สวัสดีครับ ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงตอนอนุบาล ผมชอบเพื่อนคนนี้มา4-5ปีแล้วครับ ผมกับเขารู้ใจกันทุกอย่าง เวลาคุยกันก็คุยกันเหมือนแฟน จนเพื่อนๆทุกๆคนคิดว่าผมและเขาเป็นแฟนกัน จนเขารู้ ว่าผมชอบเขา เขาจึงพยายามหา

ตอนนี้ผมกำลังคุยกับคนๆ นึงครับ เราคุยกันทุกวันเหมือนแฟน แต่ไม่เคยบอกคิดถึงกัน ไม่เคยพูดคำว่ารัก ยังไม่มี lesson ของการเป็นแฟน เขาบอกผมว่าเขาคุยกับผมคนเดียว ผมเองก็โฟกัสที่เขาคนเดียว เลิกงานมากินข้าวด้

ปกติไปดูหนัง กินข้าว เดินเล่นด้วยกันทุกอาทิตย์ จับมือ โอบ ลูบหัว หยิกแก้มกันเป็นปกติ ถ้าคนเห็นคนก็นึกว่าแฟน แต่ไม่ใช่แฟน เราสองคนไปไกลมากว่ากิ๋งและปาล์มมากกว่าในเรื่องมากๆ เพราะว่าเราเปิดใจกันแล้วว่าต

ขอเกริ่นสักนิดว่า... เป็นเด็ก18 ที่มีความสัมพันธ์แบบเฟรนด์โซนแบบปกติทั่วๆไป เลยนะครับ แต่ว่า....ผมกลับมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเฟรนด์โซน คือเพื่อนของผม เธอติดผมมากกกกก จนขนาดที่ว่า เธอเคยมีแฟน แต่เธอก็

คือผมมีเพื่อนคนนึ่งอะครับก็คบกันมา1ปีแระ แล้วเราก็เคยคบเป็นแฟนกันด้วยแต่คบได้4วันแล้วก็เลิก ตอนนี้ก็คือเพื่อนสนิทกันเฉยๆ ผมอยากถามอะครับว่า จะอยู่แบบนี้ต่อไปดีมั่ย จะอยู่กับมันใน สถาณะFriend Zone ต่อไ

สำหรับใครที่ยังไม่เข้าใจ เราเคยตั้งกระทู้ไปรอบก่อน ว่าเราชอบเพื่อนตอน ปวช ตอนนี้ ปวส.2 แล้วววว เราพยายามที่จะเลิกชอบนะ แต่เหมือนยิ่งพยายามยิ่งชอบเลยอะ แต่เพื่อนคนนี้ เลิกกับแฟนคนนั้น จนมีแฟนใหม่แล้วนะ

มีคนที่เราชอบเค้าไปแล้ว แต่เค้าจัดให้เราอยู่ในโหมด friend zone เพราะเราไม่รู้ว่าจริงๆเลยว่าเค้าเป็นคนที่เฟรนลี่กับทุกคน คืออยากบอกว่าไม่ใช่แพ้ใจคนคนเฟรนลี่ขนาดนั้นนะคะ เราก็มีสเปคในแบบที่เราชอบ แต่เพร

คือเรามีเพื่อนคนนึงเราชอบมันมาจะ3ปีแล้วจะเรียกเพื่อนก็เรียกได้ไม่เต็มปาก คงเป็นเฟื่อนกันเพราะการกระทำต่างๆคือแฟนกันเลยแต่เขาให้เป็นได้แค่เพื่อน... แล้วคือที่พูดมานี้ช่วง 1-2 ปีแรกเขาดีมาก แต่ก็แอบเจ้า

ขอลบกระทู้นะคะ จขกท ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบ friend with benefit ค่ะ แค่อยากทราบความคิดเห็นเฉยๆ