คือ เราคบกับแฟนคนนี้มาเกือบ 3 ปีแล้ว เขามาจีบเราจนได้คบกันตอนแรกเขาดีมากๆ ดีจนเราไม่คิดเลยว่าจะมาเจอผู้ชายที่แสนดีขนาดนี้ พอเลิกครบได้ 4-5 เดือน แฟนเราก็เริ่มหึงหวงเรา ไม่ให้เราไปไหน ไม่มีเพื่อนฝูง แต่เราก็โอเคเลือกแล้วต้องอยู่ให้ จนมาวันหนึ่งเราทะเลาะกัน เขาทำร้ายร่างกายเรา หลังจากนั้นก็ทำมาตลอด ก่อนอื่นแฟนเราเป็นชอบคิดเล็กคิดน้อย ขี้น้อยใจ ปากไม่ค่อยดี แต่ก็เป็นคนที่รักเรามากๆ ขยัน เวลาดีก็ดีมาก เวลาร้ายก็ร้ายมาก คือพอคบได้สัก 1-2 ปี เราเริ่มไม่ไหวแล้ว เรารู้ว่าเราอยู่ในกรอบเขตของตลอด เราเริ่มถอดใจ และเมื่อถอดใจ เวลาทะเลาะเราจะไม่ง้อ และเราก็มีนิสัยที่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยง้อแฟนเราด้วย เพราะชอบทะเลาะไร้สาระ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็โดนทำร้ายถึงขั้นเราล้มยังซ้ำ หนักมากครั้งนั้น เราหนีออกมาแต่สุดท้ายก็กลับมาดีกันอยู่ดี และเขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีกและหลังจากนั้นเขาก็ไม่ทำจริงๆ เขาเริ่มดีขึ้น เขาปรับทุกอย่างที่เราบอก แต่ด้วยที่ใจเรามันไม่เหมือนก่อนแล้ว เราอคติในตัวเขา เขาเป็นภาพจำที่ทำร้ายเรา มันไม่สามารถลบออกไปได้เลย จึงทำให้เราไม่ค่อยจะแคร์เท่าไหร่อยากเลิกก็เลิก และเราก็ภาวนาอยากเลิกตลอด เพราะนิสัยเขาบางทีเราก็ไม่ไหวจริงๆ จนถึงที่เราทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่เราไม่สนเลยทำให้ทะเลาะใหญ่โต เขาบอกเขาปรับตัวอยู่ฝ่ายเดียว เขาไม่ไหวเขาอยู่ไม่ได้แล้ว ดราเลยบอกว่าจะไปก็ไปไม่ได้สนอยู่แล้ว สุดท้ายเขาก็ไป ที่เราไม่ง้อเำราะเรารู้สึกว่าเวลาเราอยู่ด้วยกันเราไม่ค่อยมีความสุขกัน เราไม่ให้ทั้งเขาและเรามาเจ็บปวดเรื่องพวกนี้อีก แต่สุดท้ายเรากลับมูฟออนไม่ได้ ทั้งๆที่ภาวนามาตลอดว่าอยากเลิก เราเองก็มีข้อเสียนะคะ เราก็ยังรู้สึกที่เราไม่ง้อเขา เราควรมูฟออนกับเรื่องนี้อย่างไงดี?