สวัสดีค่ะเราชื่อไอริน พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่ยังเด็ก พ่อเราแต่งงานใหม่กับแม่เลี้ยงส่วนแม่แท้ๆก็ไม่ได้หายไปไหน เขาคอยส่งเงินให้เราตลอด
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่พ่อได้แต่งงานกับแม่เลี้ยง ช่วง3-4ปีหลังจากที่แต่งงานแม่เลี้ยงใจดีมากค่ะ ตามใจเรา คอยให้คำปรึกษา สอนเราให้ทำนู่นทำนี่ รักและเอาใจใส่เรามาก แต่อยู่มาจนถึงช่วงที่ครบรอบแต่งงาน5ปีเขาก็เริ่มแปลกไปเเต่เราก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ เพราะเราก็เริ่มโตแล้ว เเละเขาก็มีลูกแล้วด้วย2คน คนแรกตอนนี้อายุ4-5ขวบค่ะ คนที่2 ขวบกว่าๆ จนนานมาปีที่6-7เขาเปลี่ยนไปจากเดิมมากเลยค่ะ จากที่เวลาจะไปไหนก็จะชวนเราตลอด แต่ตอนนี้เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตน แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากหรอกค่ะ เราทนอยู่มาเรื่อยๆ จนมาถึงวันนึง เราจับได้ว่าเขาแอบเอาโทรศัพท์เราไปดู แอบอ่านแชทที่เราคุยกับแม่แท้ๆ เขาชอบมาแอบนินทาเรา แอบด่าเรา เราได้โทรศัพท์เครื่องแรกตอนอายุ11ขวบ แต่น้องไม่แท้เราได้ตอน3ขวบ เราก็เข้าใจแหละค่ะ ว่าน้องเขาคือลูกแท้ๆ เขาก็คงรักเป็นพิเศษ แต่มาช่วงหลังๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่โอเคกับเรา เราเริ่มโต มีโลกส่วนตัวสูง ติดเกมนิดๆ แต่การเรียนก็ไม่เคยตก เขาชอบนินทาเรากับแม่แท้ๆของเรา ส่วนน้องคนกลาง ก็ชอบเอาเรื่องส่วนตัวของเราไปบอกแม่ เราใช้นิดใช้หน่อยก็ฟ้องจนเราไม่ยุ่งกับน้องมาสักพัก แต่ใช่ค่ะ น้องชอบมาหาเรื่องเรา เราเบื่อมาก จนบางทีต้องโทรไประบายให้แม่แท้ๆฟัง แต่เขาก็ได้แต่คอยให้คำแนะนำ และช่วงนี้จะมีปัญหาในเรื่องของโควิดด้วย เราก็เข้าใจค่ะ เราไม่เคยขออะไรเขาเลย เก็บตังค์ ทำอะไรเองตลอด แต่เขาก็ชอบมาระรานเรา พยายามหาเรื่อง ทักแชทมาต่อว่าเรา ทั้งๆที่เรายังไม่ทำอะไรผิด ขนาดวันที่เราไปฉีดวัคซีนกลับมาปวดแขนมากแต่เขายังใช้เราไปยกของหนักๆ แล้วตัวเองนั่งดู เราไม่มีความสุขเลยค่ะ เราเคยคิดจะหนีออกจากบ้านหลายครั้งแต่เราก็ทำไม่ลงเพราะเรารักย่ากับน้องคนเล็กมาก ครั้งนึงเขาเคยทำเราเป็นโรคซึมเศร้าแต่เราก็รอดมาได้ แต่เชื่อไหมคะ ขนาดเราเป็นโรคซึมเศร้าเขายังไม่รู้เลยค่ะ เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายบ่อยมาก เคยเอามีดมากรีดข้อมือ แต่ครูก็มาช่วยไว้ เราผ่านเรื่องพวกนี้มาได้เพราะครูเพื่อนแม่ แล้วก็ย่าของเรา ตอนนี้เราท้อ เราไม่รู้จะทำอะไรเลยค่ะ เพราะทำอะไรก็โดนด่าตลอด บางครั้งก็ปล่อยเราให้เฝ้าบ้านคนเดียว เราทนอยู่แบบนี้มา14ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราคิดว่าเราไม่ควรอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราทำอะไรไม่ได้เลย.
