เราเป็นลูกคนกลางต้องคอยเจอแต่กับประโยคคำพูด "เป็นพี่ต้องอ่อนกับน้องต้องยอมน้อง"
ยอมมาตลอดจนน้องคิดว่าไรเราก็ว่า
เราพูดอะไรแม่ก็ด่าไม่เคยฟังเราน้องทำ
ไรไม่พอใจก็มาลงที่เรา เราบอกอะไรก็ไม่คิดจะฟังจะเชื่อ เพราะเคยหนีออกจากนั้นหรอถึงว่าเราไม่ดีเท่าทุกวันนี้ ไม่เคยถามว่าทำไมหนีออกจากบ้านคิดแค่ว่าเราใจแตกเกเร ครอบครัวญาติๆไม่ได้เห็นเราเป็นหลานขนาดนั้น เรื่องลูกหลานโดนคนในครอบครัวข่มขื่นมันมีมาเป็นสิบๆปีแล้วแค่เด็กมันรู้สึกไม่มีที่พึ่งมันก็ต้องหนี เด็กที่หนีออกจากบ้านไม่ได้หนีตามผู้ชายทุกคนนะ อยากถาม เราหนีออกจากบ้านเพราะปกป้องตัวเองเพราะพึ่งแม่ไม่ได้เราผิดมากหรอ
มันเป็นอดีตที่คอยหลอกหลอน
แม่รักลูกไม่เท่ากันจริงๆใช้ไม
ยอมมาตลอดจนน้องคิดว่าไรเราก็ว่า
เราพูดอะไรแม่ก็ด่าไม่เคยฟังเราน้องทำ
ไรไม่พอใจก็มาลงที่เรา เราบอกอะไรก็ไม่คิดจะฟังจะเชื่อ เพราะเคยหนีออกจากนั้นหรอถึงว่าเราไม่ดีเท่าทุกวันนี้ ไม่เคยถามว่าทำไมหนีออกจากบ้านคิดแค่ว่าเราใจแตกเกเร ครอบครัวญาติๆไม่ได้เห็นเราเป็นหลานขนาดนั้น เรื่องลูกหลานโดนคนในครอบครัวข่มขื่นมันมีมาเป็นสิบๆปีแล้วแค่เด็กมันรู้สึกไม่มีที่พึ่งมันก็ต้องหนี เด็กที่หนีออกจากบ้านไม่ได้หนีตามผู้ชายทุกคนนะ อยากถาม เราหนีออกจากบ้านเพราะปกป้องตัวเองเพราะพึ่งแม่ไม่ได้เราผิดมากหรอ
มันเป็นอดีตที่คอยหลอกหลอน