หัวข้ออาจจะดู งงๆ นะครับ555 กระทู้นี้อาจจะดูมั่นหน่อยนะครับ555 มีเรื่องมาเล่าครับ อันนี้เป็นเรื่องวัยรุ่นนะครับ ตอนนี้ผมเรียนวิลัยครับผมฝึกงานอยู่เธอเป็นประธานนักเรียนครับเธอนิสัยน่ารักดีครับตอนนั้นคิดนิดนึง พอผ่านไปหลายๆเดือนผมก็เชยๆละ ใกล้จะจบการศึกษาของร.รครับ แล้วเธอมาขอจ้างผมทำโปรเจคจบให้ครับ ผมก็เก็บเอาไม่แพง เข้าเรื่องๆ555 ผมก็คุยไปคุยมาผมเป็นคน เฟรนลี่ ครับขี้เล่น แต่ปากหมานิดๆมั้ง ก็คุยกับเธอไปเอ่อเอาไงเรื่องโปรเจคผมก็คุยหยอกล่อไปตามนิสัยผมปรับตัวคุยกับเขา กลายเป็นว่าเหมือนผมให้โอกาสหรือให้ความหวังหรือเขาเรียกอะไรนี้แหละครับขอโทษด้วย เวลาผมคุยประมาณว่าให้กำลังใจอะไรประมาณนี้พอรู้ตัวเหมือนให้ความหวังเขาไปซะละ (ที่เล่ามานี้คุยในแชทนะครับ)
(อันนี้ในชีวิตจริงนะครับ) แล้วตอนนั้นผมเข้าไปหยอกเชยๆ เพื่อนเขาก็บอกเหม็นความรัก.....ผมก็แบบทำตัวไม่ถูกครับ แล้วเพื่อนเขาก็หนีเธอก็ตามไป แล้วมารู้ตัวทีหลังว่าให้ความหวังเขาไปซะแล้ว แล้วรู้ตัวเองทำผิดไปอยากจะ ปฏิเสธ อาจะเป็นคำรุนแรงขอโทษด้วยนะครับ อยากให้เธอตัดใจจากผมดีกว่าแบบที่ไม่ให้เธอเสียความรู้สึกครับ ผมไม่พร้อมจะมีอะไรแฟนหรืออะไรทำนองนั้นครับตัวเองยังเอาไม่รอดเลย555 ช่วยแนะนำด้วยครับ อาจารย์