โอเคค่ะช่วงนี้เป็นช่วงปีใหม่เราคบกับแหนมาได้สักพักเชาเลยชวนเราไปเจอแม่ เราเลยไปนอนค้างที่บ้านเขา2คืน ตั้งแต่วันที่30ถึงวันที่31 ถึงช่วงจะปีใหม่เราโดยเขาทิ้งไปนู้นไปนี่บ้างปล่อยให้เราอยู่คนเดียวไปหาเพื่อนบ้างขนาดที่เรานั่งอยู่ข้างๆปล่อยให้เรานั่งคนเดียวเรารู้สึกง่วงๆเลยขึ้นไปนอนก่อนเขามาปลุกเรามาหอมเราเราได้กลิ่นเราเต็มๆรู้สึกว่าที่เขามาปลุกก็เพราะเขาเมา เราไปเคาดาวแต่เราขี้เกียจลงไปได้สักพักเลยขึ้นมานอนใหม่ เรารอเขามาฉลองที่ห้องด้วยกันแต่ว่ามันนานจนเราหลับไปถึงตี1เขาขึ้นมาแล้วไปนอนอีกห้องเรารู้สึกเฟลๆแล้วเราก็ร้องไห้คนเดียวทั้งคืนโดยที่เขาไม่รับรู้อะไรเลยพอตื่นเช้ามาเหมือนเขาอยากให้เรารีบกลับบ้านบอกให้เรารีบอาบน้ำเราเลยบอกว่าถ้าอยากให้รีบกลับก็จะไปอาบน้ำให้ แม่เขาก็ชวนลงไปกินข้าวพอดีแต่เราไม่ลงไป เขาเลยลงไปเราก็รอเขากินเสร็จเพราะต้องมาเปิดประตูให้แต่รอไปนานมากจนเราไปตามเขานอนกลับอยู่ข้างข่างตื่นแล้วก็ไม่ชึ้นมาเรารู้สึกแอบเฟลมากที่เขาไม่สนใจเลยเรียกก็แล้วบอกให้น้องเรียกก็แล้ว พอตอนบ่ายๆก็เลยอยากไปว่ายน้ำแต่ไม่มีที่ไหนเปิดเลยต้องกลับบ้านเขาก็บอกให้เราไปเก็บของเราก็เลยไปเก็บมาข้างล่างก็บอกให้ไปส่งเลยก็ได้เขาก็เลยบอกว่าอย่าพึ่งกลับก็ได้เรารู้สึกแอบน้อยใจเลยหนีไปอยู่ข้างบนเขามานอนที่ตักเราเขาก็พูดให้ทำนองเศร้าๆ เราก็เลยบอกเขาว่าถ้าไม่อยากมีก็ไม่ต้องมีก็ได้ เขาบอกกับเราว่าพูดแบบนี้ตลอดเหมือนอยากเลิกเลย เราไม่ได้อยากเลิกแต่แค่เรารู้สึกว่าที่เขาทำอยู่เหมือนไม่อยากมีเราสัก เราชวนเขาไปเดินตลาดตอนกลับเขาเหมือนจะรีบๆไปที่อื่นเลยบอกว่าไม่ไปก็ได้ถ้ารีบเขาเลยพาไปเดินแปบนึง เขาก็บอกพี่ชวนไปฉลองบ้านเขา พอเรากลับมาเรารู้สึกเหมือนโดนทิ้งในหลายๆมุมที่โดยมาเราก็ลงรูปในไอจีเขาก็ทักมาว่าใครให้ลง เราเลยตอบว่าลงไม่ได้หรอ เขาบอกหวง ซึ่งเรารู้เลยว่าเมา เขาก็เลยตอบว่ามึนๆนิดหน่อยเขาก็บอกขอโทษที่รู้ว่ามันไม่ดียังจะกิน เรารู้สึกเฟลรู้สึกเสียวจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่เคยสนใจเราเลยตั้งแต่ที่คบกันจนถึงทุกวันนี้ รู้สึกเสียใจเราเลยร้องไห้ออกมา เวบาเขาไปไหนทำอะไรเราก็พยายามเข้าใจว่าเขาเหนื่อยเพราะเขาไม่มีเวลามาคุยกับเราคุยกันได้แปบๆก็หลับวันที่อยู่กับเราก็แอบเฟลเพื่อนชวนไปเตะบอลเลยให้เรารีบกลับรู้สึกว่าวันที่อยู่ด้วยกันมันควรเป็นวันของเราสองคน เราพยายามเข้าใจทุกๆอย่างให้มากๆทั้งที่ตัวเราแทบจะตายกับความเสียใจที่อยู่ตรงนั้นอยู่ เขาพูดตลอดว่าถ้าไม่รักไม่พามาเที่ยวหรอก แต่สำหรับเรามันไม่ใช่เราต้องการความใส่ใจความสนใจ เขาบอกกับเราว่ารู้ไงว่าเป็นโรคซึมเศร้าอยากให้คลายเครียดแต่เรารู้สึกเสียใจมากกว่ารู้สึกเสียความรู้สึกมันสะสมขึ้นเรื่อยๆจนมันบั่นทอนหัวใจเราบางครั้งก็เกลียดตัวเองมากๆที่เป็นแบบนี้เพราะอะไรที่เคยชอบก็เบื่ออะไรที่เคยทำก็หงุดหงิดรำคานไปสะหมดเราไม่โอเคแต่อยากมีเขาอยู่เหมือนเหลือเขาคนเดียวในชีวิตเพราะนอกจากแม่กับเขาก็ไม่มีใครเข้าใจแล้วอยู่ปลอบอยู่เอาใจเรา แต่พอเขาทำร้ายความรู้สึกเรามากๆตอนนี้เราเหมือนโดนทิ้งให้เหงาเพราะแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศเราก็ต้องอยู่คนเดียวเขาก็เอาแต่ยุ่งจนไม่มีเวลาให้บางครั้งโทรมาเขาก็ให้เราบอกฝันดีเลยไม่รู้ทุกคนที่คิดยังไงไม่รู้เราผิดหรือเขาผิดแต่เราแค่อยากได้คำปรึกษาแล้วก็ʜᴀᴘᴘʏ ɴᴇᴡ ʏᴇᴀʀ
แค่รู้สึกว่าไม่เคยโดยสนใจ