สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 15 ปี คือเรามีฟิลลิ่งประมาณอยากไปเที่ยวกับเพื่อนช่วงเสาร์,อาทิตย์กับเพื่อนแก้เครียดหลังจากเรียนปิดเทอม,ช่วงที่อ่านหนังสือหนักๆ บอกไว้ก่อนหน้านี้นะคะเราเป็นคนที่อยู่ไม่ได้อยู่ในเมืองการเดินทางก็จะไปด้วยรถโดยสาร เราเข้าเมืองน้อยมากค่ะนับครั้งได้เลย เวลาจะขอไปกะเพื่อนนั่นนู่นนี่อยากเเรกที่แกถามคือ จะไปทำไม มีเงินหรอ เพื่อนไว้ใจได้แค่ไหน มีผู้ใหญ่ไปด้วยไหม ถามสารพัดเลยค่ะ ทำเอาเราไม่อยากตอบเลย(อันนี้เคยถามเล่นๆนะคะ,แต่ถามจริงๆก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่) สรุปคือไม่ให้ไป ;-;;; ไอ้เรื่องเงิน เราเคยบอกพ่อกับแม่ว่า เราจะหาเงินเองเพราะเราก็มีขายของออนไลน์ละก็ขายขนมอยู่ แต่ด้วยความที่พ่อกับแม่เป็นห่วงเรารักมาก เราเลยอึดอัดเวลาจะขอไปไหนมาไหน มีช่วงหนึ่งญาติเรามาชวยให้ไปขายของช่วยในตัวเมือง แล้วแม่มาบอกเราว่าอยากไปไหม ไอ้เราก็แบบดีอะได้เปิดหูเปิดตาแถมได้เงินด้วย พ่อเราก็บอกว่าไม่ให้ไป เราไม่เข้าใจว่าในเมื่อครั้งที่เเล้วเคยบอกว่ามีผู้ใหญ่ไหม ครั้งนั้นพอเข้าใจว่าเพื่อนอาจจะไม่ได้ไว้ใจเหมือนผู้ใหญ่ แต่ครั้งนี้ทำไมไม่ให้ไป ท่านชอบพูดว่าให้เราสอบให้ติดรร.นั้นให้ได้ก่อน ได้ไปแน่ แต่ด้วยประเด็นคือพ่อกับแม่จะให้เราอยู่รร.ประจำซึ่งเรารู้สึกว่ามันไม่ต่างจากที่บ้านเลย เราได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่ท่านถึงจะไว้ใจเราสักที เวลาเห็นเพื่อนไปเที่ยวก็อยากไปอะใครๆก็มีความรู้สึก ยิ่งเล่ายิ่งรู้สึกเหมือนเป็นคนที่แย่มากๆ สุดท้ายนี้เราอยากถามคนที่อายุมากกว่าเรา ว่าเราควรปรับมายเซทยังไงบ้างคะ เราไม่อยากทะเลาะกับที่บ้านเพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก