คือเราต้องอยู่กับพ่อที่หูตึงมานานละ ตั้งแต่เค้าอายุยังไม่ 40 ได้ ภาพที่เห็นประจำคือทุกคนต้องตะคอกพ่อ และพ่อเราก็ตะโกนใส่คนอื่นเหมือนกัน ซึ่งปัจจุบันพ่อใส่เครื่องช่วยฟังแบบอย่างดีที่สุดละ แต่เค้าชอบคิดว่าตัวเค้าหูตึงไม่เยอะ คนอื่นรอบๆน่ะชอบกร่าง เค้าเลยสื่อสารโดยตะโกนใส่คนอื่นมาตลอด ตอนนี้เครื่องช่วยฟังดีมากเค้าเลยปิดเครื่องเบาๆ หรือใส่ข้างเดียว คือเค้าหูตึงมานาน พอใส่เครื่องแล้วได้ยินเสียงก็ไม่ชอบน่ะค่ะ เปิดแค่ตอนดูละคร แต่ปัญหามันตกกับเราซึ่งต้องอยู่ดูแลเค้า เพราะตอนนี้อายุ 75 ละ ซึ่งพ่อเป็นคนไม่ค่อยเรียบร้อย ชอบปีนป่าย เราก็กลัวจะตกลงมา ละงานต่างๆ พวกนั้นมันไม่จำเป็นต้องไปทำน่ะ เราเลยต้องคอยห้ามตลอด ว่าอย่าปีนต้นไม้ อย่าไล่จับกระแต อย่าเอากรงดักหนูไปวางจับกระรอกกระแตเลยสงสารมัน ไม่ต้องไปยุ่งกะข้างบ้าน ไม่ต้องปีนรั้วไปแอบดู เอาของไปใช้แล้วไม่ปิดฝา ไม่เก็บ ไม่ปิดน้ำ ไม่ปิดไฟ พอยิ่งว่าเค้าก็ปิดเครื่อง เราก็คอยเตือนถี่ขึ้นจนเหมือนเราตะคอกพ่อทุกวันเลย เค้าก็ไม่ชอบหรอก เลยเป็นอัตโนมัติไปแล้วว่าพอเราจะพูดอะไรเค้าจะตะโกนสวนกลับมาก่อน อย่างเช่นเราพยายามถามสั้นๆ ให้เค้าอ่านปากได้ว่า ป๊ากินข้าวเช้ายัง พ่อตะโกนด่ากลับมากูไม่ไปปีนบ้านคนอื่นแต่เช้าหรอก .. มันเป็นแบบนี้ทุกวัน จนเราทนไม่ไหว เราก็ตะโกน ตะคอกใส่เค้า ละมันก็รู้สึกไม่ดีนะ แต่ความยั่วยุของพ่อเรานี่ระดับสิบ ประวัติคือไม่เคยมีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว แม่ทนอยู่ด้วยปัจจุบันเป็นไบโพล่า ซืมเศร้า และสมองเสื่อมต้องทานยาตลอด เราคิดว่าอยู่รวมกันแบบนี้คงกระทบกันไปตลอด และเราไม่ไหว ตอนนี้เรากลายเป็นคนคิ้วขมวดทุกวันเลย และจากคนอารมณ์ดีผ่านมาสิบปีหลังนี่เราอารมณ์ร้ายขึ้นอย่างชัดเจน เลยอยากรู้ว่าบ้านที่เค้าต้องเจอคนหูตึงที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองหูตึง เค้าอยู่กันยังไง พ่อเราใช้ไลน์ ใช้โทรศัพท์ ใช้ไอแพดไม่เป็นนะคะ ฝึกใช้หลายปีแล้ว แต่เค้าชอบเอามือไปขุดดิน นิ้วเลยทัชสกรีนไม่ได้ เลยโมโหไม่ใช้ อ่านหนังสือช้า และไม่ชอบอ่าน ถ้าเขียนหนังสือไว้ ก็จะอ่านคำสองคำแรกละโยนทิ้งไป