ผมอายุ18ปีแล้วตอนนี้ก็คบกับแฟนมาได้1ปีกว่า
ที่ผ่านมามักจะมีปัญหากับการอยู่ด้วยกันตลอด
แฟนผมเองก็เรียนด้วยฝึกงานด้วยตอนฝึกงานเขาก็จะมาอยู่บ้านเช่ากับผมซึ่งบ้านเช่านี้ก็มีพี่สาวกับแฟนของพี่สาวเช่าอยู่ด้วยซึ่งก็หารกันเช่าปกติปัญหามันอยู่ตรงที่แฟนผมเป็นคนขี้ร้อนเขาก็จะเปิดแอร์นอนบางทีก็ทั้งวันพี่สาวเราก็บอกให้ปิดบ้างช่วยกันประหยัดหน่อยซึ่งผมมองว่าก็จริงเพราะแฟนผมเขาไม่ได้จ่ายซักบาทพอพี่ผมพูดแบบนีแฟนผมเขาก็ไม่ค่อยสู้ดีนักเพราะเขาเองก็เป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยดีนัก
เข้ากับคนยากโดยเฉพาะคนรอบตัวเฟสบุ๊คผมเขาก็ลบเพื่อนผู้หญิงออกทั้งหมดลบทั้งพี่ที่รู้จักกันเพื่อนในห้องรึแม้แต่น้องสาวพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
เวลาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่ชอบที่จะทำอะไรเองจะใช้ให้ผมทำอยู่ตลอดเรื่องเก็บกวาดห้องผมก็ต้องทำประจำซึ่งตอนไปทำงานผมก็เป็นคนไปรับไปส่งอยู่ตลอดต้องตื่น6โมงเช้าไปรับอีกทีก็บ่าย3โมงซึ่งก็ทำแบบนี้ทุกวันอาทิตย์นึงก็หยุด1วัน วันหยุดก็ไม่มีอะไรครับก็นอนทั้งวันสั่งกินอย่างเดียวไม่ต้องลุกไปไหน
ผ้าก็ไม่ได้ซักไม่ได้ตาก เสื้อไปทำงานผมก็รีดให้ทุกวันผมเองบางทีก็อยากกลับไปบ้านไปพักผ่อนหาพ่อหาแม่บ้างก็ไม่ได้ไป
แต่ผมก็มองในเเง่ดีไว้บางทีคนเราก็ปรับเปลี่ยนกันได้ ที่ผ่านมาเขาก็เข้าใจผมมากขึ้นอยู่ บ้างทีก็บอกให้ผมไปหางานทำบ้างเขาจะเอาตังไปซื้อเสื้อผ้าซื้อนู้นซื้อนี้ซึ่งผมเองก็คิดว่าถ้าผมไปทำงานจริงๆจะมีเงินเก็บหรอเนี่ย
มันก็ผิดผมเองไม่ค่อยเชื่อพ่อกับเเม่ซักเท่าไรเพราะด้วยความวัยรุ่นด้วยเเหละผมเองก็ต้องเงยหน้ารับความจริงในทุกๆวัน รู้สึกผิดกับพ่อและแม่ที่บางทีเราเองไม่ได้ไปช่วยงานที่บ้านเลยเราเองก็ไม่รู้จักจะแก้ไขปัญหายังไง ไม่เด็ดขาดเพราะใจอ่อน จะเลิกกับแฟนแต่ก็ใช่ว่าจะทำกันง่ายๆก็ให้เวลาทำหน้าที่มันไป ใช้ชีวิตเเบบนี้มาปีกว่าแล้วถามมันจะชินมั้ยมันก็เหมือนจะไม่ชินสักที บางก็ไม่มีความสุขบางทีก็มีความสุขความรักเป็นอะไรที่ซับซ้อนมากๆซึ่งตอนนั้นถึงตอนนี้ผมเองก็ไม่เข้าใจซักที
เพราะแม่ผมก็บอกว่าผมเอาภาระเขาตัวเเท้ๆ
พ่อผมเองก็มองว่าเเฟนผมเอาตัวเองไม่รอดต้องให้ผมช่วยอยู่ตลอดเอาง่ายๆคือพ่อแม่ผมก็ไม่ปลื้มเเฟนคนนี้ซักเท่าไหร่ แกบางว่าผมจะเป็นขี้ข้าเเบบนี้ไปตลอดหรอ ผมเองก็บอกแค่ว่า"ไม่รู้" เเล้วแต่เวรเเต่กรรมที่สร้างกันมา รู้สึกว่าตัวเองต้องอดทนมากๆแต่ก็รักเขาจะบอกเลิกก็ไม่ได้จะไปไหนก็ไม่ได้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ปัญหาความรักวัยรุ่นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน?
