ที่ทำงานเล่นจับสลากของขวัญ โดยเล่นหลายรอบ รอบนึงมูลค่าของขวัญ 20-30 บาท และมีการกำหนดธีมกว้างๆ
เราไม่ได้อยากเล่น แต่ไม่อยากเป็นแกะดำ จึงยอมเล่นด้วย แต่คิดไว้แล้วว่าราคาของขวัญเท่านี้ มันหาแบบที่ถูกใจใครได้ยาก
แต่เราก็ไปเลือกหาซื้อของอยู่นาน แถมยังซื้อกระดาษสวยๆมาห่อ กับซื้อโบมาติดให้อีก ซึ่งของคนอื่นๆไม่ได้ห่อดีเหมือนเรา
ตอนเล่นจับของขวัญรอบแรก บรรยากาศผ่านไปแบบเฮฮาขบขัน แต่พอถึงคราวจะเล่นรอบต่อไป เราเริ่มได้ยินคำพูดไม่เข้าหู

ซึ่งคนที่พูดเป็นพนักงานรุ่นน้องที่เคยจับสลากได้ของขวัญจากเราไป เขาเป็นคนปากไว คิดอะไรก็พูดออกมา ชอบเถียง ชอบโต้ตอบ
แต่เรากับเขาไม่ได้คุยกันมาก เพราะเราเป็นคนนิ่งเงียบ ตอนนั้นเขากำลังคุยกับรุ่นพี่ผู้ใหญ่เรื่องลุ้นกันว่ารอบนี้จะได้ของขวัญเป็นอะไร
แล้วเขาพูดออกมาว่า "ของขวัญรอบที่แล้วหนูยังสยองอยู่เลย" รุ่นพี่ผู้ใหญ่ที่คุยอยู่กับเขาก็พูดว่า "นี่ เขาแค่เล่นกันสนุกๆ"
ส่วนเราก็พูดลอยๆขึ้นมาว่า "อยากได้ของที่ถูกใจ ก็ไปซื้อเองนะคะ" จากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก เราแอบเสียความรู้สึกนิดๆ

ก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้ จะหาของขวัญที่ถูกใจใครนั้นยาก ยิ่งเป็นของมูลค่าเล็กน้อย มีให้เลือกซื้อไม่กี่อย่าง แต่เราก็ใส่ใจเลือก
พยายามเลือกของที่ใช้งานได้ เราเองก็ได้รับของไม่ถูกใจ ได้วัตถุดิบทำอาหาร แต่เราไม่ทำอาหาร เราก็แค่เอาของไปแช่ตู้เย็น
แล้วบอกคนอื่นๆ ว่าถ้าใครอยากเอาไปทำอาหารก็เอาไปได้เลย เราถือว่าตัวเองไม่มีสิทธิบ่น เพราะยอมเล่นเอง ถ้าจะบ่นก็อย่าเล่น
ของขวัญก็ไม่ได้ผิดกติกา แต่บางคนคาดหวังจะกอบโกย อยากได้ของดีๆจากคนอื่น ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ให้ของดีๆกับคนอื่น