ต่อจากกระทู้ที่แล้วคือเหมือนว่าเรา2คนได้คุยกันเยอะขึ้นจากเมื่อก่อนมากช่วงวันที่31ก่อนสิ้นปี64เราลงสตอรี่ถ่ายเโซจูแบบก็ลงปกติและไม่คิดว่านางจะทักมาเราก็แอบดีใจอยู่ลึกๆนะว่านางทักมาจากนั้นเราก็คุยกันแซวกันไปกันมาแล้วจุดพีคคือเที่ยงคืนจ้าาาาเคาท์ดาวน์เราก็บอกแฮปนางนางก็ตอบกลับแล้วหลังจากวันนั้นเราก้คุยกันทุกวันบอกบายๆกันก่อนจบสนทนาจนมาถึงวันนี้วันที่4/01/65ช่วงเที่ยงเลยจ้าาาาเราถามนางว่าบ้านเพื่อนนางอ่ะอยู่ที่ไหนแล้วนางก็บอกแบบเคล้าๆเราก้ถามนางบอก แล้ว (บอกก่อนเลยว่าในแชทเราจะไม่ใช้ศัพท์เพื่อนแบบ  กู อะไรแบบนี้เราจะแทนนางว่าเธอ )แล้วนางก็ตอบกลับเราว่าก็ถามมันเองดิ (เราก็อึงไปแปปนึงบวกกับพึ่งสอบเสร็จความเครียดนี้แบบลมออกหูได้เลยเราโมโหมาก)เลยตอบกลับนางว่า เอ้อกูหาเองก็ได้ ประโยคนี้แหละที่ทำให้เรารู้สึกอยากตัดใจจากนางจริงๆคนอื่นอาจมองว่ามันปกติเพราะพูดอยู่ทุกวันแต่สำหรับเราจากที่นางไม่เคยพูดมาตลอด3เดือนนางพูดแบบนี้เราก็โมโหมากจนเราก็คิดว่าคงดีแล้วแหละที่นางทำแบบนี้เราจะได้ออกไปโดยที่ไม่เจ็บอีกเราทนกับการมูฟออนมาเป็นหลายปีล่ะถึงเวลาที่เราจะออกจากวงกลมนี้ได้สักที
เราก็โง่เหมือนกันน้ะแอบชอบเขามาเป็นปีๆอกหักเป็น10รอบแต่ก้ยังทนมาโดยตลอดเพราะคิดว่าสักวันมันต้องเป็นวันของเราร้องไห้มาแล้วกี่ครั้งก็ยังไม่จำต้องขอบคุณแกนะที่ทำให้เราออกมาจากตรงนั้นได้สักที เราจะได้กล้าเปิดใจให้คนอื่นสักที ขอบคุณที่สอนให้รู้ว่าการแอบชอบมันเป็นยังไงขอบคุณที่ทำให้เริ่มต้นใหม่ได้สักที ขอบคุณตัวเองที่เริ่มเข็มแข็ง ยิ้มให้เยอะขึ้น ปีใหม่แล้วอะไรไม่ดีก็ทิ้งไว้ในปีเก่า มีความสุขมากนะ