ที่ผ่านมามักจะมีปัญหากับการอยู่ด้วยกันตลอด
แฟนผมเองก็เรียนด้วยฝึกงานด้วยตอนฝึกงานเขาก็จะมาอยู่บ้านเช่ากับผมซึ่งบ้านเช่านี้ก็มีพี่สาวกับแฟนของพี่สาวเช่าอยู่ด้วยซึ่งก็หารกันเช่าปกติปัญหามันอยู่ตรงที่แฟนผมเป็นคนขี้ร้อนเขาก็จะเปิดแอร์นอนบางทีก็ทั้งวันพี่สาวเราก็บอกให้ปิดบ้างช่วยกันประหยัดหน่อยซึ่งผมมองว่าก็จริงเพราะแฟนผมเขาไม่ได้จ่ายซักบาทพอพี่ผมพูดแบบนีแฟนผมเขาก็ไม่ค่อยสู้ดีนักเพราะเขาเองก็เป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ไม่ค่อยดีนัก
เข้ากับคนยากโดยเฉพาะคนรอบตัวเฟสบุ๊คผมเขาก็ลบเพื่อนผู้หญิงออกทั้งหมดลบทั้งพี่ที่รู้จักกันเพื่อนในห้องรึแม้แต่น้องสาวพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
เวลาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่ชอบที่จะทำอะไรเองจะใช้ให้ผมทำอยู่ตลอดเรื่องเก็บกวาดห้องผมก็ต้องทำประจำซึ่งตอนไปทำงานผมก็เป็นคนไปรับไปส่งอยู่ตลอดต้องตื่น6โมงเช้าไปรับอีกทีก็บ่าย3โมงซึ่งก็ทำแบบนี้ทุกวันอาทิตย์นึงก็หยุด1วัน วันหยุดก็ไม่มีอะไรครับก็นอนทั้งวันสั่งกินอย่างเดียวไม่ต้องลุกไปไหน
ผ้าก็ไม่ได้ซักไม่ได้ตาก เสื้อไปทำงานผมก็รีดให้ทุกวันผมเองบางทีก็อยากกลับไปบ้านไปพักผ่อนหาพ่อหาแม่บ้างก็ไม่ได้ไป
แต่ผมก็มองในเเง่ดีไว้บางทีคนเราก็ปรับเปลี่ยนกันได้ ที่ผ่านมาเขาก็เข้าใจผมมากขึ้นอยู่ บ้างทีก็บอกให้ผมไปหางานทำบ้างเขาจะเอาตังไปซื้อเสื้อผ้าซื้อนู้นซื้อนี้ซึ่งผมเองก็คิดว่าถ้าผมไปทำงานจริงๆจะมีเงินเก็บหรอเนี่ย
มันก็ผิดผมเองไม่ค่อยเชื่อพ่อกับเเม่ซักเท่าไรเพราะด้วยความวัยรุ่นด้วยเเหละผมเองก็ต้องเงยหน้ารับความจริงในทุกๆวัน รู้สึกผิดกับพ่อและแม่ที่บางทีเราเองไม่ได้ไปช่วยงานที่บ้านเลยเราเองก็ไม่รู้จักจะแก้ไขปัญหายังไง ไม่เด็ดขาดเพราะใจอ่อน จะเลิกกับแฟนแต่ก็ใช่ว่าจะทำกันง่ายๆก็ให้เวลาทำหน้าที่มันไป ใช้ชีวิตเเบบนี้มาปีกว่าแล้วถามมันจะชินมั้ยมันก็เหมือนจะไม่ชินสักที บางก็ไม่มีความสุขบางทีก็มีความสุขความรักเป็นอะไรที่ซับซ้อนมากๆซึ่งตอนนั้นถึงตอนนี้ผมเองก็ไม่เข้าใจซักที
เพราะแม่ผมก็บอกว่าผมเอาภาระเขาตัวเเท้ๆ
พ่อผมเองก็มองว่าเเฟนผมเอาตัวเองไม่รอดต้องให้ผมช่วยอยู่ตลอดเอาง่ายๆคือพ่อแม่ผมก็ไม่ปลื้มเเฟนคนนี้ซักเท่าไหร่ แกบางว่าผมจะเป็นขี้ข้าเเบบนี้ไปตลอดหรอ ผมเองก็บอกแค่ว่า"ไม่รู้" เเล้วแต่เวรเเต่กรรมที่สร้างกันมา รู้สึกว่าตัวเองต้องอดทนมากๆแต่ก็รักเขาจะบอกเลิกก็ไม่ได้จะไปไหนก็ไม่ได้กลืนไม่เข้าคายไม่ออก