ผิดไหมที่เราไม่ชอบแม่เลี้ยงและน้องคนกลาง
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่พ่อได้แต่งงานกับแม่เลี้ยง ช่วง3-4ปีหลังจากที่แต่งงานแม่เลี้ยงใจดีมากค่ะ ตามใจเรา คอยให้คำปรึกษา สอนเราให้ทำนู่นทำนี่ รักและเอาใจใส่เรามาก แต่อยู่มาจนถึงช่วงที่ครบรอบแต่งงาน5ปีเขาก็เริ่มแปลกไปเเต่เราก็ไม่ได้อะไรหรอกค่ะ เพราะเราก็เริ่มโตแล้ว เเละเขาก็มีลูกแล้วด้วย2คน คนแรกตอนนี้อายุ4-5ขวบค่ะ คนที่2 ขวบกว่าๆ จนนานมาปีที่6-7เขาเปลี่ยนไปจากเดิมมากเลยค่ะ จากที่เวลาจะไปไหนก็จะชวนเราตลอด แต่ตอนนี้เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตน แต่เราก็ไม่ได้อะไรมากหรอกค่ะ เราทนอยู่มาเรื่อยๆ จนมาถึงวันนึง เราจับได้ว่าเขาแอบเอาโทรศัพท์เราไปดู แอบอ่านแชทที่เราคุยกับแม่แท้ๆ เขาชอบมาแอบนินทาเรา แอบด่าเรา เราได้โทรศัพท์เครื่องแรกตอนอายุ11ขวบ แต่น้องไม่แท้เราได้ตอน3ขวบ เราก็เข้าใจแหละค่ะ ว่าน้องเขาคือลูกแท้ๆ เขาก็คงรักเป็นพิเศษ แต่มาช่วงหลังๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่โอเคกับเรา เราเริ่มโต มีโลกส่วนตัวสูง ติดเกมนิดๆ แต่การเรียนก็ไม่เคยตก เขาชอบนินทาเรากับแม่แท้ๆของเรา ส่วนน้องคนกลาง ก็ชอบเอาเรื่องส่วนตัวของเราไปบอกแม่ เราใช้นิดใช้หน่อยก็ฟ้องจนเราไม่ยุ่งกับน้องมาสักพัก แต่ใช่ค่ะ น้องชอบมาหาเรื่องเรา เราเบื่อมาก จนบางทีต้องโทรไประบายให้แม่แท้ๆฟัง แต่เขาก็ได้แต่คอยให้คำแนะนำ และช่วงนี้จะมีปัญหาในเรื่องของโควิดด้วย เราก็เข้าใจค่ะ เราไม่เคยขออะไรเขาเลย เก็บตังค์ ทำอะไรเองตลอด แต่เขาก็ชอบมาระรานเรา พยายามหาเรื่อง ทักแชทมาต่อว่าเรา ทั้งๆที่เรายังไม่ทำอะไรผิด ขนาดวันที่เราไปฉีดวัคซีนกลับมาปวดแขนมากแต่เขายังใช้เราไปยกของหนักๆ แล้วตัวเองนั่งดู เราไม่มีความสุขเลยค่ะ เราเคยคิดจะหนีออกจากบ้านหลายครั้งแต่เราก็ทำไม่ลงเพราะเรารักย่ากับน้องคนเล็กมาก ครั้งนึงเขาเคยทำเราเป็นโรคซึมเศร้าแต่เราก็รอดมาได้ แต่เชื่อไหมคะ ขนาดเราเป็นโรคซึมเศร้าเขายังไม่รู้เลยค่ะ เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายบ่อยมาก เคยเอามีดมากรีดข้อมือ แต่ครูก็มาช่วยไว้ เราผ่านเรื่องพวกนี้มาได้เพราะครูเพื่อนแม่ แล้วก็ย่าของเรา ตอนนี้เราท้อ เราไม่รู้จะทำอะไรเลยค่ะ เพราะทำอะไรก็โดนด่าตลอด บางครั้งก็ปล่อยเราให้เฝ้าบ้านคนเดียว เราทนอยู่แบบนี้มา14ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราคิดว่าเราไม่ควรอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราทำอะไรไม่ได้เลย.