สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอกล่าวก่อนเลยนะครับ คือผมเป็นเด็ก62 รู้ตัวเองมาตลอดว่าอยากเรียนอะไร คือส่วนตัวผมจบม.6 มาตอนอายุ19 ตอนนั้นผมก็ได้ทำการสอบ แล้วก็ติดสัมภาษณ์ tcasรอบ3 คณะหนึ่งใน มก. บวกกับตอนนั้นคือมีปัญหาครอบครัวทำให้เราไม่สามารถมาเรียนได้ เราเลยทำตัดสินใจหยุดเรียนไปก่อน คิดไว้ว่าแค่ปีเดียวเท่านั้นจริงๆ หลังจากนั้น ในปี63 ผมได้ทำการสอบติดอีกที่นึง ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เกี่ยวกับดนตรี อยากเรียนมาก เพราะส่วนตัวชอบดนตรีมากๆ แต่ปีนี้ดันติดเรื่องค่าใช่จ่าย คือเฟลมาก เคลียด ท้อ เพราะเราตั้งใจจะเรียนปีนี้จริงๆ จะเข้าคณะนี้จริงๆ แน่นอนมันมีกยศ.แต่แรกเข้ามันต้องสำรองจ่าย แล้วเราไม่มีเงินในช่วงนั้น บวกกับช่วนนั้นโควิดระลอกแรกก็เข้ามาด้วยทำให้เราเคลียดหนักกว่าเดิม ต่อมาปี64 อย่างที่รู้กันดีว่าปีนี้ประเทศเรารันทดจริงๆ ทำให้เราต้องอยู่แต่ในบ้านออกไปไหนก็ไม่ได้ (วัสซีนก็ไม่ได้ฉีดดีดี) บวกกับคนที่บ้านทำงานใกล้กับกลุ่มเสี่ยงอีกด้วย เรากลัวว่าถ้าเค้าติดขึ้นมาแล้ว เรากลัวจะเอาไปแผ่เชื้อให้กับคนอื่น ตอนนั้นช่วยปี 64 ช่วงเดือนสิงหาคมก็ตัดสินใจสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง อย่างที่รู้ๆกับ คนที่เรียนที่นี้ต้องมีวินัยมากๆ ต้องอ่านหนังสือแล้วไปสอบเอง ซิ่งเราเรียนในคณะที่เราไม่ถนัดเลยแน่นอนมันมีหลายคณะนะ แต่สิ่งที่เราไม่ถนัดในที่นี้ก็คือ การทำความเข้าใจด้วยตนเอง ไม่มีเพื่อน บวกกับเรียนคนเดียวมันเป็นอะไรที่ยากมากๆ แน่นอนว่ามันมีคณะอื่นนะ แต่เรากลับรู้สึกว่า สิ่งที่เราต้องการในการเรียนในมหาวิทยาลัยมากที่สุดคือ connection สังคม การที่เราได้เจอสังคมที่คุยภาษาเดียวกันมัน ชอบเรื่องแบบเดียวกัน เป็นอะไรที่ค่อนข้างลงตัวมากๆ  แล้วสังคมที่ม.ราม ส่วนใหญ่จะมีแต่คนที่ทำงานไปเรียนไป บางคนไปสอบทีเดียว ซึ่งหาเพื่อนที่นี่ยากมาก ถ้าจะเข้าสังคมเราก็ต้องเข้าชุมนุมซึ่งเรารู้สึกว่ามันยังไม่ตอบโจทย์ตัวเราเลย เราอยากเจอคนเก่งเพื่อจะเอาแนวทางมาปรับใช้กับตัวเราให้ได้มากที่สุด  ส่วนตัวยังอยากเรียนดนตรีอยู่ ซึ่งปีนี้ tcas 65 เราลงสมัครรอบแรกไปแล้วที่ม.เดิมตอนที่ติดตอนปี 62 ถ้าติดขึ้นมาแล้วเราไปเรียนในสิ่งที่เราชอบ คนปกติส่วนใหญ่จะมองเรายังไง  HR เวลาสัมภาษณ์งาน ถ้าหากเราจบป.ตรี ตอนอายุ 25 26 มันจะดูแปลกไหม คือถ้าติดตอนนี้เราอายุ 21 เปิดเทอม เราก็22 พอดี คิดว่ายังไง ในรั่วมหาวิทยาลัยกับการเริ่มต้นการเรียนปริญญาตรี