สัมภาษณ์เข้ามหาลัยพอเขารู้ว่าได้เกรดน้อยเเล้วโดนทางมหาลัยดูถูก
เรื่องมันยาวหน่อยนะครับเเต่ผมเสียความรู้สึกจริงๆ
คือวันนี้มีสอบสัมภาษณ์ครับตอนช่วง9โมงเป็นการสอบสัมภาษณ์เเบบรวมก็คือมีอาจารที่สัมภาษณ์กับเด็กอีก10คน เกณฑ์คณะนี้คือ2.00 เเล้วมหาลัยก็ไม่ใช่มหาลัยชื่อดังอะไรเป็นมหาลัยปกติกลางๆ
ทีนี้ก็คือเด็กคนอื่นส่วนใหญ่เขาได้เกรดสูงๆกันเขาก็เลยพูดไม่เหมือนกันเเบบพอมาถามผมจะถามเชิงดูถูกอ่ะครับ
เด็กคนอื่นเขาจะถามประมาณว่าปกติชอบทำอะไรงานอดิเรกชอบทำอะไรมีความสนใจอะไรคือถามปกติมาก
เเต่พอมาผมคือเขาตอนเเรกเขาก็ถามปกติเเต่พอรู้ว่าผมได้เกรด2.10เขาก็ถามว่า
อจ: ที่บ้านมีมอไซค์ไหม
ผม: มีครับ
อจ: เเต่งรถไหมชอบชวนเพื่อนออกไปนั่งเป็นเเก็งไปตามถนนไหม
ผม:ไม่เเต่งครับไม่เคยชวนครับปกติผมอยู่ที่บ้าน
อจ: ติดเกมไหม
ผม: เล่นในระดับนึงครับเเต่ไม่ถึงขั้นติด
อจ: อยู่โรงเรียนมีเพื่อนคบไหม
ผม:ก็มีบ้างพอสมควรครับ
อจ: เเล้วพ่อเเม่ต้องไปโรงเรียนไหมเเบบไปฟังความประพฤติไรงี้ไหม
ผม:ไม่ต้องครับ
อจ: เเล้วพ่อเเม่ได้สั่งสอนหรืออบรมอะไรมั้งไหม
ผม: สอนครับ
อจ: ไหนสั่งสอนอะไรบ้าง
ผม: บอกให้ส่งงานอะไรอย่างเงี้ยครับ
อจ: เเล้วอยู่บ้านมีหน้าที่อะไรบ้างพ่อเเม่ได้ให้ทำอะไรมั้งไหม
ผม:ก็ทำความสะอาดบ้านทุกอย่างอ่ะครับเเต่บ้านผมเป็นระบบเวณเเบบว่าวันนี้เวณใครก็ต้องทำ
อจ:ทำไรมั้งหล่ะไหนพูดมา
ผม:มันเป็นเเบบเวณครับเวณใครวันไหนก็ต้องทำทุกอย่างกวาดบ้านถูบ้านซักผ้า
อจ: ทำเองใช่ไหม
ผม:ทำเองครับ
อจ: เเล้วจบสายอะไรมา
ผม:สายศิลป์ภาษา...ครับ
อจ: เรียนไม่รู้เรื่องหรอ
ผม: ผมย้ายสายมาด้วยอ่ะครับมาจากศิลป์...มา...ด้วยเหตุผลส่วนตัว
อจ: ทำไมเรียน...ไม่รู้เรื่องหรอ
ผม:เรียนรู้เรื่องครับผมชอบด้วยเเต่ย้ายมาด้วยเหตุผลส่วนตัว
อจ:ทำไมมีปัญหากับเพื่อนเพื่อนไม่คบ
ผม:เหตุผลส่วนตัวจริงๆครับ
คือต้องบอกก่อนเลยว่าจริงๆเเล้วผมเป็นเด็กที่มีปัญหาช่วง มัธยม คือผมไม่ว่าไปที่ไหนก็จะโดนรุมเเกล้งเเล้วก็ในอดีตผมรู้สึกโดดเดี่ยวมากผมจะมีตัวตนเเค่ตอนที่มีประโยชน์เท่านั้นส่วนตอนปกติก็จะโดนเเกล้งโดนพูดจาร้ายๆใส่พอจะสู้หรือเถียงกลับพวกมันก็จะรุมคือผมอยู่คนเดียวเถียงสู้พวกมันไม่ได้เลยพวกมันช่วยกันปกปิดหลักธานหมดไม่ว่าจะโดนอะไรก็ไม่มีใครช่วยเเถมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นผมไม่มีใจจะไปโรงเรียนเลยตอนนั้นผมอยู่ ศิลป์ภาษา...
