กลุ้มใจมากจริงๆค่ะตอนี้ เรื่องมีอยู่ว่า.......
เราคบกับแฟนเมกาได้เกือบปี และเขาพึ่งจะติดโควิดจากเพื่อนของเขา
เขากักตัวได้เกือบ 10 วัน (ย้ำนะคะว่าเกือบ 10 วัน) ประเด็นอยู่ที่ว่าวันที่ 25 ธันวาคม เป็นวันคริสต์มาส
และเป็นวันครอบครัวของชาวต่างชาติ แฟนบอกเราว่าเค้าจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเค้า(ทั้งๆที่เป็นโควิดอยู่)
ด้วยความที่เราเป็นห่วงเค้าและพ่อแม่ของเค้า เราเลยแนะนำเค้าไปว่า "อย่าพึ่งกลับตอนนี้เลยจะดีกว่า"
เราแนะนำเค้าไปว่า..."ควรจะไปตรวจผลอีกรอบเพื่อความแน่ใจว่าเธอหายดีแล้วจริงๆ เพราะไม่อย่างงั้นอาจจะเอาโควิดไปติดพ่อกับแม่ได้"
แต่ตัวเค้าก็ยังยืนยันที่จะกลับบ้าน และไม่ไปตรวจผลซ้ำรอบสอง
เค้าบอกเราว่าวันคริสมาสเป็นวันสำคัญมากๆของครอบครัว เค้าบอกว่า"พ่อแม่ต้องการผม"
เราเลยรู้สึกว่า ทำไมเค้าคิดสั้น ทำไมเค้าคิดแค่ว่าอยากไปหาครอบครัวโดยที่ไม่นึกถึงความปลอดภัยของคนในครอบครัว
เราเลยบอกเค้าว่า "พ่อแม่ของคุณอายุ 50 กว่าแล้ว ถ้าพวกเขาติดโควิดจากคุณ พวกเขาอาจจะมีความเสี่ยงสูงมากว่าคนอายุ 25+ นะ"
แต่เค้าก็บอกว่าเค้าเหงาถ้าต้องอยู่ที่นี่คนเดียวในวันคริสต์มาส
จากนั้นเราเลยพยายามอธิบายเหตุผลต่างๆนานๆและโน้มน้าวเพื่อไม่ให้เค้ากลับ้าน เราเลยพูดกับเค้าว่า..
"คุณกักตัวอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์มันปลอดภัยกว่านะ วันครอบครัวจะมีวันไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่วันคริสต์มาสหรอก ถ้าสมมุติว่าพวกเขาติดโควิดจากคุณในขณะที่คุณยังไม่หายดีแบบนี้ มันจะอัตรายต่อพวกเขามากๆ"
เราพยายามยื้อและอธิบายเหตุผลดีๆต่างๆนาๆ แต่เข้าก็ยังยืนยันที่จะกลับบ้าน และไม่ไปตรวจผลซ้ำ
หลังจากนั้นเราเลยทะเลาะกันค่ะ เค้าบอกว่า...."เราพูดหยาบคายมาก ที่บอกว่าเค้าจะเอาโควิดไปติดพ่อแม่เค้า ถ้าเราไม่เห็นด้วยที่เค้าจะกลับบ้านก็ไม่ต้องพูดขนาดนี้ก็ได้" จากนั้นเราเริ่มโมโห เราเลยบอกเค้าว่า.. "ทุกๆอย่างที่เราพูดกับคุณ เราพูดความจริงทั้งนั้น คุณจะกลับบ้านทั้งๆที่คุณก็ยังบอกตัวเองไม่ได้เลยว่าตัวเองหายดีจากโควิดแล้วหรือยัง ขนาดให้ไปตรวจผลรอบสองคุณก็ไม่ไป ฉันเป็นห่วงคุณและพ่อแม่ของคุณมากขนาดนี้ยังไม่เห็นสิ่งดีๆที่ฉันอยากจะสื่อสารอีกหรอ?"
แต่หลังจากนั้นเค้าก็ไม่ฟังเราค่ะ เค้าก็บอกกับเราว่า " I'm done " และหายไปเลย 2 วัน ไม่คุยกับเรา
ตอนนี้เราก็ยังคิดทบทวนว่าเราผิดมากเลยหรอที่เป็นห่วงเค้าและครอบครัวของเค้า แต่เค้ากลับมองความหวังดีของเราเป็นความหวังร้ายต่อเค้า
คือเราไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ ในใจลึกๆก็อยากจะบอกเค้าว่า"ขอโทษ" แต่พอกลับมาคิดทบทวนอีกที นี่เราผิดจริงๆหรอ?
