เมื่อคืนนี้เองครับ ที่ผมขอปลีกตัวออกมาจากโต๊ะโดยที่ยังไม่ง่วง และยังไม่เมาด้วยซ้ำ ทั้งๆที่อาหารเต็มโต็ะ และเครื่องดื่มที่อยู่ได้ยันเช้า ผมบอกพวกเขาเพียง"กลับบ้านก่อนนะ" แล้วก็ลุกเดินออกมาโดยที่ไม่ฟังเสียงใครเลย ไม่รู้ว่าคนอื่นจะรู้สึกเหมือนกันมั้ยนะครับ  แต่ในห้วงเวลาที่รอบทิศมีเสียงเพลง,พลุ ดังทั้งใกล้และไกล รอบๆตัวมีเพื่อนๆที่มาคนเดียวบ้าง มาเป็นคู่บ้างล้อมรอบตัว  ผมกลับรู้สึกเหงาและว่างเปล่า อาจเป็นเพราะ : "แม้เราจะยืนอยู่ท่ามกลางแสงสีเสียงและผู้คน แต่ที่ตรงนั้นไม่ได้มีไว้เพื่อให้เราแสดงตัวตนออกมา"  หลังจากที่พลุแสงสี และ เสี้ยงคนที่โห่ร้องดังสิ้นสุดลงไม่นาน ผมก็หาทางแยกตัวออกมา และตรงกลับบ้านทันที นั่นไม่ใช่เพราะผมผิดหวังที่ไม่ได้เป็นคนสำคัญในที่แห่งนั้น  แต่ อาจเป็นเพราะที่แห่งนั้นไม่มีช่องทางให้ผมได้แสดงตัวตนออกมา ก็เป็นได้....ผมกลับบ้านเกือบตี2 แวะซื้อเครื่องดื่มกระป๋องหนึ่งกลับมานั่งเปิดที่ระเบียงห้องนอน ฟังเสียงจิ้งหรีด และเสียงแว่วของบรรยากาศที่เพิ่งปลีกตัวออกมา.... "ผมกลับรู้สึกว่า จิตใจผมสงบมากกว่าสักครู่นั้นด้วยซ้ำ"........."แท้จริงแล้ว เราอาจไม่ได้เหมาะกับที่แห่งนั้น"