เพื่อนสนิทคนก็ชวนผมว่าตอน ม5 มาศิลป...เเต่ผมก็บอกมันว่าผมไม่รู้เรื่อง...เลยนะมันบอกว่าจะช่วยผมเเต่สุดท้ายพอย้ายมามันกับเพื่อนเเก็งมันก็รุมเเกล้งผมเเต่พอมีผลประโยชน์มันถึงจะดีด้วย
ผมเคยคิดว่าผมทำตัวไม่ดีหรือป่าวถึงโดนเเกล้งเเต่คนที่รู้เหตุการเป็นกลางก็บอกผว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดเพราะผมเเค่น่าเเกล้งน่ารังเเกเป็นคนที่น่าหมั่นไส้เขาบอกว่าเห็นใจเเต่เขาช่วยไม่ได้เพราะจะโดนเกลียดไปด้วย
สรุปเลยคือผมไม่ได้อะไรเลยเเถมเกรดก็ไม่ดีเพราะเรียนไม่รู้เรื่องงานก็ส่งช้าเพราะไม่เข้าใจจนเกรด ม5 ทั้งสองเทอมได้เเค่1กว่าๆเพราะฉุดหน่วยกิต
เเต่ผมก็พยายามเเล้วรู้ว่าไม่มีใครช่วยเเต่พยายามสุดเเล้วเกรดรวม 5เทอม ได้เเค่2.10
ผมรู้สึกเเย่มากที่อาจารที่สอบสัมภาษณ์ถามผมเเบบนี้ ทั้งที่เขาไม่รู้ว่าผมมีปัญหาอะไรเเล้วไม่สนใจเลยว่าผมจะอายไหมถ้าโดนต่อหน้าคนเป็นหลายสิบคนถามว่าผมไม่มีเพื่อนคบหรอถ้าผมตอบว่าไม่มีเด็กคนอื่นก็คงมองผมว่าเป็นเด็กมีปัญหาก็คงโดนรุมเเกล้งเหมือนเดิมเเล้วมันก็เป็นเรื่องในอดีตที่เป็นปมในชีวิตเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากจำถึงถามเดี่ยวๆคำถามพวกนี้ก็ตอบยากอยู่เเล้วเเต่นี้ต่อหน้าคนเป็น10เหมือนประจาน
เเล้วที่ผมได้เกรด2.10นี้หมายความว่าผมเป็นเด็กเเว้นหรอครับเป็นเด็กที่พ่อเเม่ไม่อบรมสั่งสอนหรอครับผมไม่เข้าใจทำไมเขาต้องดูถูกเหยียดหยามผมขนาดนี้ทั้งที่ไม่รู้ความทุกข์ของคนอื่นเเถมต่อหน้าเด็กคนอื่นอีกเเต่ผมเก็บความรู้สึกอยู่นะครับเวลาที่สัมภาษณ์ผมรุ้สึกกลัวว่าถ้าไปสอบสัมภาษณ์ที่อื่นเเล้วเจอเเบบนี้อีกผมจะทำไงดีผมกลัวความรู้สึกเเบบนี้
สัมภาษณ์เข้ามหาลัยพอเขารู้ว่าได้เกรดน้อยเเล้วโดนทางมหาลัยดูถูก
คือวันนี้มีสอบสัมภาษณ์ครับตอนช่วง9โมงเป็นการสอบสัมภาษณ์เเบบรวมก็คือมีอาจารที่สัมภาษณ์กับเด็กอีก10คน เกณฑ์คณะนี้คือ2.00 เเล้วมหาลัยก็ไม่ใช่มหาลัยชื่อดังอะไรเป็นมหาลัยปกติกลางๆ
ทีนี้ก็คือเด็กคนอื่นส่วนใหญ่เขาได้เกรดสูงๆกันเขาก็เลยพูดไม่เหมือนกันเเบบพอมาถามผมจะถามเชิงดูถูกอ่ะครับ
เด็กคนอื่นเขาจะถามประมาณว่าปกติชอบทำอะไรงานอดิเรกชอบทำอะไรมีความสนใจอะไรคือถามปกติมาก
เเต่พอมาผมคือเขาตอนเเรกเขาก็ถามปกติเเต่พอรู้ว่าผมได้เกรด2.10เขาก็ถามว่า
อจ: ที่บ้านมีมอไซค์ไหม
ผม: มีครับ
อจ: เเต่งรถไหมชอบชวนเพื่อนออกไปนั่งเป็นเเก็งไปตามถนนไหม
ผม:ไม่เเต่งครับไม่เคยชวนครับปกติผมอยู่ที่บ้าน
อจ: ติดเกมไหม
ผม: เล่นในระดับนึงครับเเต่ไม่ถึงขั้นติด
อจ: อยู่โรงเรียนมีเพื่อนคบไหม
ผม:ก็มีบ้างพอสมควรครับ
อจ: เเล้วพ่อเเม่ต้องไปโรงเรียนไหมเเบบไปฟังความประพฤติไรงี้ไหม
ผม:ไม่ต้องครับ
อจ: เเล้วพ่อเเม่ได้สั่งสอนหรืออบรมอะไรมั้งไหม
ผม: สอนครับ
อจ: ไหนสั่งสอนอะไรบ้าง
ผม: บอกให้ส่งงานอะไรอย่างเงี้ยครับ
