คือเราเคยคุยกับผู้ชายคนนึงค่ะเราเจอกันในเกม เรารู้อยู่เเล้วนะคะว่าเค้ามีเเฟนเเล้ว ตอนเเรกที่เค้าทักมา เค้าทักมาปรึกษาเรื่องเเฟนของเค้าว่าจะเอายังไงดีเพราะเค้าบอกเราว่าเค้ากับเเฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันเเฟนเค้าไปทำงาน ส่วนตัวเค้าเรียน ปีนึงจะกลับมาเจอกันครั้งนึง เค้าบอกเราว่าเเฟนเค้านอกใจเค้ามาสามครั้งเเล้ว เเต่พอเค้าจะบอกเลิกผู้หญิงก็ไม่ยอมผู้หญิงเค้าร้องไห้เค้าเลยไปจากผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สักที เราให้คำปรึกษาเค้าในฐานะน้องคนนึง เเต่พอนานๆเข้าพี่เค้าเริ่มทักหาเราทุกวัน อยากโทรหาเรา บอกเลยว่าช่วงเเรกๆเรารำคาญพี่เค้ามาก เเต่พอคุยกันทุกๆวัน พี่เค้าไม่เคยหายเลยทักหาเราทุกวันโทรคุยกันทุกวันเฝ้าเราทำการบ้านถึงตีสองตีสามทุกวันจนเราเองก็เริ่มรู้สึกดีกับพี่เค้า เเต่อย่างที่บอกนะคะเค้ายังไม่เลิกกับเเฟนคือเรารู้สึกเสียใจจริงๆที่เเอบคุยกับเเฟนเค้าเเต่ตอนเเรกที่คุยเราไม่รู้สึกอะไรเลยเพราะคิดว่าเค้าเป็นพี่ชายคนนึง เเต่พอพี่เค้ามาใส่ใจเราโดยที่เราไม่ได้ร้องขอมันคือความพิเศษมาก ทำทุกอย่างเพื่อเรา รู้ว่าเราไม่ชอบอะไรพี่เค้าจะไม่ทำ เเล้วตอนนี้หนูรึกสึกว่าหนูเองก็ชอบพี่เค้า เเต่พอรู้ว่าเเฟนเค้าจะกลับมาเราเลยเลือกที่จะบล็อคพี่เค้าโดยที่เราไม่บอกลาพี่เค้าสักคำ เรารู้สึกเสียใจจริงๆพี่ไม่ได้บอกพี่เค้าเเต่เราต้องถอยออกมาเพราะตัวจริงเค้ากำลังจะกลับมาเเล้วเราเลยหายไปจากพี่เค้าดีกว่า เราคุยกับพี่เค้าตั้งเเต่12/10/63 เเละเราบล็อคพี่เค้าวันที่12/12/63 หลังจากนั้นมาเราก็คิดถึงพี่เค้าตลอด คิดถึงพี่เค้าทุกวัน จนผ่านไปถึงวันที่28/04/64พี่เค้ากลับมา พี่เค้าเเอดเรามาในเกมคำเเรกที่เค้าพูดกับเรา เค้าถามเราว่าคิดถึงเค้าไหม เราร้องไห้เลยค่ะเเต่ปิดไมค์เพราะไม่อยากให้เค้ารู้ เเล้วเค้าก็ถามเราอีกว่ามีเเฟนรึยัง เราเลยบอกเค้าไปว่ามีเเล้วเพราะเราไม่อยากยุ่งกับเค้าอีกเเล้วเพราะเค้ายังไม่เลิกกับเเฟนของเค้า เค้าชวนเราเล่นเกมตลอด เเต่เราก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เล่นกับเค้า เอาจริงๆตอนนั้นจนถึงตอนนี้เรายังลืมเค้าไม่ได้เลยเเล้วทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืม เเต่เราคอยดูเค้าอยู่ห่างๆ supportพี่เค้าอยู่ตลอด เวลาที่เห็นพี่เค้าทะเลาะกับเเฟน เราเจ็บทุกครั้งรู้สึกว่าไม่อยากเห็นเค้าเสียใจไม่อยากเห็นเค้าร้องไห้ เราเจ็บมากๆเเต่ทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้เรารอพี่เค้ามา1ปีเต็มเเล้วนะคะ เห็นทุกๆการก้าวเดินของเค้า รอดูความสำเร็จของเค้าตลอด นี่ก็ผ่านมาหนึ่งปีเเล้ว หนูต้องทำยังไงต่อคะหนูลืมพี่เค้าไม่ได้จริงๆ หนูไม่รู้จะต้องทำยังไงต่อ หนูไม่รู้ว่านี่เรียกว่าความรักรึป่าวนะคะ ใครที่เคยรอคน คนนึงได้นานขนาดนี้ช่วยเล่าหน่อยนะคะว่าทำไมถึงรอเค้า บางคนอาจจะบอกว่ามันเสียเวลาเเต่สำหรับหนูไม่เคยคิดว่ามันเสียเวลานะคะเพราะเราจะเห็นทุกๆความสำเร็จของเค้าเเละเราก็จะก้าวเดินไปพร้อมๆกับเค้าค่ะ มันคือความสุขของหนูจริงๆนะคะ ถึงบางครั้งอาจจะทุกข์บ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของหนูนะคะ จริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้เเต่เอามาให้อ่านกันพอหอมปากหอมคอค่ะ เดี๋ยวไว้จะมาเล่าเรื่องราวต่อนะคะเพราะคิดว่ายังไงเรื่องนี้คงยังไม่จบหรอกค่ะ สวัสดีนะคะ 05/01/65