โดยส่วนตัวผมเนี่ยเป็นคนที่ชอบเล่นกีฬามาก เล่นทั้งบาส บอล แบตมินตัน ปิงปอง และอื่นๆอีก ผมเล่นตั้งแต่ป.1และไม่เคยเลิกจนกระทั่งตอนป.6แขนหักชณะเตะบอลเลยต้องใส่เฝือกแต่ปัจจุบันก็หายดีแล้วครับ แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นกลายเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เตะบอลแบบจริงๆครับ

ตอนผมขึ้นม.1มาก็ย้ายโรงเรียนแต่สนามฟุตบอลที่โรงเรียนสภาพเล่นไม่ได้เลยครับรวมถึงเพื่อนผมก็หันไปเล่นบาสกันหมดเพราะสนามบาคุณภาพดีกว่าสนามฟุตบอลมาก ผมก็เลยใหันไปเล่นบาสและก็ชอบทันทีครับ มันช่วยเร่งgrowth spurtผมด้วยเพราะตอนป.1เป็นช่วงที่เด็กเติบโตกันเยอะ ตอนนั้นโควิดมาใหม่ๆโรงเรียนก็สั่งหยุดอยู่บ้านบ้าง แต่สุดท้ายก็กลับมาเรียนตามปกติอยู่ดี

แต่จุดจบก็มาถึงเพราะตอนม.2 หรือปัจจุบันนี้ โรงเรียนผมสั่งหยุดทั้งปี ตอนเทอมแรกผมก็ดีใจนะ เพราะได้เล่นเกมทั้งวัน กินอะไรก็ได้ นั่งยังไงก็ได้ ชีวิตมันก็สบายตอนแรก แต่เนื่องด้วยสถานการณ์โควิดที่หนักมากผมจึงออกไปไหนไม่ได้เลย ตอนจบเทอมแรกผมรู้ตัวอีกทีนำ้หนักผมขึ้นไปเยอะมาก แต่ไม่ถึงขนาดเกินเกณฑ์แค่ห่างจากเดิมเยอะมาก(45-55)

ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะผมมี fast mentabolism และไม่เคยหนักเกินเกณฑ์สักครั้งในชีวิต 
แต่ตอนที่ผมออกไปเที่ยวข้างนอกครั้งแรกผมก็เห็นรูปตัวเองและเห็นความแตกต่างของผมจากปี2020(ก่อนโควิดระบาดหนัก) ถึงปี2021(ช่วงที่โคงเรียนปิดทั้งเทอมและน่าจะทั้งปี)
ก่อนแขนหัก

(ก่อนโควิดระบาดหนักหรือ ม.1)

ตอน ม.2 (ปัจจุบัน)

จากรูปแล้วผมสังเกตว่าโครงหน้าผมใหญ่ขึ้นมากและโดยรวมไขมันก็เริ่มเยอะขึ้นตามลำตัวมาก ผมเห็นครั้งแรกผมก็ตกใจเพราะไม่ติดว่าผมจะมาถึงขั้นนี้ เพราะผมเป็นคนรักการเล่นกีฬาและออกกำลังกายมาก เพราะสถานการณ์โควิดทำให้ต้องผมอยู่บ้าน ไม่ได้เจอเพื่อน เล่นกีฬา หรือแม้แต่วิ่ง ทุกวันก็กินอย่างเดียวและไม่ได้เผาผลานไขมันจากการเล่นกีฬาเหมือนเมื่อก่อน ผมไม่เคยต้องคุมอาหารมาก่อนเพราะผมมี fast mentabolism อยู่แล้ว และผมก็รู้สึกอยากไปโรงเรียนมากเพราะอยู่บ้านผมก็ไม่ได้เรียนเลยเล่นอย่างเดียว 

ตอนนี้ผมรู้สึกโง่ ท้อ และสูญเสียตัวตนกับความมั่นใจตัวเองไปหมดแล้ว และผมไม่รู้จะทำยังไง

ใครก็ได้ในพันทิปช่วยแนะนำวิธีแก้ปัญหาให้ผมได้มั้ยครับ