ตอนที่ 4

เจ้าของบ้านหนุ่มมองดูกิริยาของสาวลูกครึ่งด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เขาจ้องมองเธอสลับกับมองปู่ตัวเอง ที่บัดนี้มีท่าทางเปลี่ยนไป เมื่อเห็นแอนปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าประตูห้อง เพราะก่อนหน้าที่เขากับปริมจะเข้ามา เห็นท่านดิ้นโครมคราม ร้องครวญคราง ทุรนทุราย ด้วยเสียงที่โหยหวนแหลมเล็ก ประดุจเสียงของผู้หญิง กวัดแกว่งมือสองข้างไปมา เหมือนต้องการไขว่คว้าเอาอะไรสักอย่างในอากาศ เรี่ยวแรงของร่างชราภาพ ซึ่งปกติแทบจะไม่มีแรงแม้แต่จะยกมือสักข้างขึ้นทำธุระกับตัวเอง กลับมีพละกำลังอย่างมหาศาล จนแม้แต่อินซึ่งมีรูปร่างสูงใหญ่ ก็ยังแทบจะทานกำลังดิ้นรนของท่านไม่ไหว เขากับปริมจึงต้องรีบเข้าช่วยจับตัวของท่านเอาไว้  เพื่อไม่ให้ดิ้นรนจนเป็นอันตรายแก่ตัวเอง

จนกระทั่งแอนมายืนอยู่หน้าประตูห้องนั่นแหละ ปู่ของเขาจึงหยุดดิ้นรนลง ราวกับตุ๊กตาหมดแรงไขลาน เหลือเพียงอาการตัวสั่นน้อย ๆ กับแสดงท่าทางเหมือนตกใจ ผสมกับความดีใจออกมาให้เห็น ยิ่งเมื่อสาวลูกครึ่งเดินเข้ามาจับแขนท่าน คุณปู่ก็คล้ายมีท่าทางอยากจะร้องไห้ ริมฝีปากแบะออก ดวงตาฝ้ามัวที่เคยหรี่เล็กลงตามประสาคนอยู่ในวัยชรา เบิกกว้างออก มีน้ำใสหล่อเลี้ยงอยู่ภายใน เหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา ท่าทางของคุณปู่ทำให้วงศ์ตะวันต้องมองหน้าท่านกับแอนสลับกันไปมา และรู้สึกดีใจมากที่คุณปู่หยุดดิ้นโครมครามลง

(มีต่อ)