อจ: เเล้วอยู่บ้านมีหน้าที่อะไรบ้างพ่อเเม่ได้ให้ทำอะไรมั้งไหม
ผม:ก็ทำความสะอาดบ้านทุกอย่างอ่ะครับเเต่บ้านผมเป็นระบบเวณเเบบว่าวันนี้เวณใครก็ต้องทำ
อจ:ทำไรมั้งหล่ะไหนพูดมา
ผม:มันเป็นเเบบเวณครับเวณใครวันไหนก็ต้องทำทุกอย่างกวาดบ้านถูบ้านซักผ้า
อจ: ทำเองใช่ไหม
ผม:ทำเองครับ
อจ: เเล้วจบสายอะไรมา
ผม:สายศิลป์ภาษา...ครับ
อจ: เรียนไม่รู้เรื่องหรอ
ผม: ผมย้ายสายมาด้วยอ่ะครับมาจากศิลป์...มา...ด้วยเหตุผลส่วนตัว
อจ: ทำไมเรียน...ไม่รู้เรื่องหรอ
ผม:เรียนรู้เรื่องครับผมชอบด้วยเเต่ย้ายมาด้วยเหตุผลส่วนตัว
อจ:ทำไมมีปัญหากับเพื่อนเพื่อนไม่คบ
ผม:เหตุผลส่วนตัวจริงๆครับ
คือต้องบอกก่อนเลยว่าจริงๆเเล้วผมเป็นเด็กที่มีปัญหาช่วง มัธยม คือผมไม่ว่าไปที่ไหนก็จะโดนรุมเเกล้งเเล้วก็ในอดีตผมรู้สึกโดดเดี่ยวมากผมจะมีตัวตนเเค่ตอนที่มีประโยชน์เท่านั้นส่วนตอนปกติก็จะโดนเเกล้งโดนพูดจาร้ายๆใส่พอจะสู้หรือเถียงกลับพวกมันก็จะรุมคือผมอยู่คนเดียวเถียงสู้พวกมันไม่ได้เลยพวกมันช่วยกันปกปิดหลักธานหมดไม่ว่าจะโดนอะไรก็ไม่มีใครช่วยเเถมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นผมไม่มีใจจะไปโรงเรียนเลยตอนนั้นผมอยู่ ศิลป์ภาษา...
เพื่อนสนิทคนก็ชวนผมว่าตอน ม5 มาศิลป...เเต่ผมก็บอกมันว่าผมไม่รู้เรื่อง...เลยนะมันบอกว่าจะช่วยผมเเต่สุดท้ายพอย้ายมามันกับเพื่อนเเก็งมันก็รุมเเกล้งผมเเต่พอมีผลประโยชน์มันถึงจะดีด้วย
ผมเคยคิดว่าผมทำตัวไม่ดีหรือป่าวถึงโดนเเกล้งเเต่คนที่รู้เหตุการเป็นกลางก็บอกผว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิดเพราะผมเเค่น่าเเกล้งน่ารังเเกเป็นคนที่น่าหมั่นไส้เขาบอกว่าเห็นใจเเต่เขาช่วยไม่ได้เพราะจะโดนเกลียดไปด้วย
สรุปเลยคือผมไม่ได้อะไรเลยเเถมเกรดก็ไม่ดีเพราะเรียนไม่รู้เรื่องงานก็ส่งช้าเพราะไม่เข้าใจจนเกรด ม5 ทั้งสองเทอมได้เเค่1กว่าๆเพราะฉุดหน่วยกิต
เเต่ผมก็พยายามเเล้วรู้ว่าไม่มีใครช่วยเเต่พยายามสุดเเล้วเกรดรวม 5เทอม ได้เเค่2.10
ผมรู้สึกเเย่มากที่อาจารที่สอบสัมภาษณ์ถามผมเเบบนี้ ทั้งที่เขาไม่รู้ว่าผมมีปัญหาอะไรเเล้วไม่สนใจเลยว่าผมจะอายไหมถ้าโดนต่อหน้าคนเป็นหลายสิบคนถามว่าผมไม่มีเพื่อนคบหรอถ้าผมตอบว่าไม่มีเด็กคนอื่นก็คงมองผมว่าเป็นเด็กมีปัญหาก็คงโดนรุมเเกล้งเหมือนเดิมเเล้วมันก็เป็นเรื่องในอดีตที่เป็นปมในชีวิตเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากจำถึงถามเดี่ยวๆคำถามพวกนี้ก็ตอบยากอยู่เเล้วเเต่นี้ต่อหน้าคนเป็น10เหมือนประจาน
เเล้วที่ผมได้เกรด2.10นี้หมายความว่าผมเป็นเด็กเเว้นหรอครับเป็นเด็กที่พ่อเเม่ไม่อบรมสั่งสอนหรอครับผมไม่เข้าใจทำไมเขาต้องดูถูกเหยียดหยามผมขนาดนี้ทั้งที่ไม่รู้ความทุกข์ของคนอื่นเเถมต่อหน้าเด็กคนอื่นอีกเเต่ผมเก็บความรู้สึกอยู่นะครับเวลาที่สัมภาษณ์ผมรุ้สึกกลัวว่าถ้าไปสอบสัมภาษณ์ที่อื่นเเล้วเจอเเบบนี้อีกผมจะทำไงดีผมกลัวความรู้สึกเเบบนี้