ผมเองทำธุรกิจด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองเดินบัญชีในชื่อของภรรยา เงินหมุนเวียนหลายแสนแต่ไม่เคยวางแผนเลยว่าจะต้องขอยืมเงินจากใครเพราะภรรยาชอบเก็บเงิน แต่..มาเจอวิกฤตแบบนี้ ค้าขายไม่ใด้ต้องปิดชั่วคราว4-5เดือน จ่ายค่าเช่าบ้านอย่างเดียวไม่มีรายใด้เลยใหนค่ากินอีก รอดมาใด้จนมาถึงช่วงเปิดประเทศ เงินลงทุนครับจะค้าขายมันต้องมีเงินลงทุน เงินลงทุนไม่มี กิจการร้านอื่นเค้าก็ยังเปิดใด้ปกติ สินค้าของเค้าก็มาแบบใหม่ๆ แต่ร้านผมไม่มีเงินทุนผลิตสินค้าใหม่ เค้าบอกว่าใครก็ไปขอสินเชื่อธุรกิจเพื่อนำเงินมาหมุนเวียนใด้ แต่ผมไม่สามารถใช้ชื่อของผมเองมาขอสินเชื่อใด้เพราะเก็บใว้ในบัญชีเป็นชื่อของภรรยาแถมยังจดทะเบียนการค้าในชื่อภรรยาอีกเพราะตอนซื้อรถก็ต้องใช้บัญชีที่เดินธุรกิจให้ตรงกับชื่อทะเบียนการค้า ผมส่งสารภรรยาครับไม่อยากให้หล่อนต้องมามีหนี้สิน เพราะหล่อนไม่ใด้เก่งเรื่องการค้าขายหล่อนเป็นแค่แม่บ้านที่ขี้บ่นธรรมดาๆและผมยังมีลูกด้วยอีก2คน ผมสู้งานครับภูมิใจมากที่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวใด้ พวกเค้าคือแรงผลักดันที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ต้องทำงานหนัก ทำงานหนักแค่ใหนผมก็ยิ่งสบายใจเพราะว่ายิ่งงานหนักรายใด้ก็เข้าเยอะ ภรรยาผมเองเค้าก็ไม่อยากกู้เงินเพราะหล่อนไม่มีความรู้เรื่องงาน เกิดผมป๋วยทำงานไม่ใด้หล่อนจะติดหนี้เสียโดยเปล่า แค่คิดก็เสี่ยงไม่ว่าทางใหน ผมไปยื่นกู้ทุกธนาคารที่ผมรู้จัก ผมจะเอาไรไปยืนยันว่าผมเป็นเจ้าของกิจการ ณ วันนี้คงมีผมคนเดียวที่ไปต่อไม่ใด้ อยากทำงานคับอยากหาเงินมาเป็นค่านมค่าอาหารให้ลูก ไม่อยากติดหนี้ เพราะกลัวว่าสักวันโควิดจะกลับมาอีก เงินที่กู้มาอาจเสียเปล่า เคยมีความสุขที่ใด้เงินโดยไม่มีภาระหนี้สินใดๆ ผมควรถอยกลับไปเริ่มใหม่จะถอยยังงัยครับ ยิ่งหาทางออกช้าก็ยิ่งติดลบ ไม่อยากขอเงินจากผู้ใหญ่ เพราะพวกเค้าเองก็ลำบาก แถมผมยังติดค่าเช่าบ้านอีก3เดือน จะออกก็ต้องจ่ายค่าเช่าที่ค้างใว้ สรุปคือถ้าผมใด้เดินต่อแบบไม่มีเงินจากการขอกู้สินเชื่อใดๆ (ผลคือไม่อนุมัติทุกสถาบัน) มันจะเดินต่อยังงัยอะ หรือให้ถอย จะถอยไปเริ่มจากจุดใหนดี