ขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ เราคบกับแฟนคนนี้ตั้งแต่ช่วงมหาลัย จนปัจจุบันเราและแฟนทำงาน อยู่โซนกรุงเทพและปริมณฑลซึ่งทำงานคนละที่ ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะ ระยะทางสามารถไปหากันได้ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ช่วงแรกก็ดำเนินชีวิตไปตามปกติ พอหน้าที่ การงานเริ่มคงที่ เวลาที่มีให้กันเริ่มน้อยลง (ไม่เหมือนช่วงเรียนนี่นาา55) และบทสนทนาก็เริ่มน้อยลงไปด้วย เราพยายามเข้าใจและปรับตัวเข้าหา แต่ก็เหมือนยังไม่เพียงพอ เรายังคงรู้สึกว่ามีแฟนเหมือนก็ไม่มี หรืออาจเป็นเพราะเราทำงานคนเดียว อาศัยอยู่คนเดียวหรือเปล่า? ก็เลยมีความเหงาบ้าง  (เราเป็นมนุษย์ไม่ใช่ก้อนหินนะ) ซึ่งแน่นอนว่าเราไม่เข้าใจกันในหลายๆเรื่อง พูดคุยกันน้อยลง

อย่างเช่น เวลางานปกติแทบไม่ได้แชทกันเลย สองสามประโยคนับได้ เลิกงานหวังว่าจะได้คุยโทรศัพท์ ไม่เลยแฟนต้องนอนไวเพราะทำงานเช้า วันหยุดเจอกันเล่นแต่โทรศัพท์ จ้ะ!! ให้รู้สึกยังไง? ใครจะไม่เหงา ..สุดท้ายความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็เริ่มจืดจางง

วันหนึ่งมีคนเข้าหาเรา เข้ามาพูดคุย ปรับทุกข์ แลกเปลี่ยนความคิดต่างๆ ทำให้เราสบายใจขึ้น และแน่นอนค่ะเราหวั่นไหวกับความสัมพันธ์นี้ ทำให้เผลอละเลยแฟนตัวเองไปบ้าง จากเดิมเริ่มห่างหาย ยิ่งห่างเหินมากขึ้นไปอีก สุดท้ายเราเลือกที่จะตัดความสัมพันธ์นี้ออกไปเพราะรู้สึกผิดกับแฟนตัวเอง ก่อนที่อะไรจะสายไปมากกว่านี้ เรายอมรับว่าเราทำผิด แต่เราก็พยายามปรับปรุงตัว แก้ไขทุกอย่างให้ดีขึ้น

และแล้ววันที่เราไปหาแฟนที่ห้อง เริ่มเห็นสิ่งแปลกๆทั้งเสื้อผ้า รวมถึงของใช้ผู้หญิง ซึ่งไม่ใช่ของเราแน่นอน เราเลือกที่จะไม่พูดและคิดหาวิธีจับผิดให้ได้ จนในที่สุดเราสามารถมีหลักฐานพิสูจน์ได้ว่าแฟนเราแอบไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนอื่นจริงๆ เราไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร จะเข้ามาในรูปแบบไหน แต่!!! มันไม่ควรเกิดขึ้น ไม่คิดว่าในชีวิตนี้จะเจอเรื่องแบบนี้เลย ความรักที่เรามีให้เค้า ความหวังต่างๆมันควรหายไปตั้งแต่วันนั้น....

ทางแฟนเราก็ขอโทษ ขอโอกาส จะปรับปรุงตัว แก้ไข และบอกจะไม่ทำแบบนั้นอีก ซึ่งเราโทษตัวเองมาโดยตลอด 2-3 เดือนที่ผ่านมา เราเป็นคนละเลยเค้า ไม่สนใจ ใส่ใจเค้าเองหรือเปล่า? เราก็มีความผิด ส่วนแฟนเราก็มีความผิดเช่นกัน ซึ่งเหตุผลของแฟน บอกว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบ บีบเค้นจนแฟนบอกว่าซื้อกิน ซึ่งเราไม่อยากจะเชื่อ ในใจคิดหรืออาจจะเป็นความสัมพันธ์แบบ FWB ONS บลาๆ แต่ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร ยังไงก็เจ็บอยู่ดี

**สุดท้ายแล้ว ก็ยังคงนั่งคิดเสมอว่าเรายังควรให้อภัยเค้าหรือเปล่า?? ความสัมพันธ์เราจะยังคงเหมือนเดิมได้จริงๆใช่มั้ย?? **