เราเป็นหลายคนเดียวของย่า ที่ผ่านมาก็แทบไม่ได้เจอกันเลยเพราะอยู่ต่างจังหวัด เราสนิทกับฝั่งแม่มากกว่า และเพราะเราไม่ชอบเข้าสังคมด้วยส่วนนึง ย่าป่วยติดเตียงมา2ปีแล้ว ตอนนี้เราอายุ13ปีค่ะ กำลังขึ้นมัธยมพอดี วันนั้นเพื่อนโอนเงินมาให้20บาทเราดีใจมากๆ ดีใจได้ไม่นานแม่ก็เรียกออกมาจากห้อง และบอกว่าพรุ่งนี้พวกเราจะไปสระบุรีกัน(จังหวัดที่ย่าอยู่) ตอนแรกคิดว่าจะได้ไปเยี่ยมย่า เราดีใจมากๆ เลยแกล้งถามว่าไปทำไม แม่เลยมองหน้าเราแล้วบอกว่าย่าเสียแล้ว เราตกใจมากๆค่ะ รีบโทรไประบายกับเพื่อนเลย เราเป็นคนอ่อนไหวมากๆ แต่ไม่ร้องไห้กับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะอย่าฃมี่บอกไปค่ะ ปีนึงเจอย่าไม่ถึง3ครั้ง และเพราะเราไม่เข้าสังคมเลยแทบไม่ได้คุยกับย่าเลยค่ะ ความทรงจำที่มีกับย่าแค่อย่างเดียวก็คือก่อนย่าจะติดเตียวย่าทำสังขยาฟักทองให้กิน เรารู้ว่าย่ารักเรามากๆค่ะ เจอย่าทีไรย่าจะกุมมือเราแล้วร้องไห้ดังลั่นตลอด ครั้ฃล่าสุดที่เจอย่าคือ2ปีก่อนเลยค่ะ ย่ามองหน้าเรานานมากๆ แบบไม่กระพริบเลย ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรหรอกค่ะ แต่ตอนนี้ เรารับรู้ความอบอุ่นที่ย่าพยายามจะสื่อทางสายตาแล้ว (ย่าเราพูดไม่ได้ค่ะหลังจากติดเตียงและต้องให้อาหารทางจมูกด้วย) เราจำแววตานั่นได้ ตอนนี้เรารับรู้แล้ว ว่าย่าอบากที่จะจดจำใบหน้าของเรา ให้ได้มากที่สุด....  เราจะไปหาญาติฝั่งพ่อในงานลอยอังคารค่ะ ครอบครัวเราไม่มีรายได้เยอะ เลยจะจัดเป็นงานเล็กๆ โดยมี อาเราที่เป็นลูกของย่ากับพ่อเรา(3) แล้วก็ภรรยาของทุกคน (ตอนนี้6) รวมเราเป็น7ค่ะ เราไม่แน่ใจว่าจะมีคนอื่นอีกหรือเปล่า เรานอกเรื่องมากเยอะเลยฮ่าๆ สุดท้ายนี้คือเราอยากให้ตัวเองออกใาดูเป็นผู้ใหญ่ค่ะ แต่ก็ไม่ดูแก่แดดจนเกินไป อย่างที่บอกไปข้างต้นค่ะ เราอายุเพียง13 เราไว่เคยไปงานลอยอังคารหรือทำบุญ100วัยมาก่อน ที่ีสำคัญงานก็จัดที่ทะเลด้วย นั่นทำให้เรากลัวว่าจะแต่งชุดออกมาไม่เหมาะสมมากๆ เราสูง158-159ค่ะ บุคลิกเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงอะไรกับใคร เวลาเป็นจุดเด่นจะทำอะไรไม่ถูก (เผื่อว่าข้อมูลพวกนี้จะช่วยได้) เราผมยาวถึงบริเวณหน้าอก(ตรงกลายเลย) คิดว่าจะมัดรวบตํ่าไปค่ะ เราไม่ใช่คนผิวขาวและกำลังเครียดกับเรื่องนี้มากๆค่ะ เรารูปร่างค่อนข้างผอม   แล้วก็ปากเล็กด้วยค่ะ ถ้ามีใครแนะนำครีมบำรุงผิวหรือผลิตภัณฑ์ดูแลผมด้วยจะดีมากค่ะ เพราะเราเป็นคนผมหนาแล้วก็แอบขี้เกียจหวีผมด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบของทุกคนด้วยนะคะ