สวัสดีครับ มีผมมีเรื่องให้คิดมากอยู่เรื่องหนึ่งครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนครับ ก่อนอื่นคงต้องท้าวความกันหน่อยนะครับ คือผมมีเพื่อนอยู่กลุ่มประมาณหนึ่งส่วนมากจะเป็นเด็กเรียน ก็แน่นอนครับเมื่อมีเด็กเรียนแล้วก็ต้องมีคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ (อันนี้ผมไม่ว่าเขานะ แค่อธิบายให้เห็นภาพมากขึ้นครับ) ตัวผมเป็นเด็กเรียน ก็อย่างที่บอกไปตอนต้นครับ คือ มันจะเพื่อนคนนึงคบกันประมาณ 4 ปีได้ เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องเรียนเท่าไหร่แต่เขาก็เอาตัวรอดได้มาตลอด เขาชอบหลับตอนเรียน ตื่นมางานเสร็จเพราะผมทำให้เขา (ไม่ได้อยากจะทวงบุญคุณอะไรนะครับ) พอเวลาผ่านไปอะไร ๆ ก็เปลี่ยนตามเป็นกฎของกาลเวลาของมนุษย์ถูกไหมครับ หลาย ๆ ครั้งที่ผมตามเขามาให้เรียนเพราะช่วงนี้ยังการเรียนออนไลน์อยู่ครับ เขาเป็นประเภทที่ไม่คอยอ่านแชท ก็เข้าใจดีว่ามันเป็นสิทธิของเขา แต่ในมุมมองของผม คือ เหมือนเขาไม่สนใจคำพูดของผม มองข้ามความเป็นห่วงของผมไป เหมือนจะรำคาญและพฤติกรรมของเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด ก็น้อยใจเกือบทุกครั้งนั้นแหละครับ แอบนั่งร้องไห้คนเดียวบ้างก็เป็นเรื่องปกติของผมครับ555 ส่วนตัวผมเองก็พึ่งมาเข้าใจตัวเองเหมือนกันมาเป็นคนอ่อนไหวกับเรื่องพวกนี้ง่ายมาก หลาย ๆ ครั้งที่ผมต้องการคนมาปลอบใจเรื่องพวกนี้บ้าง อยากให้มีคนเข้าใจผมแบบจริง ๆ บางสักครั้งก็ยังดี คงเป็นเพราะตัวผมเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดกับใครด้วยนั่นแหละครับ คนรอบตัวก็ไม่เลยรู้ว่าผมรู้สึกอะไร และอยากถามเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านว่าผมควรจัดการกับความรู้สึกของตนเองแบบไหนดีเพราะผมไม่สามารถไปปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเพื่อนผมได้ครับ ที่ผมมาถามเพราะ ว่าเขาบอกว่าทนหน่อยนะ อีกนิดจะจบแล้ว คือ ความรู้สึกของผมคิดว่า ผมไม่อยากทนการพฤติกรรมของเขาที่ส่งผลให้ผมรู้สึกแย่แบบนี้เลยครับ

  ปล.ถ้าพิมพ์ตรงไหนผิดหรืออ่านแล้วสับสนต้องขอโทษนะครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกสับสนไปหมดเลยครับ ทั้งเข้าใจในพฤติกรรมของเพื่อนและตัวผมเป็นคิดมาก อาจจะมีบางช่วงของประโยคที่อ่านจะดูงง ๆ ครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