สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรามีเรื่องกังวลใจมากค่ะ เราพึ่งจบในระดับปวส. แผนกการโรงแรม พึ่งได้ใบจบมาเลยค่ะ
เรามีปัญหาเรื่องเรียนกับเรื่องทำงานค่ะ พ่อเราจะให้เราเรียนป.ตรีต่อแต่บังคับให้เรียนในม.ที่น้องเราสอบได้ (เป็นม.รัฐ) เขาให้เราหารายละเอียดเกี่ยวกับคณะ แต่ว่าที่มหาลัยไม่เปิดรับเทียบโอน เขารับแค่บัญชี แต่แม่เราอยากให้เราทำงาน หาเงินส่งตัวเองเรียน เรากดดันจนร้องไห้ไม่รู้ต้องทำยังไงดีค่ะ
ตอนแรกบอกให้หางานเราก็หาให้ สักพักมาบอกให้เราเรียนต่อแต่ตอนนี้เราก็ยื่นสมัครไม่ทันแล้วเพราะส่วนมากถ้าเทียบโอนเขาก็ประกาศรายชื่อไปแล้ว ถ้าจะเรียนก็ต้องรอปี66 ซึ่งเราก็จะเสียเวลาไปอีก1ปี เขาบอกเราว่าจบไหนมาก็เหมือนกัน เราไปต่อไม่เป็นเลยค่ะ เราอยากยื่นสอบม.ที่กรุงเทพแต่ที่บ้านไม่ให้เพราะติดที่ค่าใช้จ่าย พี่สาวเราก็พูดใส่เราว่าทำไมไม่หางานทำจะนอนอยู่บ้านเล่นแต่ทรศ.หรอ
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะหางานแล้วแต่ส่วนมากเขารับเป็นกะซึ่งบ้านเราอยู่ต่างอำเภอ ถ้าจะทำงานก็ต้องไปเช่าหออยู่ใกล้ที่ทำงานอีก มันดูมีอุปสรรคเยอะมากๆเลยค่ะ เรากดดันจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี รู้สึกว่าตอนนี้เราไม่มีอะไรดีเลยค่ะ มันดูเป็นภาระที่บ้านสุดๆ เราผิดหรอคะที่เลือกเรียนสายการโรงแรม เราเคยบอกคณะที่เราอยากเรียนไปแล้วแต่เขาก็ไม่เห็นด้วย เราท้อใจมากๆเลยค่ะ
อีกเรื่องหนึ่งคือเขาอยากให้เราไปทำงานที่ต่างประเทศ เราขอเงินเขาไปทำพาสปอร์ตเพื่อที่จะสมัครงานในกรมแรงงานในต่างประเทศไปอเมริกา เขาบอกเราว่าเขาไม่มีเงิน จะไปทำไมที่เมกา เราเงียบเลยค่ะ เราอื้อไปหมด เขาอยากให้เราไปแต่เขาไม่ส่งเสริมเราสักทาง เราพยายามทางเงินทุกอย่างด้วยตัวเองแต่มันก็ไม่พอเลยค่ะ เราจะอายุ22แล้วแต่มันดูไม่โตเลย
เราไม่มีความภูมิใจในตัวเองด้วยซ้ำค่ะ เราพยายามทำให้ทุกอย่างมันดีแต่ครอบครัวไม่เคยเห็นด้วยสักอย่าง บอกให้เราทำนู้นทำนี้แต่ไม่เคยซัพพอร์ตสิ่งที่เราทำสักอย่าง
ใครที่มีข้อเสนอแนะหรือแนะนำเราได้เลยนะคะเราพร้อมรับฟังค่ะ
หนักใจเรียนต่อหรือทำงานดี
เรามีปัญหาเรื่องเรียนกับเรื่องทำงานค่ะ พ่อเราจะให้เราเรียนป.ตรีต่อแต่บังคับให้เรียนในม.ที่น้องเราสอบได้ (เป็นม.รัฐ) เขาให้เราหารายละเอียดเกี่ยวกับคณะ แต่ว่าที่มหาลัยไม่เปิดรับเทียบโอน เขารับแค่บัญชี แต่แม่เราอยากให้เราทำงาน หาเงินส่งตัวเองเรียน เรากดดันจนร้องไห้ไม่รู้ต้องทำยังไงดีค่ะ
ตอนแรกบอกให้หางานเราก็หาให้ สักพักมาบอกให้เราเรียนต่อแต่ตอนนี้เราก็ยื่นสมัครไม่ทันแล้วเพราะส่วนมากถ้าเทียบโอนเขาก็ประกาศรายชื่อไปแล้ว ถ้าจะเรียนก็ต้องรอปี66 ซึ่งเราก็จะเสียเวลาไปอีก1ปี เขาบอกเราว่าจบไหนมาก็เหมือนกัน เราไปต่อไม่เป็นเลยค่ะ เราอยากยื่นสอบม.ที่กรุงเทพแต่ที่บ้านไม่ให้เพราะติดที่ค่าใช้จ่าย พี่สาวเราก็พูดใส่เราว่าทำไมไม่หางานทำจะนอนอยู่บ้านเล่นแต่ทรศ.หรอ
เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะหางานแล้วแต่ส่วนมากเขารับเป็นกะซึ่งบ้านเราอยู่ต่างอำเภอ ถ้าจะทำงานก็ต้องไปเช่าหออยู่ใกล้ที่ทำงานอีก มันดูมีอุปสรรคเยอะมากๆเลยค่ะ เรากดดันจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี รู้สึกว่าตอนนี้เราไม่มีอะไรดีเลยค่ะ มันดูเป็นภาระที่บ้านสุดๆ เราผิดหรอคะที่เลือกเรียนสายการโรงแรม เราเคยบอกคณะที่เราอยากเรียนไปแล้วแต่เขาก็ไม่เห็นด้วย เราท้อใจมากๆเลยค่ะ
อีกเรื่องหนึ่งคือเขาอยากให้เราไปทำงานที่ต่างประเทศ เราขอเงินเขาไปทำพาสปอร์ตเพื่อที่จะสมัครงานในกรมแรงงานในต่างประเทศไปอเมริกา เขาบอกเราว่าเขาไม่มีเงิน จะไปทำไมที่เมกา เราเงียบเลยค่ะ เราอื้อไปหมด เขาอยากให้เราไปแต่เขาไม่ส่งเสริมเราสักทาง เราพยายามทางเงินทุกอย่างด้วยตัวเองแต่มันก็ไม่พอเลยค่ะ เราจะอายุ22แล้วแต่มันดูไม่โตเลย
เราไม่มีความภูมิใจในตัวเองด้วยซ้ำค่ะ เราพยายามทำให้ทุกอย่างมันดีแต่ครอบครัวไม่เคยเห็นด้วยสักอย่าง บอกให้เราทำนู้นทำนี้แต่ไม่เคยซัพพอร์ตสิ่งที่เราทำสักอย่าง
ใครที่มีข้อเสนอแนะหรือแนะนำเราได้เลยนะคะเราพร้อมรับฟังค่ะ