คือ ผมอายุ11ปีครับ พ่อก็มีแต่ด่าแต่ตี ผมทำอะไรผิดอะไรนิดอะไรหน่อยก็ว่าก็ด่าโดยใช้ อำนาจและ
อารมญ์แทนที่ผมไม่ได้ตั้งใจแล้วผมก็บอกว่า ครับ ขอโทษครับก็มี แต่ว่าไม่มี สิทธิพูดกับพ่ออย่างงี้ เป็นใคร แล้วทีนี้ถามว่า ผมพูดไม่ดีตรงไหน ก็บอกว่าลักษณะการพูด หน้าตา บางครั่งผมก็ดูทีวีอยู่ดีก็ว่ามีแต่ดูทีวีงานการบ้านไม่ทำลำบากพ่อกับแม่หาเงินให้เงินก็ไม่มี แล้วพอผมพูดว่า ผมทำการบ้านเสร็จแล้วแล้วผมพึ่งได้ดูทีวีเมื่อกี้นี้เอง พ่อก็อย่าเถียง บางครั่งก็ตี แล้วพอผมทำอะไรนานๆก็จับเวลาผม แล้วพอผมจับเวลาคืน ก็จะมาด่ามาตีผม ใช้ความรุนแรง พอกับน้องทำดีมากอยากได้อะไรได้หมดทำอะไรไม่ผิด แล้วถามทำไมน้องถึงไม่โดนด่าพ่อก็บอกน้องยังเล็กไม่รู้เรื่องจะเอาอะไรมาก(น้องผมอนุบาล2) แม่ก็เหมือนกันอะไรๆก็ว่าเถียง ใช้แต่คำพูดที่มีความรุนแรง พอผมขอคำ ปรึกษา ก็ไม่ได้ให้คำพูดๆดีๆเลยมีแต่คิดแง่ลบ ผมรูสึกเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าเลย ผมไม่อยากอยู่กะบครอบครัวแบบนี้ เรียนก็ยากยังต้องมาเจอพ่กับแม่แบบนี้ทุกวัน ผมอยากจะบ้าตาย
ไม่อยากอยู่กับพ่อแม่
อารมญ์แทนที่ผมไม่ได้ตั้งใจแล้วผมก็บอกว่า ครับ ขอโทษครับก็มี แต่ว่าไม่มี สิทธิพูดกับพ่ออย่างงี้ เป็นใคร แล้วทีนี้ถามว่า ผมพูดไม่ดีตรงไหน ก็บอกว่าลักษณะการพูด หน้าตา บางครั่งผมก็ดูทีวีอยู่ดีก็ว่ามีแต่ดูทีวีงานการบ้านไม่ทำลำบากพ่อกับแม่หาเงินให้เงินก็ไม่มี แล้วพอผมพูดว่า ผมทำการบ้านเสร็จแล้วแล้วผมพึ่งได้ดูทีวีเมื่อกี้นี้เอง พ่อก็อย่าเถียง บางครั่งก็ตี แล้วพอผมทำอะไรนานๆก็จับเวลาผม แล้วพอผมจับเวลาคืน ก็จะมาด่ามาตีผม ใช้ความรุนแรง พอกับน้องทำดีมากอยากได้อะไรได้หมดทำอะไรไม่ผิด แล้วถามทำไมน้องถึงไม่โดนด่าพ่อก็บอกน้องยังเล็กไม่รู้เรื่องจะเอาอะไรมาก(น้องผมอนุบาล2) แม่ก็เหมือนกันอะไรๆก็ว่าเถียง ใช้แต่คำพูดที่มีความรุนแรง พอผมขอคำ ปรึกษา ก็ไม่ได้ให้คำพูดๆดีๆเลยมีแต่คิดแง่ลบ ผมรูสึกเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าเลย ผมไม่อยากอยู่กะบครอบครัวแบบนี้ เรียนก็ยากยังต้องมาเจอพ่กับแม่แบบนี้ทุกวัน ผมอยากจะบ้าตาย