกห้อง ไม่ให้แยก โทรศัพท์ก็เช็คทุกคืน เราเป็นคนชอบเล่นชอบพูดคุยชอบการเล่นสื่อโซเชียล เช่น ติ๊กต๊อก เฟส ไอจี แต่สิ่งที่เราเห็นได้ชัดคือแม่เราจะพยายามเล่นทุกแอพ เราก็โอเครนะที่เล่นทุกแอพ  แต่นั้นแหลดันเล่นเพื่อส่องเรา  และในทุกๆครั้งที่เราโทรกับเพื่อนหรือกับใครก็ตามจะพยายามมานั่งข้างๆหรือไม่ก็เดินผ่านเพื่อฟัง  เหมือนโดนจับผิดตลอดเวลาอะ    สำหรับคนที่เล่นติ๊กต๊อกจะรู้ดีว่ามีการไลฟ์  แลวนั้นแหละเราก็ชอบไลฟ์ คุยเล่นกับคนในแอพที่แวะเข้ามาพูดคุย  บางคนเข้ามาคุยข่าว บางคนเข้ามาคุยแบบทำความรู้จัก  บางคนจะจีบ  แต่เมื่อแม่เราเห็นก็จะตะโกนแซะเขาทันที  (สำหรับเราใครจะจีบจะเตาะหน้าไลฟ์=เรื่องเล่นไม่คิดจริงเล่นกันหน้าไลฟ์แล้วจบไม่มีหลังไมค์)  ส่วนเพื่อนในเฟสก็เด็กในวิทลัย เป็นเพื่อนกัน เราคุยกันเป็นเพื่อน  แล้วแม่ก็เอาโทรศัพท์เราไปอ่านแชท  คนใหนที่เป็นเพื่อนใหม่บล้อกหมด  บล็อกแล้วลบเพื่อนด้วย  บางคนเขาเลิกเป็นเพื่อนกับเราไม่กล้ายุ้งกับเราอีกเลย       มีช่วงที่เราทำงานพาททาม  แม่ก็เปิดไลน์อ่านของที่ทำงาน  เราว่ามันใม่สมควรอะ  เราไม่รู้แล้วเราควรทำยังไง เคยคุยกันแลวน้ะว่าเราไม่ชอบ  ถ้ามีอะไรจะบอกเองเราไม่ใช่คนเก็บความลับเราชอบพูดชอบเล่า   แต่เเม่เป็นแบบนี้เราเลยเลือกที่จะเงียบ ไม่อธิบายมันเนื่อย  ไม่ใช่เราไม่เข้าใจนะว่าแม่เป็นห่วงเราเข้าใจเราเลยเลือกที่จะยอมในช่วงแรกแต่รู้สึกอึดอัด  ทำไมแม่ไม่เข้าใจบ้างว่าเราต้งการแค่มุมส่วนตัวอ้ะ  สักที  แค่สักที่จริงๆ  จะไปไหนทำอะไรที่ไหนยังใงเราต้องรายงานครับอะ เช่นื ไปเรียน ถึงบอก กินข้าวบอก เลิกเรียนบอก แวะหาของกินบอก  ออกจากที่หาของกินบอก บอกยันรายลัเอียดว่ากินใรกับใครกี่คนที่ไหน บลาๆ  บอกทุกอย่างแต่ก้ยังเช็คทุกอย่าง แม่เป็นแบบนี้หลังเราเลิกกับแฟน