คือเราเป็นคนที่หงุดหงิดแล้วก็โมโหง่ายมากๆค่ะ อะไรนิดๆหน่อยก็ร้องไห้แล้ว

อย่างเช่นเมื่อวาน คือเราอยู่บ้านญาติอีกคนค่ะแล้วจู่ๆพ่อขับรถมาแล้วบอกให้เราไปอาบน้ำทั้งที่ไม่อยากอาบ พอเรากลับไปที่บ้านแล้วเราอาบน้ำเราก็ร้องไห้แล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ก็เคยร้องไห้เพราะโดนไล่ไปอาบน้ำเหมือนกันค่ะ พอเราไปเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังพี่เราก็ขำ แต่เราก็ขำไปด้วย ก็ไม่รู้ว่าร้องไห้ทำไม เวลาหงุดหงิดเราเป็นคนที่ปล่อยทางน้ำตาบ่อยมากๆค่ะ แล้วก็วันนี้เราก็ร้องไปรอบนึง แต่ไม่หนักเท่าเมื่อวานค่ะ คือเมื่อวานเราไปต่างจังหวัดค่ะ แล้วยายก็ให้ตังเรามา 2000 แล้วแม่เราก็บอกให้เก็บกับแม่เรา ตอนแรกเราก็ไม่โอเคเท่าไหร่ค่ะ แต่ก็ตกลงไปเพราะหวังว่าถ้าเดินทางกลับถึงบ้านแล้วแม่จะคืนเงินให้ พอถึงบ้านแม่บอกว่าจะฝากธนาคารแต่เราไม่ยอมค่ะ เพราะแม่เรากลัวเราเอาเงินนั้นไปเติมเกมหรือทำอย่างอื่นที่ไม่มีประโยชน์ค่ะ พอเราบอกแม่ว่าไม่เอาแม่บอกจะใส่ตู้เซฟให้ แต่แม่เราบอกว่าจะตั้งรหัสตุ้เซฟเองค่ะ เรารู้สึกเหมือนแม่อยากเก็บเงินเราไว้ ทั้งๆที่เป็นเงินเรา คือเราจะรู้สึกดีมากกว่าเวลาของของเรามันอยู่กับเรา ไม่ใช่อยู่กับคนอื่น เราโมโหมากปิดประตูเสียงดังแล้วลงมาชั้นล่างมาเขีนกระทู้นี้เลยค่ะ อยากรู้ว่าการที่เราโมโหง่ายแล้วออกทางน้ำตามันคือยังไงหรอคะ เราเคยเห็นในเว็บนึงเค้าบอกว่าเครียดสะสมหรือไม่ก็โรคซึมเศร้าค่ะ เราไม่มั่นใจว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเท่าไหร่ค่ะ