ทุกคนคิดว่ายังไงบ้างคะ ขอบคุณค่ะ
แฟน ฝ. ติดโควิด เราเป็นห่วงแฟน แต่แฟนคิดว่าเราหวังร้ายต่อเขา
เราคบกับแฟนเมกาได้เกือบปี และเขาพึ่งจะติดโควิดจากเพื่อนของเขา
เขากักตัวได้เกือบ 10 วัน (ย้ำนะคะว่าเกือบ 10 วัน) ประเด็นอยู่ที่ว่าวันที่ 25 ธันวาคม เป็นวันคริสต์มาส
และเป็นวันครอบครัวของชาวต่างชาติ แฟนบอกเราว่าเค้าจะกลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเค้า(ทั้งๆที่เป็นโควิดอยู่)
ด้วยความที่เราเป็นห่วงเค้าและพ่อแม่ของเค้า เราเลยแนะนำเค้าไปว่า "อย่าพึ่งกลับตอนนี้เลยจะดีกว่า"
เราแนะนำเค้าไปว่า..."ควรจะไปตรวจผลอีกรอบเพื่อความแน่ใจว่าเธอหายดีแล้วจริงๆ เพราะไม่อย่างงั้นอาจจะเอาโควิดไปติดพ่อกับแม่ได้"
แต่ตัวเค้าก็ยังยืนยันที่จะกลับบ้าน และไม่ไปตรวจผลซ้ำรอบสอง
เค้าบอกเราว่าวันคริสมาสเป็นวันสำคัญมากๆของครอบครัว เค้าบอกว่า"พ่อแม่ต้องการผม"
เราเลยรู้สึกว่า ทำไมเค้าคิดสั้น ทำไมเค้าคิดแค่ว่าอยากไปหาครอบครัวโดยที่ไม่นึกถึงความปลอดภัยของคนในครอบครัว
เราเลยบอกเค้าว่า "พ่อแม่ของคุณอายุ 50 กว่าแล้ว ถ้าพวกเขาติดโควิดจากคุณ พวกเขาอาจจะมีความเสี่ยงสูงมากว่าคนอายุ 25+ นะ"
แต่เค้าก็บอกว่าเค้าเหงาถ้าต้องอยู่ที่นี่คนเดียวในวันคริสต์มาส
จากนั้นเราเลยพยายามอธิบายเหตุผลต่างๆนานๆและโน้มน้าวเพื่อไม่ให้เค้ากลับ้าน เราเลยพูดกับเค้าว่า..
"คุณกักตัวอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์มันปลอดภัยกว่านะ วันครอบครัวจะมีวันไหนก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่วันคริสต์มาสหรอก ถ้าสมมุติว่าพวกเขาติดโควิดจากคุณในขณะที่คุณยังไม่หายดีแบบนี้ มันจะอัตรายต่อพวกเขามากๆ"
เราพยายามยื้อและอธิบายเหตุผลดีๆต่างๆนาๆ แต่เข้าก็ยังยืนยันที่จะกลับบ้าน และไม่ไปตรวจผลซ้ำ
หลังจากนั้นเราเลยทะเลาะกันค่ะ เค้าบอกว่า...."เราพูดหยาบคายมาก ที่บอกว่าเค้าจะเอาโควิดไปติดพ่อแม่เค้า ถ้าเราไม่เห็นด้วยที่เค้าจะกลับบ้านก็ไม่ต้องพูดขนาดนี้ก็ได้" จากนั้นเราเริ่มโมโห เราเลยบอกเค้าว่า.. "ทุกๆอย่างที่เราพูดกับคุณ เราพูดความจริงทั้งนั้น คุณจะกลับบ้านทั้งๆที่คุณก็ยังบอกตัวเองไม่ได้เลยว่าตัวเองหายดีจากโควิดแล้วหรือยัง ขนาดให้ไปตรวจผลรอบสองคุณก็ไม่ไป ฉันเป็นห่วงคุณและพ่อแม่ของคุณมากขนาดนี้ยังไม่เห็นสิ่งดีๆที่ฉันอยากจะสื่อสารอีกหรอ?"
แต่หลังจากนั้นเค้าก็ไม่ฟังเราค่ะ เค้าก็บอกกับเราว่า " I'm done " และหายไปเลย 2 วัน ไม่คุยกับเรา
ตอนนี้เราก็ยังคิดทบทวนว่าเราผิดมากเลยหรอที่เป็นห่วงเค้าและครอบครัวของเค้า แต่เค้ากลับมองความหวังดีของเราเป็นความหวังร้ายต่อเค้า
คือเราไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ ในใจลึกๆก็อยากจะบอกเค้าว่า"ขอโทษ" แต่พอกลับมาคิดทบทวนอีกที นี่เราผิดจริงๆหรอ?
ทุกคนคิดว่ายังไงบ้างคะ ขอบคุณค่ะ