บ้านเราเก็บแมวจรมาเลี้ยง
อยู่ด้วยกันมานานค่ะ เลี้ยงระบบเปิด
อายุเค้าน่าจะสิบปีแล้วอย่างน้อย

ตอนนี้ มาพบว่า เค้าเป็นโรคไต
ค่าไตปาเข้าไป 270 (ปกติ 19 - 34)

ช่วงแรก น้องหนีหน้า ซ่อนตัว
ปากมีกลิ่น ผอมโซ คิดว่าแย่แล้ว
พาไปหาหมอรักษา อาการดูดีขึ้น
แต่ก็อ่อนแอลงมากอย่างชัดเจน
แต่อย่างน้อย เค้าก็กลับมานัวเนีย นอนอยู่ใกล้
ยอมให้ลูบหัวแล้ว แต่นอนซม ดูเบลอ ๆ
เดินพอได้ แต่ดูอ่อนโรย ไม่มีแรง 
ไม่ยอมกินข้าว กินน้ำอยู่บ้าง

เราพาเค้าไปให้น้ำเกลือ ให้วิตามิน
เรื่อย ๆ มาสักพัก มาวันนี้ ที่บ้านบอกว่า
ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่ายื้อไว้เลย

เรานึกว่า การให้น้ำเกลือ
จะช่วยให้เค้าสบายขึ้นในช่วงสุดท้ายเสียอีก
ไม่ได้คิดว่าจะยื้อได้สักเท่าไหร่ค่ะ
กับไตที่เสียไปแล้วขนาดนี้ และอายุขนาดนี้

ถามหมอวันนี้ หมอก็บอก
แล้วแต่เจ้าของเลย จะพามาอีกหรือไม่ก็ได้
ถ้าไม่มาแล้ว เค้าก็จะค่อยอ่อนแรงและตายไป

เราเริ่มเห็นว่า การพามาให้ให้น้ำเกลือ
ช่วงหลัง ๆ เค้าดูเจ็บเข็ม สงสาร
ร่างกายเค้าอาจจะอ่อนแอลงและเจ็บตามตัว
เลยคิดว่า ถ้าอย่างนั้น ก็จะปล่อย
ให้เค้าเป็นไปตามธรรมชาติแล้ว

แต่ยังคงอยากให้เค้าไปโดย
เจ็บปวดทรมานน้อยที่สุด
จะได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิดี ๆ ด้วย

(หมอไม่รับทำการุณยฆาต
และเราก็ไม่ได้คิดทางเลือกนี้ค่ะ)

ใครเคยมีประสบการณ์ไหมคะ
เราจะทำอะไรเพื่อเค้าให้ดีที่สุด
ในช่วงสุดท้ายนี้ได้บ้างไหมนะคะ

ตอนนี้ เราแต่จัดที่นอนนุ่ม ๆ ให้
นั่งใกล้ ๆ คุยกับเค้าบ่อย ๆ
ลูบหัว เกาหัว แบบที่เค้าชอบ
เอาจานน้ำมาให้ใกล้ ๆ
บางทีเค้าก็เดินมานั่งเหม่อ
ดูต้นไม้ สายลม แสงแดด แบบเบลอ ๆ

มีวิธีให้เค้าไปแบบไม่เจ็บปวด
ทรมานมากไหมนะคะ
ค่อย ๆ ปล่อยเค้าไปแบบนี้ ดีที่สุดแล้วไหมนะคะ